Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Λιτά και....δίσεκτα.



Θα κάνουμε τέσσερα χρόνια να ξαναδούμε στο ημερολόγιο 29 Φεβρουαρίου.
Μέχρι τότε ποιος ξέρει που θα βρισκόμαστε,
 γι αυτό λέω να χρωματίσω αυτή τη μέρα με λίγο ροζ να την θυμάμαι,
μήπως γλυκάνει και το δίσεκτο έτος.

Τώρα πρόσεξα πόσο όμορφα συμμετρικό είναι αυτό το άνθος
και ενώ το έχω χρόνια στην αυλή δεν ήξερα το όνομά του.
Αφού έψαξα βρήκα τα εξής:

που ονομάστηκαν έτσι 
από το μυθικό θεό του δυτικού ανέμου “Ζέφυρο” και τη λέξη “Άνθος”.
Είναι βολβώδεις, πολυετείς πόες. Αναπτύσσονται σε υγρά 
αλλά καλά στραγγιζόμενα εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις. 
Πολλαπλασιάζονται με βολβίδια. Δεν προσβάλλονται από ασθένειες.
Βολβώδες φυτό με πράσινα, γραμμικά, πολύ στενά
 επιμήκη φύλλα και φούξια άνθη το καλοκαίρι.
 Εδώ θα βρείτε μία χρήσιμη μηχανή αναζήτησης φυτών.




Λέω ακόμα να σας θυμίσω ότι ήρθε η Άνοιξη.
Το δήλωσε η φύση με τις μυρωδιές της



 κι ας μας χιόνισε εχθές το βράδυ



με χιονοθύελλα της πλάκας



και πάγωσε ο καημενούλης νάνος.



Καλό μήνα και όμορφη Άνοιξη.




Τα γνωμικά του παππού
"Η μάννα γή πρώτα θρέφει τα παιδιά της"
 







Στο αγαπημένο μου ξωτικό που μας λείπει.











Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Τρεις προσκλήσεις - προκλήσεις.


Πριν μέρες έλαβα προσκλήσεις σε παιχνίδια και βραβεία,
από φίλες διαδικτυακές, αγαπητές και αγαπημένες,




Για να τιμήσω την πρόσκληση
πρέπει να πω πέντε τραγούδια που μου αρέσουν 
και να καλέσω δέκα φίλους να συνεχίσουν το παιχνίδι.
Είναι δύσκολο να διαλέξω μόνο πέντε
αφού τα αγαπημένα είναι πολλά περισσότερα.
Μπορώ όμως να σας πω τα ξεχωριστά,
εκείνα που δύναμαι να ακούσω ανα πάσα στιγμή
και έχω πάντα τον σκοπό τους στο μυαλό μου.























Ξέφυγα από τον κανόνα του παιχνιδιού και θα ξεφύγω πάλι 
γιατί δεν θα αναφέρω ονόματα για την συνέχεια.
Όποιος θέλει παίρνει την σκυτάλη.
Ευχαριστώ τις φίλες που με έβαλαν στο παιχνίδι.

Καλά να περνάτε.












Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Φασολάδα στο τσουκάλι.



 Πριν μερικά χρόνια ένας βαρύς χιονιάς μας έκοψε το ρεύμα για τρεις μέρες.
Τότε φορέσαμε σκούφους γάντια και κασκόλ μέσα στο σπίτι εννοείται,
βγήκαν όλες οι κουβέρτες της προίκας;)) και το τζάκι μπουμπούνιζε όλη μέρα.
Τα διακοσμητικά κεριά βρήκαν το σκοπό της ζωής τους
και η γάστρα που ως τότε έμπαινε στο φούρνο βρήκε θέση πάνω στα κάρβουνα
και μας έδωσε την πιο γλυκιά φασολάδα.
Ήταν ένα περιπετειώδες ευχάριστο τριήμερο για την οικογένεια
που ακόμα το θυμόμαστε με πολύ γέλιο.
Λίγο μετά αγόρασα και μία πυροστιά να υπάρχει σε ώρα ανάγκης.
Έκτοτε δεν τα χρησιμοποίησα μέχρι πριν λίγες μέρες με το πολύ κρύο.



Ένα απόγευμα είδα το τζάκι γεμάτο κάρβουνα.
Με το κρύο που είχε, έκαιγε από το πρωί και είχε πυρώσει για τα καλά.
Θυμήθηκα τη γάστρα και την πυροστιά που ήταν αχρησιμοποίητη, 
ετοίμασα τα κάρβουνα και από τότε.......
μου αρέσει να χαζεύω τον ατμό που βγαίνει από το στάχυ
όταν μαγειρεύω.


Άρχισα με φασολάδα τιμής ένεκεν.
Γλυκιά νόστιμη και χυλωμένη ιδανικά.



Την άλλη μέρα ετοίμασα κόκορα αλανιάρη με κρασί,
Coq au vin που λένε οι σεφ αλλά στα δικά μας γούστα
και μια μακαρονάδα που μας ξετρέλανε.


 Συνέχισα με φάβα -από τα αγαπημένα όσπρια-
έβαλα αρκετό νεράκι, κρεμμύδι, αλάτι


 και σε λίγη ώρα ήρθε και έπηξε......που δεν το πίστευα!!


Την χτύπησα με τον αβγοδάρτη και έγινε εντελώς λεία!!!!
"Κάποιο λάκκο έχει η φάβα" απαραίτητο για το λάδι.


 
 Θαλασσένια χωρίς ψάρι δεν γίνεται.
Ένα κοκάλι του κιλού με πιπεριές, τοματοχυμό και σκορδάκι 
μοσχοβόλησε το σπίτι. Το ζουμάκι του ήταν για τρελές βουτιές.


 
 Οι φακές αχνοφαίνονται μέσα από τον ατμό αλλά η δάφνη ξεχωρίζει.


 Και βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα ρεβύθια.


 Από τις καλύτερες ρεβυθάδες που έχω φάει.

Για τα συγκεκριμένα εδέσματα το μαγείρεμα ήταν διασκέδαση,

 ήταν ευχάριστη διαδικασία και τα φαγητά έγιναν πολύ γευστικά.
Δοκιμάστε αν υπάρχει δυνατότητα, θα αποζημιωθείτε!!!
Και αν δεν προλάβετε αυτό το χειμώνα που φαίνεται να φεύγει,
περιμένετε τον επόμενο.





Τα ρεβύθια στον φίλο μου Θαλασσοκράτορα









Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Kiku για όλους.






Θα κλείσω την αναδρομή του ταξιδιού 
με την επίσκεψη στον Βοτανικό κήπο της Ν.Υόρκης.
Τον Μάρτιο πραγματοποιείται εκεί έκθεση ορχιδέας.
Τον Οκτώβριο υπάρχει η γιορτή των χρυσανθέμων
και ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στην έκθεση αυτή
όπου είχε πολλές ποικιλίες, όμορφα χρώματα και περίτεχνα σχήματα.
Στους φίλους που με συντρόφεψαν στο ξεφύλλισμα των αναμνήσεων,
στην αναπόληση των όμορφων στιγμών,
χαρίζω ένα kiku, όπως λέγεται στην χώρα των χρυσανθέμων.



 Στον Συμπατριώτη, σταθερό στην παρέα.


Στην δυναμική kariatida


Στο αγαπημένο ξωτικό



 Στη μάγισσα που της αρέσει το λευκό και το κίτρινο.


 
Στην ταξιδεμένη magda


 Στη γατίσια ΦΟΥΛΗ



Στην καλλιτέχνιδα Roadartist



Στα κορίτσια της καρδιάς μας EΛΕΝΑ και Μαρία Β



 Στη μοναδική Άστρια


Στον άρχοντα VAD



Στην θαλασσινή zoyzoy



Στη συντοπίτισσα eleni



Στην τρυφερή margo


 Στο Pici που δεν είναι Friki


Στον ηλιογράφο που ζωγραφίζει φωτογραφίζοντας



Στον ταξιδευτή του λόγου nikiplo



Στην όμορφη γελαστή agrampelli


 
 Στον Constantino με τα ζωγραφικά σενάρια



Στον Αρκάδα α Κενταύρου



 Και λοιπόν; Κάτι για σένα



Στον Deni που ζει σε αυτή την πόλη



 Στην καλή μας mia



Στο μπισκοτάκι που βρίσκεται εκεί κοντά


 
 Στην Ξανθή  που αγαπάμε


 
Στον panayioti


 
Στην φίλη Αγριάδα




Στην θεία Coula με τα coula της


Στον  teleytaio σκεπτόμενο


Στην αγαπημένη μας Αντιγόνη
θα μου επιτρέψετε να στείλω όλη τη γλάστρα


 Στους e-φίλους και φίλους
Xρωματιστή  Εri  Γλαρένια  Ειρήνη  Νέλλυ  kiki  Yπατία  lena_zip
Side21  coulpa  mahler zouzouna  ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ Vita  Ζαχαρούλα
Summertime Blues  Eυρύνοο  Εlpiniki Λιλα  effie ΔΥΣΠΙΣΤΟ  Τhalassokrator
που συχνά πυκνά περνούν από την Θαλασσένια @υλή
και τους Ευχαριστώ.



Θέλησα να κρατήσω μία σειρά με βάση την πυκνότητα των σχολίων 
στις σχετικές αναρτήσεις αλλά δεν έχει νόημα. 
Γιατί το ένα σχόλιο του ηλιογράφου... της Αγτιγόνης... της Χρωματιστής...
έχει για μένα την ίδια αξία με τα 7 της kariatidas, του Συμπατριώτη, της magdas.
Γιατί τα συναισθήματα που μου χαρίζετε δεν μπαίνουν σε σειρά,
αναμιγνύονται και γίνονται πολύχρωμο πολύτιμο κουβάρι.
Έχουν την ίδια γλυκύτητα που αφήνουν τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης.
Τα συναισθήματα δεν μετρώνται σε κιλά ούτε σε μέτρα,
παρά μόνο αποθηκεύονται σε μια άκρη της καρδιάς
και αποκτούν αξία διαχρονική.
Απολογία.... ομολογία.... εξομολόγηση;;;
Πείτε το όπως θέλετε.
Μου είστε πολύτιμοι.


Tα δώρα της καρδιάς δεν μαραίνονται,
θα σας περιμένουν εδώ.




Ας με συγχωρήσει όποιος τον ξέχασα ακούγοντας
ένα μουσικό κομμάτι που μου αρέσει πολύ.
http://youtu.be/9LRkUKCQI64











Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Για να λέμε ότι χιόνισε.




  Εχθές χιόνιζε στα μέρη μας


όλη μέρα...... από τα ξημερώματα.


Δεν συμβαίνει συχνά


 και όταν γίνεται


είμαστε  επι ποδός από χαρά.


Μέσα έξω, γύρω-γύρω ως το βράδυ.



Έστρωνε και ξέστρωνε συνέχεια σαν λευκό τραπεζομάντηλο.






 


Για να λέμε ότι χιόνισε κι εδώ.





Σήμερα στα πλαίσια αυτής της ετικέτας 
θα σας πω ένα γνωμικό που έλεγε συχνά η μητέρα,
με στόχο την αποτροπή του δανεισμού.
Συνήθως αντικειμένων εκείνη την εποχή όπως,
το κόσκινο του τραχανά, το ρεντέ για το κυδώνι, το ταψί του μπακλαβά,
το σοφρά για τις χυλοπίτες, τη σκάφης για το κους κους.
"Το νοικοκυριό να είναι δικό σου, έλεγε, όχι δανεικό"

"Έβγα έξω και πομπεύσου, έμπα μέσα και πορεύσου."





Καλό μήνα, ας είναι και ζεστός.