Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Το γλυκόξινο της Εύης.

Στην μαγειρική πτυχή του ιστολογίου μου
είδαμε αρκετές συνταγές, καθώς και μαγειρικά σκεύη, σερβίτσια,
τραπεζομάνδηλα, μέχρι και την ποδιά της μαγείρισσας,
αφού επιτελεί και αυτή κάποιο ρόλο στην διαδικασία.
Σήμερα θα κάνω μία αναφορά στην κουζινούλα μου,
που πριν λίγο καιρό μας άφησε -18- χρόνους υπηρεσίας
και πήρε τον δρόμο της ανακύκλωσης.
Το τελευταίο φαγητό που έκανα σε αυτήν ήταν 

Τα υλικά, που πρωτίστως κοιτώ σε μία συνταγή,
ήταν της αρεσκείας μου και εκτίμησα ότι θα μας αρέσει.

Τα ετοίμασα όλα όπως σωστά προτείνει η Εύη
και είναι αλήθεια περισσότερη ώρα έκανα γι αυτό,
παρά για το μαγείρεμα.
Χρειαζόμαστε κοτόπουλο, πιπεριές πολύχρωμες, καρότο,
κρεμύδι, φρέσκια ντομάτα ή σάλτσα, κονσέρβα ανανά, μέλι, 
ζάχαρη, πάπρικα, ξύδι μπαλσάμικο, κορνφλάουρ και σόγια σως.
 Τις ποσότητες μπορείτε να δείτε στην Εύη.
Εδώ έχει απλά την εκτέλεση.


 Σωτάρουμε το κοτόπουλο σε λίγο ελαιόλαδο.


 Προσθέτουμε πιπεριές, κρεμύδι και καρότο.
Μετά από δεκάλεπτο, αφού μαραθούν σβήνουμε με το μπαλσάμικο.


 Ρίχνουμε την πάπρικα,την ζάχαρη, το μέλι,


 την ντομάτα, τον ψιλοκομμένο ανανά και την σόγια.


 
Αφού βράσουν για 15' περίπου,ρίχνουμε το κορνφλάουρ 
διαλυμμένο στο χυμό ανανά να δέσει η σάλτσα και είναι έτοιμο.
Φωτογραφίαααα, πώς το έπαθα!!! Ξέχασα.




Σήμερα βλέπουμε και chopsticks.


Αυτή ήταν η τελευταία συνταγή που έκανα στην παλιά κουζίνα
αλλά και η πρώτη στην καινούρια μου.
Σωστά εκτίμησα, μας άρεσε πολύ και την ετοίμασα σε φίλους
που ήρθαν για τα καλορίζικα :)))
Στην δεύτερη εκτέλεση να πω ότι έβαλα φρέσκια ντομάτα,
και μας άρεσε περισσότερο.
Μην ακούτε γλυκόξινο και γελάτε.
Και άλλοι δεν ήθελαν αλλά έφαγαν και δεύτερο πιάτο.
Το συνόδεψα κλασικά με ρύζι.




 Εγώ έβαλα το φαγητό.

O nikiplos

θα βάλει το σάκε.









Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Το σπήλαιο του Δράκου.


 Στην συνέχεια της μονοήμερης απόδρασης
στην όμορφη Καστοριά θα δούμε το σπήλαιο του Δράκου.
 
Βρίσκεται δίπλα στον παραλίμνιο δρόμο της χερσονήσου της λίμνης.
Απέχει 4χλμ. από την πόλη της Καστοριάς 
και έχει ωφέλιμο μήκος διαδρόμων περίπου 500μ.
Εντός του σπηλαίου υπάρχουν μικρές λίμνες,  
οι οποίες επικοινωνούν με τη λίμνη Ορεστιάδα, 
και μοναδικής αξίας σταλαγμίτες και σταλακτίτες.
















 Οι φωτογραφίες είναι χωρίς φλάς και σίγουρα δεν μπορούν
να αναδείξουν την ομορφιά του σπηλαίου.
Ειδικά αυτού του σταλακτίτη που είναι σαν κουρτίνα
απλωμένη με τόση χάρη!!!


 Η συνέχεια της περιήγησης είναι μαγευτική.


 Σε όποιο σημείο και να σταθείς έχεις να θαυμάσεις


 να γαληνέψεις


να ξαποστάσεις.


 Ο δρόμος της επιστροφής άχαρος αλλά απαραίτητος.
  Μια στάση όμως στην αρχοντική   Σιάτιστα   με αποζημίωσε 
και  μας έμαθε τις κλαδαριές. Αυτό βέβαια πριν την Πτολεμαϊδα.




3.33μμ.

 4.09μμ.

4.14


Και σε άλλα με υγεία.









Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

3 σε 1


1. Ο Καλικάντζαρος

 Τα υλικά.

 Η κατασκευή.

 Το στόλισμα.

 Η αποψίλωση.

Ο ιερέας της ενορίας πέρασε των Φώτων 
και άγιασε, φώτισε κι ευλόγησε να φύγουν τα καλικαντζαράκια.
Ο δικός μας καλικάντζαρος τριγυρίζει ακόμα στο σπίτι
και χριτς χρατς χρουτς ξεπουπουλιάζει το καραμελένιο στεφανάκι.
Τώρα που το βλέπω, θα το κρατήσω για την Πρωτομαγιά.
Τι είναι, τρεις μήνες ακόμα.





2. Μία βάση δύο εκδοχές.

 Τα μπρόκολα στον λαχανόκηπο έχουν φουντώσει 
και με τις λιακάδες των τελευταίων ημερών, όλο και περισσότερο.
Φάγαμε ξαναφάγαμε σαλάτες, είπα να τα κάνω και πρώτο πιάτο.
Τσιγάρισα κομμάτια κοτόπουλου σε ελαιόλαδο με ένα κρεμμύδι.
Το έσβησα με λευκό κρασί.
Πρόσθεσα νερό, αλάτι και πιπέρι σε κόκκους και τριμμένο.
Όταν έβρασε το ξεκοκάλισα και το μοίρασα σε δύο κατσαρόλες.
Πρόσθεσα καρότο και φουντίτσες από μπρόκολο και στις δύο.
Το άφησα σε χαμηλή φωτιά να μαϊνάρει, μεταξύ ζωμού και ατμού.
Στην υγιεινή εκδοχή έριξα μπόλικο χυμό λεμονιού.
Στην αμαρτωλή αρκετή κρέμα γάλακτος.
Διαλέξτε και εκτελέστε κατά βούληση. 
Ήταν και οι δύο υπέροχες.






3. ...........................

 
 5-12-2010




 16-1-2011



19-1-2011


Στο τρίτο και τελευταίο θέμα 
ας δώσει ο καθένας τον δικό του τίτλο. Εγώ αδυνατώ.
Να διευκρινίσω ότι δεν είναι ντομάτες, είναι ζάχαρη!!!!!!!!

Φαίνονται άσχετα τα θέματα αλλά μήπως έχουν κάτι κοινό;






Αυτά πριν από λίγο.

 6.39 μ.μ

6.49 μ.μ

7.27 μ.μ


Για τις καμινάδες που φαίνονται πιο πάνω δεν ανησυχώ.
Θα επέμβει ο ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ και θα τις κάνει αστεράκια.



Φιλιά θαλασσένια σε όλους.




 Αφού σας είπα θα επέμβει ο από μηχανής θεός.
Το έκανε και τον ευχαριστώ.





Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Ε lucevan le stelle. Mέγαρο Μουσικής Αθηνών.




Καβαραντόσσι: Αφήνω πίσω μου σ΄αυτόν τον κόσμο
      έναν άνθρωπο που αγαπώ. 
Δεχτείτε να του γράψω δυο λόγια μόνο.
(Βγάζοντας ένα δαχτυλίδι από το δάχτυλό του)
Το μόνο που απέμεινε από τα πλούτη μου είναι αυτό το δαχτυλίδι...
Αν υποσχεθείτε να της παραδώσετε το τελευταίο μου αντίο, 
 είναι δικό σας.
Δεσμοφύλακας: (Διστάζει λίγο, μα έπειτα συμφωνεί 
και γνέφοντας στον Καβαραντόσσι
να καθίσει στο τραπέζι πάει και κάθεται στον πάγκο.)
Γράψτε....




Καβαραντόσσι: (Απομένει σκεφτικός, μετά αρχίζει να γράφει...
αλλά μετά από μερικές γραμμές,
οι αναμνήσεις τον πλημμυρίζουν και σταματά ...)

Έλαμπαν τ΄αστέρια...
και μοσχοβολούσε η γη...
έτριζε η πόρτα του κήπου...
κι αλαφρές πατημασιές ακούγονταν στο χώμα.
Ερχόταν δροσερή
κι έπεφτε στην αγκαλιά μου.
Αχ, γλυκά φιλιά, χαύνα χάδια,
ενώ αναριγώντας 
λευτέρωνα τα όμορφα μέλη της από τα πέπλα!
Τ΄όνειρο της αγάπης μου χάθηκε για πάντα.
Η στιγμή πέταξε
και πεθαίνω απελπισμένος!
Κι ας μην αγάπησα ποτέ τόσο τη ζωή!
(Ξεσπά σε λυγμούς, κρύβοντας το πρόσωπο μες τα χέρια.  ....)



Η Φλόρια Τόσκα είναι διάσημη τραγουδίστρια όπερας και ερωτευμένη με τον ζωγράφο Μάριο Καβαραντόσσι. Ο Σκάρπια, αρχηγός της αστυνομίας, συλλαμβάνει τον Καβαραντόσσι γιατί παρείχε άσυλο σε έναν πολιτικό φυγά.
Όταν η Τόσκα εκλιπαρεί τον Σκάρπια να απελευθερώσει τον εραστή της, εκείνος δέχεται υπό τον όρο να υποκύψει στις σεξουαλικές του ορέξεις. Η Τόσκα συμφωνεί να ενδώσει στον Σκάρπια, ωστόσο την κρίσιμη στιγμή τον εκδικείται. Όμως, ο Καβαραντόσσι δεν γυρνά στο πλευρό της ποτέ πια…




Φλόρια Τόσκα:  TIZIANA CARUZO
      Μάριο Καβαραντόσσι:  STUART NEIL
   Σκάρπια:  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ
16-1-2011





Οι διάλογοι είναι αντιγραφή από το λιμπρέτο
της ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ









Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Του τρελού του γνωστικού.


Διάλεξα τη μέρα, αλλά μια απόφαση είναι.
Παίρνεις το αυτοκίνητο και πας.

 Αν αρχίσω όμως έτσι, στάση να φωτογραφίσω τη Βέροια,

 στάση να φωτογραφίσω το σύννεφο,
θα κάνω τρεις ώρες να φθάσω.
Και μη ξεχνάμε τον Αίσωπο που λέει,
"αν δεν κοιτάς εκεί που πας, θα πας εκεί που κοιτάς".

Γι αυτό ας συγκεντρωθώ στον δρόμο.

Είναι η Εγνατία οδός που διασχίζει  στα νοτιοανατολικά το όρος Βέρμιο,
με δεκαπέντε σήραγγες και έξι γέφυρες.
Κλειστός όμορφος και ασφαλής αυτοκινητόδρομος,
του οποίου ένα κομμάτι τρέχει δίπλα στον Αλιάκμονα ποταμό.

1, 2....5  στην αρχή τις μετρούσα,
 αλλά όταν σκοτείνιασε ο τόπος 9.00 η ώρα το πρωί
και η ορατότητα μειώθηκε,

 έκανα τα μάτια μου δεκατέσσερα

 και άρχισα να σκέφτομαι...

τι θέλει η αλεπού στο παζάρι χρονιάρες μέρες;;;

Ξαφνικά σε μία έξοδο έγινε λιακάδα, χαρά Θεού.
Σταμάτησα στο τέλος της γέφυρας, να αναπνεύσω καθαρό κρύο αέρα,
και να θαυμάσω το τοπίο.

Αναθάρρησα, η πυκνή ομίχλη ήταν πίσω
 
και κάτω,
 
σκέφτηκα ότι τελείωσε και συνέχισα.

 Σε λίγο όμως πάλι τα ίδια

 και χειρότερα.

Όλα αυτά 8 με 10 το πρωί προπαραμονή Χριστουγέννων

στον δρόμο για την Καστοριά,
όπου συναντάς ευγενικούς και φιλόξενους ανθρώπους.

Όπου το τοπίο της λίμνης αποζημιώνει
η γαλήνη της πλημμυρίζει την ψυχή
και η ομορφιά σε συγκινεί αφάνταστα.


... σσσστ  μη μιλάτε, θα ταράξετε την ησυχία τους, δεν κάνει.









Ο γύρος της λίμνης ήταν απολαυστικός,
γι αυτό και μόνο άξιζε η διαδρομή.
Αφού και τώρα που βλέπω τις εικόνες δεν θέλω να γράψω,
μη ταράξω τα νερά.

Η τελευταία αποτύπωση στα μάτια
είναι σαν πίνακας ζωγραφικής,
και στην ψυχή αξέχαστη τροφή.




Στην όμορφη και ευγενική
agrambelli 
 






Είχα ανάγκη αυτή την διαδρομή 
και χαίρομαι που την έκανα.