Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο κουσκούς.

Όχι όμως αυτό που νομίζετε, το κουτσομπολίστικο.
Το άλλο, που τρώγεται μαγειρεμένο με κρέας,  με λαχανικά ή σκέτο.
Πριν χρόνια βρήκα στην αγορά της Θεσσαλονίκης 
την απαραίτητη σκάφη,
αγόρασα και το κατάλληλο κόσκινο και σταμάτησα να δανείζομαι.
Από τότε φτιάχνω κάθε χρόνο τον Αύγουστο 
κουσκούς για τον χειμώνα.

Λίγο κομμένο σιτάρι,

αλεύρι σταρίσιο,

μείγμα αυγών και κατσικίσιου γάλακτος και

φυσικά η σκάφη και το κόσκινο είναι ό,τι χρειάζεται.

Δουλεύοντας κυκλικά τα χέρια στο κοίλο της σκάφης
κάνουμε την αρχή,

ρίχνοντας εναλλάξ αλεύρι

 και λίγο από το υγρό μείγμα.

Μόλις αρχίσουν να δημιουργούνται τα πρώτα κουσκουσάκια, 
περνάμε το υλικό από το κόσκινο, πέφτουν τα μικρά,


και αδειάζουμε τα έτοιμα να στεγνώνουν.

Συνεχίζουμε

με τον ίδιο τρόπο

προσθέτοντας πάντα πολύ λίγο υγρό.

Έτσι έφτιαξα εφέτος, όπως και πέρυσι μερικά κιλά.
Τίποτα δεν άλλαξε, 
μόνο το τραπεζομάντιλο που έστρωσα για να στεγνώσει 
και ένας χρόνος στην πλάτη μου.

Εδώ το αποτέλεσμα.
Κουσκούς με μοσχαράκι. 


 Το τρώμε με παρέα και δίνουμε με χαρά.


Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Το τέλειο καρπούζι και μία οπτική του.

Όταν φύτεψα τον Μάϊο τα καλοκαιρινά ζαρζαβατικά, 
έβαλα και τρεις ρίζες καρπούζι.
Αυτές έδωσαν δύο καρπουζάκια. 
Ένα μικρό και ένα μικρούλι μικρό.
Το ένα το είδατε εδώ 
και μάλλον πέρασε απαρατήρητο στο ψυγείο.
Σήμερα που ήθελα να καθαρίσω 
και να ετοιμάσω το μέρος για τα ζαρζαβατικά του χειμώνα, 
έκοψα και το άλλο.
Μόλις έβαλε το μαχαίρι, έσκασε σε δέκα μέρη,
σαν ψωμάκι στον φούρνο.
Στο χρώμα δεν έλεγε και πολλά.
Από γλύκα όμως και άρωμα... μιλούσε.
 Μόλις είχα φτιάξει τυρόψωμο ζεστό,
καθίσαμε τα δυο μας στο κιόσκι και το τσακίσαμε.
Τρώγοντας είδα το καρπούζι από τρεις μεριές.


Αν το αγοράζαμε,
θα λέγαμε μάπα το καρπούζι και τζάμπα τα λεφτά.


Αν μας το χάριζαν, 
θα λέγαμε "ευχαριστώ" 
αλλά μεταξύ μας, "καλέ αυτό δεν τρώγεται".


Τώρα που ήταν δικό μας,
μας φάνηκε το πιο γλυκό καρπούζι του καλοκαιριού.
 Αλήθεια σας λέω, 
με το τυρόψωμο παρέα, έτσι ήταν.



Όλα λοιπόν είναι θέμα οπτικής,
ακόμα και η γλύκα.
Ή αν θέλετε, 
η γλύκα είναι δίπλα μας και εμείς την ψάχνουμε αλλού.



Φωτογραφικά ντοκουμέντα δεν έχω.
Οι μηχανές ταξιδεύουν, Άνδρο - Βαρκελώνη.
Όπως βλέπεις γιέ μου,
επιβιώνουμε εγώ και το μπλογκ και χωρίς μηχανούλα.




Για να μη σας λείψει η εικόνα,
δείτε τον Κωστή.










Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Χωρίς έμπνευση...2

Φανταστείτε
μία τέτοια κρύα μέρα

με θερμοκρασία υπό το μηδέν.

Τον αέρα να λυσσομανά,

τον βοριά να σφυρίζει,

να χιονίζει του σκοτωμού

και να καλύπτει τα πάντα.


 Φανταστείτε μία κρύα χειμωνιάτικη νύχτα,
πόσο θα αναζητούσατε την ζέστη του καλοκαιριού.
Όλα λοιπόν είναι θέμα οπτικής γωνίας,
ακόμα και η ζέστη.
Ή αν θέλετε,
η ζέστη χτυπάει στο κεφάλι και λέω ό τι θέλω.




  Η έμπνευση πάντως έρχεται εδώ μπροστά
και είπα να σας δροσίσω λίγο.




 


Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Χωρίς έμπνευση...











Σκαλίζοντας το μυαλό,
αφού λόγω ζέστης δεν μπορώ να σκαλίσω τον κήπο, 
αναλογίζομαι τι μπορεί να κάνει ένα τηλεφώνημα.

Μπορεί να στηρίξει, να συγκινήσει, 
να αναπτερώσει, να απογειώσει,
να ηρεμήσει, να δώσει χαρά, να ....

Βλέπω τα θετικά, υπάρχουν και αρνητικά φαντάζομαι,
αλλά δεν με ενδιαφέρουν.
 Τα θετικά κοιτάζω πάντα και αυτά κρατάω.


Ένα άγγιγμα, μια ματιά, ένα χαμόγελο. 
 Σε αυτά που έρχονται όταν δεν τα περιμένουμε 
και αλλάζουν τη στιγμή.





Το τραγούδι αγαπημένο 
και η εικόνα από το διαδίκτυο και το desktop.
10-8




Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Κάτω από μία ομπρέλα. Κάτω από ένα πλάτανο.


 Διακοπές ξεκούρασης.
Αγαλλίαση, γαλήνη, ηρεμία...


 Πέντε ώρες που κάνουν για πέντε μέρες.
Και μετά...


 "Εκείνος" κι εγώ, κάτω από ένα πλάτανο.
Τα είπαμε, τα ήπιαμε, συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε, τα βρήκαμε.
 Το είχα ανάγκη. 
Πόσο καλό μου έκανε ! ! !

 Πόσο κακό είναι να κάνεις παρέα με ... 
 τον εαυτό σου;

"Εκείνος" το ξέρει, δεν είναι κακό.









Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Καλό μήνα.

Δίπλα στα χρώματα της θάλασσας...

...όπου εύχομαι να ξεκουραστείτε,

κρατείστε και αυτές τις πινελιές.


Καλό μήνα σας εύχομαι.