Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Ένας κύκλος που κλείνει.



 Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι προσωπικό ημερολόγιο -σε κοινή θέα-, 
πρέπει να κάνω αναφορά στον κύκλο που κλείνει σιγά σιγά.


 Να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί,
για την θέρμη και την καλοσύνη τους.
Ξέρουν εκείνοι.


 Να θυμηθώ μνημεία


 και λεπτομέρειες της πόλης.
 
 



Να κρατήσω στη μνήμη την διαδρομή που έκανα ευχάριστα


  ανηφορίζοντας πολλές φορές


 στις 40 Εκκλησιές.


 Να μη ξεχάσω τη θέα στα Χίλια δένδρα


 
το λιμάνι στο βάθος λίγο πριν φωταγωγηθεί
 
 
και την καταπράσινη αυλή της γιαγιάς απέναντι
με τις γάτες να τριγυρίζουν στα παλιά πλακάκια.
Τις δύο τελευταίες φορές που πήγα δεν την είδα.
Εύχομαι να είναι καλά.


Να σας κεράσω μια μπουγάτσα με κρέμα πριν φύγω


 και πάρω τον δρόμο της επιστροφής.


Στο καλύτερο σημείο της διαδρομής για μένα


 στα όμορφα Τέμπη, -που κάποιοι τα στιγμάτισαν-


 να πάω σιγά, 
να ανοίξω το παράθυρο και να απολαύσω την διαδρομή.


Όταν γίνουν οι σύραγγες θα κερδίσουμε χρόνο 
και θα χάσουμε χρώμα.

Και όταν κλείνει ένας κύκλος ανοίγει άλλος.
Ας είναι πάντα για καλό.





Σημειώσεις στο ημερολόγιο.








Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Με όλα αυτά που γίνονται....

....λέτε να πούμε το ψωμί ψωμάκι?

και το νερό νεράκι?



 Να βλέπουμε πεταλουδίτσες από την πείνα



 και εφιάλτες με ανοιχτά μάτια?



 Να κλαίμε με μαύρο δάκρυ



 γιατί τα βάρη θα είναι ασήκωτα?



 Να τρώμε τα λυσσακά μας 



 και τα peep toes  από μόδα να γίνουν καθεστώς?



Λέτε να τέλειωσαν τα γλέντια και οι χοροί για μας



 και να ζήσουμε αυτό που λένε "σκάσε και κολύμπα"?



Και εμείς σαν προβατάκια 



 και υποτελείς



 
να στερηθούμε δικαιώματα?



Ή λέτε να αντισταθούμε?
Καλή δύναμη στα δύσκολα.






Σας αφήνω για λίγο 
στην ησυχία σας και στην ανησυχία σας.









Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Καράβι που αργεί....σκατά είναι φορτωμένο.





    Πράσινο να ΄ν΄το μούτρο σου,
μπλε να ΄ναι το κορμί σου,
κι αν κάτσεις να ξεκουραστείς
να σπάσει το σκαμνί σου.


Για σκι να πας στον Παρνασσό
να έρθεις μ΄ενα πόδι
και στο υπόλοιπό σου βιός 
να τρως μόνο χταπόδι.


Μέσα στα κλαμπ να σέρνεσαι 
ποτέ να μην κοιμάσαι
 κι αν θες ποτέ να πιεις νερό
μέσα σε βάρκα να΄σαι.


Κρεμμύδια μες σε χύτρα SEB
να δεις στα όνειρά σου 
και στου Αιγαίου τον βυθό 
να πάν΄ τα κότερά σου.


Να σκάσουνε τα λάστιχα
και να μην έχεις γρύλο
μόνο βοήθεια να ζητάς 
από ψωριάρη σκύλο.


Κτηνίατρος να μη βρεθεί
να γιάνει το κορμί σας
και όλοι σας να πέσετε
στο περσικό χαλί σας!





Καράβι που αργεί....
σκατά είναι φορτωμένο.




Στρεψιάδης  
"Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ"
Σε παλαιό φύλλο.







Να συμπληρώσω ότι το ποστ είναι με αφορμή
ανάρτηση της  kariatida62  και ότι δεν είναι δικό μου.

Αν υπήρχε το ταλέντο τόσο καιρό θα είχε φανεί.
Αλλά αργεί και αυτό:-))











Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Εκείνα τα ανέμελα χρόνια.




Φωλίτσες και πουλάκια.



Στην αγαπητή "Υπατία" όπου η ιδέα του "ξωτικού" βρήκε έδαφος, 

θα διαβάσετε πολλά περισσότερα.




 
Στη μικρή  "νεράιδα" που ανοίγει τα δικά της φτερά

 σ΄ενα δύσκολο και όμορφο κόσμο.








Δείτε τις τελευταίες αναρτήσεις της Υπατίας.









Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Γιορτάζουμε με μουσακά γιατί...



...ο έρωτας περνάει από το στομάχι!!!
Είκοσι οκτώ επίσημα 
2 ημιεπίσημα και 2 ανεπίσημα.
Να ζήσουμε λοιπόν
και πάμε να δούμε το μουσακά.


Είναι γνώρισμα των τελευταίων ετών ή ίσως τάση των μεγαλύτερων ηλικιών;-)
 να στρεφόμαστε σε περισσότερο υγιεινές διατροφικές συνήθειες
και έτσι το ψητό να κερδίζει έδαφος έναντι του τηγανητού.
Ο μουσακάς για παράδειγμα που είναι το απαύγασμα 
της Ελληνικής καλοκαιρινής κουζίνας,
-μάλλον για τις γλυκές υπαίθριες μελιτζάνες και όχι εκείνες του θερμοκηπίου-
μπορεί να γίνει εκπληκτικά νόστιμο φαγητό αν ψήσουμε τις μελιτζάνες.
Είναι υγιεινό και ελαφρύ ώστε να φάμε κάτι τις παραπάνω,
χωρίς βάρος στο στομάχι ή παραπανίσιες θερμίδες.
Δεν λέω κάτι καινούριο απλά ενισχύω και επικροτώ αυτή την τακτική.
Για να δούμε τι κάνουμε.


Κόβουμε από βραδύς τις μελιτζάνες και τις αλατίζουμε.
Ένα μυστικό για πλούσια γεύση μουσακά, είναι οι χοντρές φέτες μελιτζάνας.
Δηλαδή τις κόβουμε 2-3εκ. πάχος.Τις απλώνουμε στο ταψί 
και ως το πρωί έχουν βγάλει τα υγρά τους και έχουν μαλακώσει. 
Τις ξεπλένουμε και τις βάζουμε όπως είναι στον φούρνο,
ακόμα και χωρίς καθόλου λάδι, ή αν θέλετε τις ραντίζετε ελαφρά.
Ψήνουμε μέχρι να μαϊνάρουν όπως λέμε, δηλαδή να μαραθούν καλά.



Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε τον κιμά με το γνωστό τρόπο.
Σύβρασμα κρεμμύδι και σκόρδο σε λίγο λάδι, σωτάρουμε τον κιμά 
και σβήνουμε με κρασί. Προσθέτουμε κατά προτίμηση φρέσκο ντοματοπολτό, 
αλατοπιπερώνουμε και αρωματίζουμε με μπόλικο μαϊντανό.
Αν ψήσαμε τις μελιτζάνες χωρίς ελαιόλαδο, μπορούμε τώρα 
να συμπληρώνουμε λίγο, γιατί η διατροφική του αξία είναι ανεκτίμητη
και γιατί είπαμε υγιεινό αλλά όχι και νερόβραστο.
Στρώνουμε μία σειρά μελιτζάνες, τον κιμά και τέλος τις υπόλοιπες.
Οι εκτιμήσεις στις ποσότητες είναι προσωπικές και κατά περίπτωση.



Στη συνέχεια ή παράλληλα με όλα αυτά ετοιμάζουμε τη μπεσαμέλ.
Θα πω και την δική μου εύκολη συνταγή, 
περισσότερο για να αποτρέψω την αγορά της έτοιμης.
Για ένα μεγάλο ταψί στο μέγεθος του φούρνου θέλουμε:
  1φλυτζάνι τσαγιού αλεύρι,1φλ. τυρί τριμμένο, 4φλ. γάλα ζεστό,
200γρ. βούτυρο φυτικό, 2 αυγά, αλατοπίπερο.
Ζεσταίνουμε το βούτυρο σε χαμηλή θερμοκρασία, 
ρίχνουμε το αλεύρι και όταν γίνει μία μάζα προσθέτουμε λίγο λίγο το γάλα.
Όταν γίνει παχύρρευστη κρέμα συμπληρώνουμε το αυγό, 
το τυρί και το αλατοπίπερο. Ανακατεύουμε λίγο να ψηθεί το αυγό 
και είναι έτοιμη. Άν είναι σφιχτή αραιώνουμε με λίγο γάλα.



Είπαμε όμως να στραφούμε στο υγιεινό, κάτι που δεν είναι η μπεσαμέλ.
Σε αυτή την περίπτωση αντικαθιστούμε την κρέμα με φέτες ντομάτας,
ή τουλάχιστον στο μισό ταψί, ώστε να κάνουμε όλα τα χατήρια.



Έτσι δεν καίγονται οι μελιτζάνες και γίνονται πιο νόστιμες
από τον ζωμό της ντομάτας.



Οι φωτογραφίες μπορεί να αδικούν το αποτέλεσμα
και δυστυχώς η νοστιμιά δεν μεταδίδεται με τα μάτια
Πρέπει να την γευτείς.



Αλλά καθώς ετοιμάζω τον μουσακά με αυτόν τον τρόπο
παίρνω ΤΑ εύσημα από μικρούς και μεγάλους
και τον ονομάζουν "θεϊκό", χαχα.







Λίγο καθυστερημένη ανάρτηση 
για καλοκαιρινή συνταγή,
αλλά ... ποτέ δεν είναι αργά.








Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Φτερωτοί επισκέπτες.





















Στον ηλιογράφο
για ό,τι  χαρίζει σε λίγους.


"Δεν έχει link 
Έχει μόνο ευχαριστίες"











Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Κι άλλη φέτα πορτοκάλι.





Στους φίλους που δεν ξέρουν πόση δύναμη κρύβουν.











Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Η κάσια είναι ολάνθιστη.











Φύτρωσε μόνη της στην γωνιά ενός κηπάριου.
Η ομορφιά της με κέρδισε και την άφησα να μεγαλώσει,
αν και μας κλείνει το πέρασμα.
Μετά την ανθοφορία θα την κλαδέψω και την άνοιξη θα πετάξει πάλι.
Τέτοια εποχή στολίζει την αυλή με το έντονο κίτρινο χρώμα της.
Το φυτολόγιο λέει ότι ανθίζει από τον Μάϊο.
Η δική μου κάσια ανθίζει το φθινόπωρο.



Σκέφτομαι να γράφω τα σοφά γνωμικά που μου λέει κάθε τόσο o παππούς.
Με αφορμή μία κουβέντα μας ή κάποια ιστορία του από το παρελθόν,
θα πει και ένα γνωμικό. Σας μεταφέρω το τελευταίο που μου είπε.


"Ο εγωϊσμός πάει τον άνθρωπο καβάλα
και τον φέρνει πίσω σβάρνα"




Καλό μήνα
Καλό φθινόπωρο.