Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Ενας τρυφερός δεσμός.


     

Μόλις με είδε το πουλί σηκώθηκε να φύγει.
 
 
 



Πρώτα όμως έκανε ένα κύκλο από πάνω μου και μετά ταξίδεψε.
Το μόνο σταθερό σημείο στον ουρανό ο ήλιος και οι ακτίνες του.
Αφήστε τη μουσική να σας πλημμυρίσει και απολαύστε το.



Σε όσους αγαπούν τη θάλασσα και σ΄εκείνους που στηρίζουν φίλους,
με λόγια λουλούδια μουσικές.
Τότε οι φανταστικοί φίλοι των blogs γίνονται πραγματικοί.







Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Ντροπή ή Υπερηφάνια

Κάποιο ποστ και δύο σχόλια είναι η αφορμή να θέσω ένα ερώτημα και να καταθέσω την άποψή μου.
Τελικά πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες ή μπορούμε ακόμα να είμαστε υπερήφανοι γι αυτό.
Είναι αλήθεια ότι συμβαίνουν πολλά κακά στραβά και άσχημα σ΄αυτό το τόπο. Ότι πολλά πράγματα λειτουργούν λάθος. Ότι το κράτος δεν παρέχει φροντίδα, ασφάλεια, ευημερία στους πολίτες του. Πολλές φορές δεν παρέχει τα αυτονόητα. Είναι άδικο, διεφθαρμένο, παράλογο.
-Αν και κράτος δεν είναι άδεια γραφεία, κενά κτίρια, εμείς είμαστε-
Από την άλλη οι πολίτες δεν φροντίζουμε και δε σεβόμαστε τη χώρα μας. Κοιτάμε το σπίτι μας μόνο και δεν προσέχουμε την πόλη που ζούμε, το δάσος που απολαμβάνουμε, τη θάλασσα που κολυμπάμε. Παρά μόνο τα εκμεταλλευόμαστε. Σαν να μην είναι δικά μας όλα αυτά αδιαφορούμε και τα καταστρέφουμε.
Τι παραλάβαμε και τι παραδίδουμε. Πως ξευτελίσαμε έτσι τις αξίες.
Είναι αλήθεια ότι θα βρούμε τρόπο στο τέλος, εκείνο το περίφημο φιλότιμο που δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα, να το εκθέσουμε σε μουσείο ως διασωθέν αξιοθέατο. Ή καλύτερα στην κατάψυξη της εποχής μας ως ωάριο προς γονιμοποίηση στο μέλλον.
Ναι θα συμφωνήσω μαζί σας αν μου πείτε αυτά και άλλα τόσα που δεν άγγιξα καν.
Όμως χωρίς σοβινιστική διάθεση και πολιτική θέση θα πω. Είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα.
Δεν θα με κάνει κανείς και πουθενά, να το κρύψω και να σκύψω το κεφάλι επειδή γεννήθηκα εδώ. Θα είναι σαν να παραδίδω, σαν να πουλώ τη χώρα μου.
Σαν να πουλώ μεγάλους ποιητές, μουσικούς, επιστήμονες, αγωνιστές, Σοφούς.
Ντρέπομαι για κάτι, σημαίνει το κρύβω το αποποιούμαι.
Ε λοιπόν όχι. Μου ανήκει το σπίτι μου, η πόλη μου, το δάσος, η θάλασσά μου. Αυτή η χώρα. Δεν παραδίδω τίποτα και σε κανέναν. Έχω τη γενναιότητα να δω τις πράξεις μου και να πω για όλα φταίμε εγώ και εσύ. Όχι οι άλλοι.
Και προσπαθώ να αλλάξω τα κακά στραβά και άσχημα πρώτα στον εαυτό μου. Αγωνίζομαι.
Πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει έξω από τα μουσεία το φιλότιμο.
Υπάρχει ο δεσμός της οικογένειας, λίγο παραλλαγμένος αλλά υπάρχει μη γελιέστε. Υπάρχει η φιλία, η αλληλεγγύη, η Ελληνική ψυχή.
Υπάρχουν ακόμα οι αξίες αυτής της φυλής.
Είμαι ρομαντική και εκτός πραγματικότητας ; Πιθανόν. Ας με πείσει κάποιος. Μέχρι τότε αρνούμαι να πω ντρέπομαι.

Είμαι υπερήφανη που γεννήθηκα Ελληνίδα.




Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ζωή όμορφη.

Χωρίς λόγια.. αλλά με νόημα.




Χωρίς άρωμα.. αλλά με χρώμα.




Χωρίς ήχο.. αλλά με φαντασία.




Χωρίς κίνηση.. αλλά με ζωντάνια.




Ζωή αέναη.
Ζωή όμορφη.



Μη ξεχνάτε το κλικ στην εικόνα τα δείχνει καλύτερα.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Πρόσκληση για ένα ζεστό..

Ανάψαμε και σας περιμένουμε.
Έχουμε μπισκοτάκια και ένα ξεχωριστό ρόφημα.
Κερνιέστε και ζεσταίνεστε e-κοιτώντας και αντιγράφεται αν θέλετε.

Τα υλικά για τα μπισκοτάκια είναι, 250γραμ φυτική μαργαρίνη, 200γραμ ζάχαρη, 1 αβγό, 1 βανίλια, 1κ.γ μπέϊκιν, 500-600γραμ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, μαρμελάδα της αρεσκείας μας και ζάχαρη άχνη.
Η ζύμη γίνεται εύκολα, γρήγορα και είναι εύπλαστη. Ετοιμάζω παράλληλα και τα δύο σχέδια για να φτάσει ακριβώς. Τα φτιάχνω μικρά και τοποθετώ αραιά γιατί φουσκώνουν. Ψήνω στους 180 βαθμούς για μισή ώρα.

Τα ενώνω με τη μαρμελάδα και...

...αν θέλουμε πασπαλίζουμε άχνη.

Για το ρόφημα χρειαζόμαστε χυμό μήλου κατά προτίμηση και ένα μείγμα μυρωδικών. Το φτιάχνουμε με γαρίφαλα, μπαχάρια, σπασμένη κανέλα και ψιλοκομμένη φλούδα πορτοκαλιού, φρέσκια ή αποξηραμένη.

Βράζουμε το χυμό με μία ποσότητα μείγματος για 15΄περίπου, σε σιγανή φωτιά για να βγάλουν τα μυρωδικά τα αρώματά τους.

Σουρώνουμε και σερβίρουμε ζεστό με ένα ξυλάκι κανέλας Με το πολύ κρύο μου αρέσει να προσθέτω λίγο κονιάκ στο ποτήρι μου.


Ο χυμός, η ποσότητα των μυρωδικών και ο χρόνος βρασμού είναι κατά βούληση. Το μείγμα με αποξηραμένη φλούδα φυλάσσεται για καιρό σε βαζάκι .
Αν αφαιρέσουμε το αβγό από τη ζύμη, τα μπισκοτάκια γίνονται νηστίσιμα για τους ενδιαφερόμενους
Και επιφυλάσσομαι για κρασομεζέ, δε θα τη βγάλουμε με μπισκοτάκια.



Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Ευχαριστώ με μια ΙΘΑΚΗ


Σήμερα θέλω να σας πω για τις μέρες και τις γνωριμίες μου στις blogo-γειτονιές.
Οι μέρες δεν είναι πολλές, εκατό και κάτι. Ευχάριστες, δημιουργικές, ταξιδιάρικες
Οι γνωριμίες μου το ίδιο. Όχι εκατό και κάτι, απλά δεν είναι πολλές.
Γι αυτές θέλω να σας μιλήσω.
Δεν είναι πολλές αλλά είναι όμορφες, απλές, ζεστές επαφές.
Ένας χαιρετισμός, ένα χαμόγελο, δυο λέξεις.

Θέλω να πω ευχαριστώ σ΄ εκείνους που ήρθαν και ξαναήρθαν για μια καλημέρα.
Σε όσους έδωσαν χρόνο από το χρόνο τους, να δουν
"ότι μου αρέσει, ότι είναι δικό μου και ότι αγαπώ πολύ"
Να σας πω ότι σαν ευαισθητούλα που είμαι με συγκινήσατε.

Στην Αrtanis πρώτα, σαν πρώτη που ήρθε από τόσο μακριά.
Στην ΕΎΗ που έχει το ελεύθερο να κόβει από το μποστάνι.
Στον σοφό Ευρύνοο. Έτσι μου αρέσει να τον λέω.
Στην ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ που ντροπή μου, πάντα αντιγράφω το όνομά της.
Στην mareld με τα ποιητικά της λόγια.
Στον ΕΠΙΚΟΥΡΟ με τις τρυφερές ευχές.
Στην ευγενική Roadartist, όπου εκδήλωση και χαρά εκείνη πρώτη κι εγώ μαζί της.
Στον Thalassokrator που έχουμε κοινή αγάπη. Τη θάλασσα, το φωνάζει το όνομά μας.

Και σε όσους ακόμα άφησαν αποτυπώματα στην @υλή μου με ένα πέρασμα.

Ανακάλυψα λοιπόν κι εγώ... τη χαρά του blogging. Να μοιράζομαι σκέψεις, συναισθήματα, μουσικές, γνώση...
Κι όπως βλέπετε το χαίρομαι και το γιορτάζω με σας.
Τα γνωστά ονόματα με τα άγνωστα πρόσωπα. Τους φίλους της blogo-γειτονιάς.
Σας ευχαριστώ.

Στα γενέθλια τουρτίτσα, καλά να είμαστε. Προς το παρόν κάτι που μου αρέσει πολύ.
Θέλει χρόνο και ηρεμία. Αν έτσι είναι απολαύστε το.





Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Για την Roadartist



Roadartist καλή μου, δεν ξέρω να κάνω σπουδαία αφιερώματα, αλλά ξέρω με απλό τρόπο να δείχνω την εκτίμησή μου.

YANN TIRSEN που σου αρέσει.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ο Τόπος των Δελφών.

Από τα αγαπημένα μέρη στην Ελληνική γη ο τόπος των Δελφών.

Τα ιερά του βρίσκονται στη βάση δύο θεόρατων βράχων του Παρνασσού, των Φαιδριάδων.
Σήμερα Φλεμπούκος και Ροδινή.


Αυτοί οι δύο βράχοι δίνουν στο τοπίο των Δελφών την ιδιότυπη ομορφιά του.


Απέναντι κλείνει τον ορίζοντα το βουνό της Δεσφίνας και ανάμεσα μια λιόφυτη κοιλάδα που τη διασχίζει ο ποταμός Πλειστός.

Προς τα γαλάζια νερά του κόλπου της Ιτέας, ξεδιπλώνεται ο κάμπος του Χρυσού και της Άμφισσας, σαν άλλη θάλασσα από ελαιόδεντρα. Το περίφημο Κρισαίον πεδίον αφιερωμένο επί αρχαιότητας στον Απόλλωνα.

Ο ναός του θεού Απόλλωνα, ο οποίος με ειρηνικό και πνευματικό χαρακτήρα προσπαθούσε να συμβιβάσει τις αντιθέσεις και να ημερεύει τα ήθη.


Εδώ γράφτηκαν τα ρητά των Επτά Σοφών, που συμβούλευαν το
μέτρο στη ζωή των ανθρώπων.


Θεός της Μουσικής και της Ποίησης.


Το θέατρο ένα από τα καλύτερα της Ελλάδος, κατασκευασμένο από πέτρα Παρνασσού τον 4οαι.πχ.
Χωρίζεται σε δύο μέρη, το κοίλο -35σειρές ημικυκλικών καθισμάτων- και τη σκηνή.
Υπολογίζεται ότι μπορεί να περιλάβει 5000 θεατές περίπου.


Το στάδιο όπου γίνονταν αγώνες προς τιμήν του θεού Απόλλωνα τα Πύθια. Αποτελείται από δύο μακρά τμήματα που ενώνονται με την ημικυκλική σφενδόνη. Η βόρειος πλευρά έχει 12 σειρές βαθμίδων ενώ η σφενδόνη και η νότια μόνο 6 λόγω εδαφικής διαμόρφωσης.


Το μήκος του είναι 177.55 μέτρα -1στάδιο της ρωμαϊκής εποχής- το δε πλάτος 25.50 κατά μέσον όρο. Γύρω από το στίβο βλέπουμε τα καθίσματα, το λεγόμενο θέατρο. Δεν φτάνουν ως το στίβο αλλά τερματίζουν σε ένα τοίχο, την κρηπίδα ή podium ύψους 1.30μ


Από τις αψίδες που σχημάτιζαν οι τέσσερις πεσσοί στο βάθος, έβγαιναν οι αθλητές και οι κριτές.

Ο Ηνίοχος ένα από τα σπουδαιότερα και ωραιότερα πρωτότυπα χάλκινα έργα της αρχαιότητας.
Παριστάνει έναν οδηγό αγωνιστικού άρματος σε φυσικό μέγεθος, αμέσως μετά το τέλος του νικηφόρου αγώνα. Βρίσκεται σε άριστη κατάσταση σκεπασμένο με την ωραία πράσινη πατίνα που το προστάτεψε από την διάβρωση.
Έφηβος αθλητικός φορά μακρύ χιτώνα αρματοδρόμων. Η πλατιά ταινία στο μέτωπο είναι η ταινία του νικητή, με διακόσμηση μαιάνδρου από εμπίεστο ασήμι και χαλκό. Ο βολβός των ματιών είναι από λευκό σμάλτο και η ίριδα από καστανό λίθο, προσδίδοντας ιδιάζουσα ένταση στο βλέμμα.
Σύνθεση αυστηρή, γεωμετρική με ρεαλισμό στις λεπτομέρειες, συνδυάζονται σ΄ένα έργο μοναδικό.


Το γυμνάσιο ήταν συγκρότημα οικοδομημάτων που χρησίμευε για άσκηση των εφήβων και την προετοιμασία των αθλητών που λάβαιναν μέρος στους πυθικούς αγώνες. Οι ορίζοντές του άνοιξαν καθώς ξένοι δάσκαλοι, ρήτορες, ποιητές, επιστήμονες, έδιναν διαλέξεις εκεί.


Η Θόλος του ιερού της Αθηνάς Προναίας.
Αριστούργημα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, δωρικού ρυθμού, κτισμένη γύρω στο 380π. χ.
από πεντελικό μάρμαρο και σκούρο ελευσινιακό τιτανόλιθο.
Ποιος ήταν ακριβώς ο προορισμός της Θόλου δεν είναι γνωστός, ο πλούτος όμως του κτηρίου, η πολυχρωμία των υλικών η λεπτότητα της εργασίας, δείχνουν ότι είχε ιδιαίτερη σημασία για τους Δελφούς
και το κατατάσσει ανάμεσα στα ωραιότερα οικοδομήματα της αρχαιότητας. Το όνομα Προναία πήρε επειδή ήταν προ ναού του Απόλλωνα. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται ο ναός.



Δελφοί, τόπος με απαράμιλλη ομορφιά.


Τόπος ελληνικός.




Πηγή το βιβλίο " ΔΕΛΦΟΊ
" Β.Πετράκος Εφ.Αρχαιοτήτων

Ταξίδι με μια πιρόγα.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Γλυκές ευωδιές.



Καλό μήνα φίλοι μου.
Από τον κήπο μου με αγάπη.