Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Άγιος Βασίλης έρχεται.....με αναμνήσεις.




Γύρω στις δέκα ο πατέρας ήταν έτοιμος, 
καθαρός και στολισμένος με τα καλά του.
Μόλις η μητέρα του έδινε το δικό της γούρι -ένα χρηματικό ποσό-
έφευγε για να τηρήσει το έθιμο το οποίο ήταν
να παίξει για το καλό -χαρτιά ή ζάρια- μέχρι να μπει ο νέος χρόνος.
Στις 12.10 ήταν στο σπίτι.
Στη βρύση της αυλής τον περίμενε άσπρη πετσέτα
για να πλυθεί και να μπει καθαρός
και στην είσοδο υπήρχε ένα ρόδι που έσπαγε
με την ευχή να υπάρχει αφθονία.
Ερχόταν μέσα κρατώντας ένα κλαδί ελιάς
μας ακουμπούσε με αυτό και ευχόταν Καλή Χρονιά με υγεία.
Μετά άναβε όλα τα φώτα στο σπίτι.


Στο σαλόνι τον περίμενε το κέρασμα του Άι-Βασίλη.
Ένα ούζο -χαχα στον πατέρα δεν αρέσει το ούζο-
και τα καθιερωμένα Χριστουγεννιάτικα γλυκά.
Μετά με ένα πιάτο καλούδια
πήγαινε να κάνει ποδαρικό στην γιαγιά και στην θεία.



Όταν γύριζε κόβαμε την βασιλόπιτα η οποία ήταν τυρόπιτα:))
Ο τυχερός κέρδιζε το φλουρί και καθόμασταν για φαγητό.
Αυτή η πίτα απαιτούσε χειροποίητο φύλο, τυρί φέτα με λίγο πιπέρι
και το σημάδι του σταυρού για ευλογία.
 Αναμνήσεις από παραμονές Πρωτοχρονιάς στο πατρικό.


Τώρα δεν τηρούμε έτσι το έθιμο παρά μόνο για τις πίτες:)
Η αλμυρή να μας θυμίζει... και να νοστιμίζει το γιορτινό τραπέζι της παραμονής
και η γλυκιά ανήμερα της Πρωτοχρονιάς για την Καλή Χρονιά.
Ετούτη όμως θέλει υλικά μυρωδάτα για να αποδώσει γεύση και άρωμα.
Για αλλαγή στις συνταγές σας σημειώστε, φτιάξτε τη και θα με θυμηθείτε.


Βασιλόπιτα Πολίτικη.
1,5φλυτζάνι φυτικό βούτυρο,  1,5φλυτζάνι ζάχαρη, 1φλυτζάνι γάλα,
1/2 φλυτζανάκι κονιάκ, 2 βανίλιες, 5 αυγά, 3 κουταλάκια μπέικιν,
ξύσμα ενός πορτοκαλιού, 3,5φλυτζάνια αλεύρι.

Χτυπάμε το βούτυρο, προσθέτουμε την ζάχαρη και τους κρόκους.
Ρίχνουμε το κονιάκ, τις βανίλιες, το ξύσμα και το χλιαρό γάλα.
Προσθέτουμε τα ασπράδια χτυπημένα μαρέγκα
και τέλος το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ.
Η δόση αυτή είναι για ταψί 30εκ.
Ψήνουμε στους 170-180 για 70', προσαρμόστε στον δικό σας φούρνο
και μην ξεχάσετε το φλουρί.



Εύχομαι Καλή Πρωτοχρονιά με χαρά και τύχη.











Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Όλα έτοιμα στολισμένα!!!




Μέσα γιορτινά


 
 και έξω όμορφα


 Με ζεστασιά στην καρδιά

 
 Χαρά μικρού παιδιού


Και προσμονή για το καλύτερο

 
 

 
 Τα μελομακάρονα



 
 και οι κουραμπιέδες μοσχοβόλισαν το σπίτι.




 
Και ο βασιλιάς μπακλαβάς


το στόλισε για τα καλά όπως κάθε χρόνο.
Την συνταγή θα δείτε εδώ, είναι ακριβώς ίδια όσο θυμάμαι τον εαυτό μου
και παραδοσιακά πετυχημένη.
Φέτος τα παιδιά ανέλαβαν τις γλυκές ετοιμασίες
και εγώ τα καμάρωνα.


Καλά Χριστούγεννα.






Στην γλυκιά Ginger
και την Sweet cheery









Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Η Ελλάδα του μπαρμπα-Κώστα φεύγει.




  Βρήκα τη σύνδεση ξεχασμένη στο πρόχειρο.
Αν έχετε χρόνο δείτε το κείμενο.




Τον συνάντησα στην Ανδραβίδα, τον μπαρμπα-Κώστα, ύστερα από 20 και πλέον χρόνια. Ήταν στο καφενείο όπου είχαμε πρωτοβρεθεί. Κομματάρχης στην περιοχή ο ογδοντάρης σήμερα αγρότης και, όπως μού είπε, οι καιροί αλλάζουν.

Ο ίδιος έκανε μια μικρή περιουσία με τις γεωργικές επιδοτήσεις από την ΕΟΚ. Η μία κόρη του διορίστηκε από τοπικό βουλευτή στην Αγροτική Τράπεζα και η άλλη εργάζεται σε μία Εφορία του Πύργου. Τον γιό του κατάφερε να τον βάλει στην ΔΕΗ της Πάτρας, όπου, μού είπε, ότι «διαπρέπει ως συνδικαλιστής». Οι δύο γαμπροί του είναι δικηγόρος ο ένας και γεωπόνος ο άλλος με απασχόληση στο πρώην υπουργείο Γεωργίας. Η δε νύφη του είναι δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο της Γαστούνης.

«Παλιά ήταν διαφορετικά τα πράγματα», μού εξομολογήθηκε ο μπαρμπα-Κώστας.

«Οι βουλευτές μπορούσαν να μάς βοηθήσουν. Τώρα όμως.».

«Μα καλά», του λέω, «αν καταλαβαίνω καλά μπαρμπα-Κώστα είστε όλοι, με μία εξαίρεση, κρατικοί υπάλληλοι. Εσύ έβγαλες δύο δεκάρες από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς σου απασχολούνται στο Δημόσιο και σε δημόσιες εταιρείες.».

«Ε, και λοιπόν, κακό είναι αυτό; Εγώ έδωσα αγώνες για το κόμμα και τα παιδιά μου το στηρίζουν.

Να μην κάνει κάτι αυτό και για μας; Χωρίς τις ψήφους που μαζεύουμε ο Χ.Γ. δεν θα έβγαινε ποτέ βουλευτής.

Στις τελευταίες εκλογές βγήκε για τρίτη φορά και απ' ό,τι βλέπω και μαθαίνω είναι και κονομημένος». «Εσύ, μπαρμπα-Κώστα, πόσα διαμερισματάκια έχεις;».

«Δύο στον Πύργο, δύο στην Πάτρα και το σπίτι μου εδώ.

Έχουμε και τα χωράφια, με τα οποία κανείς δεν ασχολείται τώρα γι αυτό προσπαθώ να τα δώσω σε κανέναν που να θέλει να ανοίξει σουπερμάρκετ».

«Δάνεια, από ποιες τράπεζες έχεις πάρει μπαρμπα-Κώστα;».

«Μπα, τώρα, την ΑΤΕ και την Εθνική τις ξόφλησα. Είχα πάρει σχεδόν τζάμπα δάνεια από την ΑΤΕ και το 20% μού το χαρίσανε λόγω των πυρκαγιών. Τώρα όμως τα βλέπω σκούρα.

Παίρνω δύο συντάξεις και φοβάμαι μπας και τις χάσω .

Αυτοί οι ! κλέφτες φταίνε που φθάσαμε σ' αυτά τα χάλια.».
Από το 1982 έως το 1997 ο μπαρμπα-Κώστας εισέπραξε από τα κοινοτικά Ταμεία 620.000 ευρώ.
Δανείστηκε από την ΑΤΕ και την Εθνική άλλα τόσα.

Ποτέ του δεν πλήρωσε μία στην εφορία, εισπράττει 2.350 ευρώ τον μήνα συντάξεις, έχει 1.100 ευρώ έσοδα από δύο ταξί που νοικιάζει και το καλοκαίρι νοικιάζει σε Γερμανούς τρία δωμάτια αδήλωτα που έχει στο Κατάκολο.

Την περίοδο 1975-1985 τού χαρίστηκαν 3 εκατ. δραχμές δάνεια από την ΑΤΕ και εισέπραξε κάπου 500.000 για φυσικές καταστροφές.
«Εσύ βολεύτηκες μια χαρά μπαρμπα-Κώστα», λέω στον συνομιλητή μου.

«Τα εγγόνια σου τί βλέπεις να κάνουν;».

«Δεν τα βλέπω να κάθονται εδώ. Η Ελλάδα που γνωρίσαμε εμείς τελειώνει, φεύγει. Και μαζί μ' αυτήν θα φύγουν και οι πιο ικανοί. Έτσι κι αλλιώς, δεν θα είμαστε εδώ για να δούμε την συνέχεια».

«Ναι, έχεις δίκιο», απαντώ. «Το δικό μας φευγιό είναι ό,τι το πιο σίγουρο.».

Υ.Γ.) Ο μπαρμπα-Κώστας -δικαίως, βέβαια - είναι και «αγανακτισμένος».



http://europeanbusinessreview.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html





Αν ακόμα έχετε κέφι και χρόνο για διάβασμα 
δείτε εδώ ένα ενδιαφέρον άρθρο.







 






Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

7 και άνετα ....7 και άσχετα



Την πρωτομαγιά του ’77 πραγματοποιήθηκε το ραντεβού της παρέας 
όπως είχαμε κανονίσει, για να γιορτάσουμε κάπου την ημέρα. 
Με ένα zastava πήγαμε στην παραλία της Δροσιάς, 
τότε που οι Αλικές σαν παραλία ήταν άγνωστη.
Ο Αντώνης, ο Νίκος, η Κατερίνα, η Ειρήνη, ο Πάρις, ο Παντελής, η Θαλασσένια. 
Εκεί, ο Πάρις αν θυμάμαι καλά, είχε κανονίσει με ένα βαρκάρη 
να μας περάσει απέναντι στο Εγγλεζονήσι. Έτσι και έγινε.
Στο βαρκάκι ήμασταν άνετα, στο zastava όμως πριν ήμασταν 
"7 και άνετα"
Έτσι έμεινε στην παρέα η φράση να την θυμόμαστε 
και να κλείνουμε εκεί την πρώιμη νεανική ηλικία.
Συνειρμικά αυτό ήρθε στο μυαλό, 
όταν στο κάλεσμα της CaCoulas 
είδα το δικό μου nickname, για να γράψω:

7-άσχετα- σχετικά με μένα, τα εξής 9.

-Δεν μπορώ τα πολλά στολίδια: αν έχεις κάλο στον εγκέφαλο δεν σώζεσαι.
-Δεν μπορώ πλέον να κάνω καλά γράμματα: όλο χειροτερεύουν.
-Δεν μπορώ και δεν θέλω να κόψω τα γλυκά: νομίζω είμαι εξαρτημένη.
-Δεν μπορώ εύκολα να πω "όχι": το θεωρώ ελάττωμα αλλά έτσι είμαι.
-Δεν μπορώ τους αγνώμονες: ...............  δεν έχω σχόλια γι αυτό.
-Δεν μπορώ χωρίς την κολόνια μου: οι τελευταίες τρεις είναι η BLV.
-Δεν μπορώ τα στερεότυπα: θέλω λογικά επιχειρήματα.
-Δεν μπορώ τους κανόνες: προτιμώ τις εξαιρέσεις.
-Δεν λέμε όχι σε μία ΙΟΝ αμυγδάλου: μεγάλη ε! όχι τσιγκουνιές.


                                                                           Με αλήθεια
                                                                          Θαλασσένια













Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Περιμένοντας ένα τηλεφώνημα.





Μία ηλιόλουστη μέρα


Χαζεύοντας την πόλη


 Την φιγούρα του γέρο-ψαρά


 Τα ταχύπλοα


 Τα καϊκάκια


 
 από κοντά.


  
Σκέψεις....... 
συναισθήματα έντονα και αντιφατικά μέσα σε μιά ώρα.



 
 Απέραντη λύπη όταν έμαθα την τραγωδία μιας φίλης.
Στιγμές που παγώνεις και χρειάζεσαι χρόνο να συνέρθεις
................


Ευχάριστη έκπληξη σε απρόσμενη συνάντηση με ευχάριστα νέα.
Στιγμές που νομίζεις ότι κρατάς την χαρά στα χέρια,
και νοιώθεις να σε ακουμπά.


 Ικανοποίηση όταν ακούς επαίνους για το "έργο σου"
Στιγμές που καμαρώνεις καθώς δικαιώνεσαι,
αλλά ξέρεις ότι είσαι τόσο μικρός και ανήμπορος.
 
 
 Απογοήτευση.......είναι και αυτό μέσα στο παιχνίδι.


Και η ζωή συνεχίζεται με τοοοόσα αντίθετα.











Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Mόνο ένα.





Ένα και μοναδικό!!!



 Δείτε και μόνοι σας



 από κοντά.




Καλό μήνα
Καλά Χριστούγεννα.






Θέλοντας ο βλάχος μη θέλοντας ο ζωγράφος,
φόρεσε ο Χριστός κόκκινα τσαρούχια.










Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Κυριακή πρωί στη λαϊκή του Καραντώνια.





Εκεί όπου η φύση εμπνέει, επιβάλλεται και επιβάλλει


 ησυχία, ηρεμία και ομορφιά.


Εκεί όπου το στήσιμο της "λαϊκής αγοράς"


αποκτά χάρη, αισθητική και ποιότητα.


Όχι μόνο στα προϊόντα


 
τα οποία είναι βιολογικής καλλιέργειας
 
 

κατευθείαν από τα χωράφια

 
 που είναι εκεί δίπλα


 στολισμένα με λωτούς και αγριοτριανταφυλλιές.


 Αλλά δίνει ζεστασιά σε αυτή τη διαδικασία προσφοράς και ζήτησης.


Εκεί ο παραγωγός έχει την ψυχή του καλλιτέχνη,


ώστε να δημιουργεί με την βοήθεια της φύσης


και να διαπρέπει στο ξυλουργείο του.


 
Η συναλλαγή γίνεται καλωσόρισμα
 
 
παίρνει γεύση από τσάι
 
 
 και ήχο


 από χαδιάρικο νιαούρισμα.


 Το παλιό συντηρείται, αναπαλαιώνεται, αναδεικνύεται 
και δίνει μια άλλη ποιότητα ζωής.
 
 
 Ηλιόλουστο πρωινό Κυριακής μέσα στη φύση.
Στη λαϊκή του Γιώργου για γαλήνη, τσάι και κουβεντούλα.

 
 
 
 
 
Όποιος θέλει πληροφορίες
ας επικοινωνήσει μαζί μου.