Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Αληθινός μπακλαβάς.


Με τις διακοπές του internet αυτές τις μέρες δεν έκανα τις αναρτήσεις που ήθελα.
Στις γιορτινές μέρες που απομένουν λοιπόν, ρώτησα το γιο μου τι να βάλω.
Το στολισμό που είχα κατά νου, τον μπακλαβά ή κάποιες σκέψεις. Και η απάντησή του.

Βάλε το μπακλαβά. Είναι πιο χρήσιμο και είσαι φημισμένη γι αυτόν.

Έτσι θα δούμε την παραδοσιακή μικρασιατική συνταγή του μπακλαβά, όπως ακριβώς έμαθα από τη μαμά μου -γιαγιά Ελισάβετ- και μαθαίνει η κόρη μου από τη μαμά της.
Θα χρειαστούμε.
Ενα κιλό φύλλο κρούστας, ένα κιλό καρύδι χοντροκομμένο, ένα πιατάκι του καφέ ζάχαρη, ένα πιατάκι του καφέ φρυγανιά τριμμένη, ένα κουταλάκι κανέλα, ένα κουταλάκι γαρίφαλα, ολόκληρα γαρίφαλα και ελαιόλαδο.
Για το σιρόπι.
Ένα κιλό ζάχαρη, ένα κιλό μέλι, τέσσετα ποτήρια νερό, φλούδα και φέτα λεμονιού, ένα ξύλο κανέλας.

Ανακατεύουμε το καρύδι με τη μικρή ποσότητα ζάχαρης τη φρυγανιά την κανέλα και το γαρίφαλο. Σε ταψί διαμέτρου 38 εκ. στρώνουμε δέκα φύλλα με μια κουταλιά ελαιόλαδο πάντα ανάμεσά τους.


Ρίχνουμε μια χούφτα γέμιση και συνεχίζουμε, φύλλο λάδι γέμιση...

...μέχρι να τελειώσει.

Κρατάμε 5-8 φύλλα για το τέλος και τα κόβουμε στο μέγεθος του ταψιού.

Χαράζουμε το σχέδιο που βλέπετε.


Κεντάμε το μπακλαβά και τον καίμε . Δηλαδή ζεσταίνουμε καλά περίπου μια κούπα ελαιόλαδο και αφού έχουμε βάλει τα γαρίφαλα, ρίχνουμε με το κουτάλι σχεδόν παντού.
Τον ψήνουμε για μιάμιση ώρα στους 150 βαθμούς και πάντα προσοχή στο ψήσιμο.


Για το σιρόπι βράζουμε το νερό με τη ζάχαρη τη κανέλα, τη φέτα λεμονιού και τη φλούδα.
Δέκα λεπτά μετά ρίχνουμε το μέλι και σβήνουμε τη φωτιά. Αφού διαλυθεί το μέλι πολύ καλά κατεβάζουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το σιρόπι να κρυώσει.


Όταν ψηθεί ο μπακλαβάς περιχύνουμε με το σιρόπι κρύο.
Καλύτερα να τον κόψουμε την άλλη μέρα ή μετά από ώρες για να πιει το σιρόπι.

Τον μπακλαβά φτιάχνουμε συνήθως για την Πρωτοχρονιά.
Όμως η οικογένεια τον θέλει πριν τα Χριστούγεννα και έτσι είναι έτοιμος από νωρίς.
Όποιος βρεθεί στα μέρη μου με χαρά τον φιλεύω
Από το δεύτερο ταψί γιατί το πρώτο μας τελείωσε.

Η μαμά έφτιαχνε τρία κιλά φύλλο στο μεγάλο μπακιρένιο ταψί, που ήταν έτοιμο γανωμένο για τα Χριστούγεννα Μοίραζε κερνούσε και τρώγαμε αλύπητα.


Εύχομαι στις παραδόσεις που μένουν στα παιδιά μας να μείνει και αυτή η ιεροτελεστία όπως είναι,
το στρώσιμο, το κόψιμο, το κέντημα, το ψήσιμο, και το σιρόπιασμα του μπακλαβά.

Καλή χρονιά να έχουμε και του χρόνου με υγεία.


Μικρά μυστικά
Τα φύλλα μπαίνουν σταυρωτά. Κάθε τόσο γυρίζουμε το ταψί για να πηγαίνει γέμιση και ελαιόλαδο παντού το ίδιο. Εσείς γνωρίζετε το φούρνο σας και φροντίστε να ψηθεί καλά από κάτω, για να κάνει ωραίο πάτο όπως λέμε. Τα πρώτα φύλλα τα κρατάμε έξω από το ταψί. Τα επόμενα τα γυρίζουμε προς τα μέσα. Τα τελευταία τα κόβουμε στο μέγεθος του ταψιού. Ρίχνουμε γέμιση και στις άκρες για να μην είναι μόνο φύλλο.
Άλλωστε γι αυτό λέμε και γωνία μπακλαβά.



Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγιεννιάτικο παραμύθι.




Αφεθείτε στο παραμύθι σαν μικρά παιδιά.

Αφεθείτε στην αγάπη και την αλήθεια σαν μικρά παιδιά.

Αφεθείτε στη χαρά και το γέλιο σαν μικρά παιδιά.

Χρόνια Πολλά βαθιά από την καρδιά μου φίλοι μου.

Χρόνια Πολλά σε όλους.


Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Συντροφικότητα για Χρόνια Πολλά.



Ένα κόσμημα που έφτιαξα πριν καιρό αποτυπώνοντας με χειροπιαστό τρόπο τις σκέψεις περί συντροφικότητας.

Το περίγραμμα είναι από ξύλο -τριανταφυλλιάς- όπως ένας σπόρος που τυχαία μπορεί να γίνει δένδρο και κάποτε να χαθεί και συμβολίζει τον κύκλο της ζωής.
Κύκλος ζωής με γωνίες, που κρύβουν εκπλήξεις, αλλαγή πορείας, ανατροπές όπως η ζωή.

Τα νήματα είναι από ατσάλι όπως οι άνθρωποι.
Ευαίσθητοι και αδύναμοι σαν κλωστή. Σκληροί και δυνατοί σαν ατσάλι.
Και χρώμα κόκκινο, έντασης και πάθους όπως πρέπει να είναι η ζωή.
Χρώμα της φωτιάς, δημιουργία και καταστροφή μαζί. Όπως πράττει ο άνθρωπος.


Σκεπτικό.
Όλοι ερχόμαστε σαν μοναδικά άτομα, ξεχωριστές προσωπικότητες και παίρνουμε το δρόμο μας. Χαράζουμε τη δική μας πορεία ως τη στιγμή της συνάντησης, της επαφής, της ένωσης.
Ένωση με τη χαρά, τον έρωτα, την αγάπη, την οικογένεια, τη φιλία, τη προσφορά, τη γνώση, τη δημιουργία, τη φύση, τη τέχνη, τη θεά καλή τύχη,
ένωση με τη ζωή.

Για πόσο; Όσο κρατήσει αυτή η συντροφιά των συναισθημάτων. Όσο κρατήσει η συντροφικότητα των ανθρώπων. Λίγο ή πολύ.
Ως τότε που ο καθένας θα συνεχίσει την πορεία του.
Θα πάρει πάλι το δικό του μοναχικό δρόμο προς το τέλος του κύκλου του.
Μακάρι κάθε κόκκινη ατσάλινη κλωστή, να ζήσει τη στιγμή της ένωσης για πολύ.
Είθε να χαρεί την συντροφικότητα των ανθρώπων για Χρόνια Πολλά.



Μέρος ενός συνόλου κοσμημάτων με θέμα "το σπίτι μου" ως ιδέα.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ

Το κοινό μου μικρό αλλά η συμπαράσταση στη φίλη Νέλλυ και στο δίκαιο αίτημά τους μεγάλη.
Αναδημοσίευση απο το blogg της logia.


ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ
ΜΕΡΟΣ Β'

Προς την Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου

Προς τον Περιφερειακό Διευθυντή Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής
Κύριο Παρασκευά Γιαλούρη

Προς την Διευθύντρια του Α' ΠΥΣΔΕ Αττικής
Κυρία Πολυξένη Ζαβού-Ράδου

Προς όλα τα μέλη του ΠΥΣΔΕ

Προς όλους τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες των Καθηγητών
Προς όλους τους Εκπαιδευτικούς
Προς όλους τους Γονείς
Προς όλους τους Μαθητές
Προς κάθε ενδιαφερόμενο

Έχω την χαρά και την τιμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας.

Παίρνω το θάρρος να σας γράψω ζητώντας τη βοήθειά σας για ένα θέμα, που μας καίει όλους πολύ, τις κρίσεις των διευθυντών.
Στο καταταλαιπωρημένο σχολείο μας που υπέφερε από δεινά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία είχαμε την τύχη, μετά τις κρίσεις του 2007, να έρθει μια Διευθύντρια, η κυρία Μαρία Χατζηιωάννου, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Από αχούρι, με μορφή εγκαταλελειμμένου, ξεχαρβαλωμένου αναμορφωτηρίου να το μετατρέψει σε σχολείο- αγκαλιά για όλα τα παιδιά.
Το σχολείο μας δεν είχε τίποτα σωστό. Ηταν όλα ξεχαρβαλωμένα, δεν παρείχε ούτε τα στοιχειώδη και επιπλέον λειτουργούσε και υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Τα παιδιά έκαναν συνεχώς καταλήψεις διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μέχρι και το βάψιμο των αιθουσών το κάναμε οι γονείς κάποιες Κυριακές.
Και ήρθε αυτή η γυναίκα και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη.
Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου.
Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης.
Τέρμα τα προβλήματα, τέρμα η παραβατικότητα, τέρμα οι καταλήψεις.
Τα παιδιά ξεκίνησαν δράσεις και προγράμματα, που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους.
Το φροντίζουν. Το προσέχουν.

Και τώρα έρχεται το Α' ΠΥΣΔΕ, μ΄αυτήν την παράνομη, όπως διαβάζω, διαδικασία και τα ακυρώνει όλα.
Θέλει να μας πάρει την Διευθύντρια, παρόλο που η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν θέλει.

Και ερωτώ, μήπως τηρώντας τους τύπους χάνουμε την ουσία;
Ποιός ο ρόλος του εκπαιδευτικού;
Ποιός ο ρόλος του σχολείου;
Ποιός ο ρόλος όλων αυτών, που διορίζονται ή εκλέγονται για να καλύψουν θέσεις καίριες, όπως αυτές των ΠΥΣΔΕ;
Πώς τιμάται ένας επιτυχημένος Διευθυντής; Με το να τον αλλάζετε πόστο παρά τη θέλησή του;

Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως αν και κατανοώ την έντασή της και τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο για τα παιδιά τους και ουδείς αναντικατάστατος"!!!!
Πώς μπορεί κάποιος που ασχολείται με την εκπαίδευση, να γελοιοποιεί την αγωνία ενός γονιού, εκλεγμένου στη θέση του Προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας κλείνοντάς του το τηλέφωνο;

Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;
Η ίδια η διαδικασία των κρίσεων δεν το αποδεικνύει αυτό;

Και αν εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο για το καλό των παιδιών μας, τότε ποιός έχει;

Το άρθρο 3 της χάρτας για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των γονέων της ευρωπαϊκής κοινότητας, ορίζει πως:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΤΑΙΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ."
Και το άρθρο 8:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΉ ΤΟΥΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΑΤΑΙ ΕΝΕΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ."

Και ναι, η Διευθύντριά μας είναι αναντικατάστατη!!!

Μα και όλα τα σχολεία θα αναστατωθούν με τις μετακινήσεις στη μέση της χρονιάς. Από τη μια η γρίπη, από την άλλη οι καταλήψεις, τώρα συμβαίνει και αυτό, τί θα πάρουν τα παιδιά από τη φετινή χρονιά; Γιατί δεν έγιναν οι κρίσεις το καλοκαίρι, που μας πέρασε ή γιατί δεν γίνονται το καλοκαίρι που θα έρθει;

Γιατί δεν ζητάτε εκ νέου δηλώσεις προτίμησης σχολείων;
Οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι φυσικό να έχουν αλλάξει σε αυτά τα δυο χρόνια. Γιατί έγινε καταμέτρηση μορίων χωρίς δηλώσεις; Και οι συνεντεύξεις τι νόημα είχαν;

Σας παρακαλώ λοιπόν θερμά, βοηθήστε μας να κρατήσουμε τη Διευθύντριά μας!
Μην αφήσετε να αναστατωθούν τόσα σχολειά στο μέσον της χρονιάς!
Αφουγκραστείτε τις αγωνίες των γονιών!
Τις επιθυμίες των παιδιών!
Αυτά είναι το μέλλον της Ελλάδας.
Πάρτε τα στα σοβαρά!

Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας.

Με εκτίμηση

Η Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Kηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας




Εύχομαι δικαίωση στον αγώνα σας.


Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Σοκολατοκαρυδόπιτα... η περιπετειώδης.


Αυτές τις μέρες που η κουζίνα θα αναστενάξει από τις Χριστουγεννιάτικες ετοιμασίες, σας έχω μια εύκολη πρόταση για καρυδόπιτα λίγο διαφορετική. Η καρυδόπιτα είναι κυρίως χειμωνιάτικο γλυκό και ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων την τιμάμαι δεόντως. Πόσο μάλλον με επικάλυψη σοκολάτας όπως αυτή η συνταγή. Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι, 200γρ ζάχαρη, 120γρ ελαιόλαδο, 2 αβγά, 1κ.γ. κανέλα, 50γρ γάλα, 100γρ κρέμα γάλακτος, 100γρ αλεύρι, 1κ.γ. μπέϊκιν, 250γρ καρυδόψιχα χονδροκομμένη. Για την επικάλυψη 300γρ κουβερτούρα 55% κακάο, 350γρ κρέμα γάλακτος. Χτυπάμε απαλά το ελαιόλαδο, τη ζάχαρη, τα αβγά, το γάλα, την κρέμα και την κανέλα. Ρίχνουμε το αλεύρι με το μπέϊκιν και τέλος το καρύδι. Ψήνουμε σε βουτυρωμένη φόρμα διαμέτρου 25εκ. για μία ώρα περίπου. Παράλληλα φτιάχνουμε τη σοκολάτα επικάλυψης με το γνωστό τρόπο.
Ζεσταίνουμε την κρέμα καλά και τη ρίχνουμε στην τεμαχισμένη κουβερτούρα.
Ανακατεύουμε μαλακά να λιώσει και να γίνει παχύρευστη. Όταν κρυώσει το γλυκό καλύπτουμε με όση σοκολάτα θέλουμε. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ ωραίο. Δεν είναι πολύ γλυκιά, έχει αρκετό καρύδι και γεμάτη γεύση. Έχω δοκιμάσει μια παραλλαγή με εξίσου ωραίο αποτέλεσμα. Αντικατέστησα την κρέμα γάλακτος στο μίγμα με ίση ποσότητα φρέσκου γάλακτος και πρόσθεσα 50γρ αλεύρι να σφίξει λίγο. Πρόσθεσα 50γρ ζάχαρη και λιγόστεψα το καρύδι κατά 50γρ. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στή γεύση και η διατροφική αμαρτία παραμένει ίδια. Μπορείτε βέβαια να την προσαρμόσετε στις δικές σας προτιμήσεις. Όπως να φτιάξετε μία επικάλυψη σοκολάτας πιο ελαφριά. Καλή επιτυχία.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Τα φωτάκια του κήπου.

Κάθε χρόνο τα ίδια λέω όταν βγάζω να στολίσω τα φωτάκια του κήπου.
Πως πέρασε έτσι ένας χρόνος!!



Νοέμβριο τα ετοιμάζω με την ησυχία μου και του Αγίου Νικολάου ανήμερα ανάβουν,
μέχρι και των Φώτων.
Να γιορτάσουμε τις Άγιες μέρες φωτεινά και χαρούμενα.


'Ετσι και φέτος με την ίδια "βαθυστόχαστη απορία για το πέρασμα του χρόνου"
τα στόλισα τα άναψα και τα χαιρόμαστε στη σκοτεινιά της νύχτας.


Εκτός από το 2002 που ο χιονιάς μου τα έκανε "καλοκαιρινά"


Το Γενάρη ή και αργότερα ανάλογα το καιρό όταν τα βγάζω, κάνω πάντα μια ευχή.
Να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου να ξαναστολίσω.


Έτσι γίνεται τόσα χρόνια τώρα και εύχομαι για πολλά πολλά ακόμα .
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Βόλτα στη βροχή.



Δεν έχω λόγια σήμερα. Ένα χαιρετισμό μόνο.

Έτσι.



Γκρίζα ομορφιά στη βροχή.



Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Ένα γλαρένιο τάμα.







Στη γλαρένια φίλη το είχα τάξει καιρό τώρα.

Σήμερα την ευχαριστώ και για τη βοήθειά της.



Και μη ξεχνάτε εδώ το κλικ στην εκόνα επιβάλλεται.


Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Μέρα μελαγχολική.





Ο ήλιος που μου αρέσει, κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα.
Κι αυτά σκέφτονται να φέρουν τη βροχή.


Χρειάζεται και πρέπει να έρχεται η βροχή,
αλλά η ζωή
μας ομορφαίνει όταν έρχονται τα θέλω.


Θέλω ήλιο και λιακάδες. Δεν μου αρέσουν τα γκρίζα σύννεφα.




Όταν η Δέσποινα είδε ...

Όταν η φίλη Δέσποινα είδε την προηγούμενη ανάρτηση, μου έστειλε τις ευχές της.



Φιλενάδα γειά σου! Αντεύχομαι θερμά!
Όχι μεσω του site, αλλα μεσω του e-mail, γιατι έχω την τύχη να σε γνωρίζω!!!
Καταπληκτικο site!!!
Γεμάτο ανθρωπιά και τρυφερότητα ................
προσφέροντάς τα με σοβαρότητα και ευαισθησία!!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Δέσποινα




Μου άρεσε τόσο και το μοιράζομαι μαζί σας, δείχνοντας κι εγώ την εκτίμησή μου στο πρόσωπό της.
Δέσποινα σ΄ευχαριστώ.


Μόλις το δει θα με πάρει τηλέφωνο.




Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Πρωϊνά αρώματα.

Πριν ο ήλιος σηκωθεί ψηλά


και στεγνώσει τη δροσιά της νύχτας.


Οι ζεστές μέρες του Νοέμβρη ευνόησαν την αγαπημένη μου


να ανθίσει όμορφα στην αρχή του χειμώνα.

Καλό μήνα φίλοι μου.





Και μη ξεχνάτε το κλικ στην εικόνα τα δείχνει καλύτερα.