Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Μαγικό χαλί.



Είναι σπουδαίο να τηλεφωνείς κάπου και να σου απαντούν:
Είσαι εδώ?

Είναι σπουδαίο να ρωτάς, ενοχλώ? 
Και να σου λέν, ποτέ!

Είναι σπουδαίο να έχεις την ευγένεια και την προθυμία
μαγικό χαλί στα πόδια σου.

Υπάρχουν σήμερα μαγικά χαλιά?

Υπάρχουν και είμαι τυχερή
γιατί έχω φίλο μου ένα μαγικό χαλί,
που είναι πάντα πρόθυμο να σηκωθεί με ό,τι καιρό.

Να πω την αλήθεια, δεν είναι μόνο ένα.



Σας ευχαριστώ.







Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Για να δει τη θάλασσα...

Εκεί που γαληνεύεις, αναθεωρείς, αναγνωρίζεις λάθη, 
ταξινομείς και προχωράς.




 Μέσα



 Έξω



 
Δεξία



Αριστερά






 Κανείς


...χμ, καλύτερα.






Λενάκι  σ΄ευχαριστώ

 



Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Μία φέτα πορτοκάλι...

..δεν με άφηνε να κοιμηθώ. 
 
 
Λες και πήρε φωτιά.
 
 
 Λες και θα απλώσεις να την πιάσεις.



 Σας την χαρίζω πασπαλισμένη με μικρή αποχή.






Μην ξεχνάτε το κλικ, στις εικόνες και το μυαλό.
Τα δείχνει καλύτερα ακόμα και στο σκοτάδι.








Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Μαγειρέματα του χειμώνα.

Έτοιμος και ο γλυκός τραχανάς.


 Θέλουμε ένα κιλό σιτάρι κομμένο

 και δυόμιση κιλά πρόβειο γάλα.

 Βράζουμε το γάλα με λίγο αλάτι
και ρίχνουμε το σιτάρι

 Ανακατεύουμε να πήξει και προσθέτουμε πιπέρι.

 Αφού απορροφηθεί όλο το γάλα και πήξει, 
κατεβάζουμε από την φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει καλά.

 Και τότε είναι που απλώνουμε τραχανά όπως λέμε.
Στην αρχή είναι χοντρά κομμάτια και κολλάει.

 Όσο στεγνώνει όμως μπορούμε 
να το κόβουμε με το χέρι σε μικρότερα κομμάτια.

 Σιγά σιγά στεγνώνει και μπορεί να περάσει από το ειδικό κόσκινο,
για να θρυμματιστεί ομοιόμορφα.

 Αν ο καιρός βοηθήσει στεγνώνει γρήγορα.
Θέλει βοριαδάκι και όχι ζέστη.

Έτοιμο κι αυτό.
Δεν έχει καμία σχέση με το κουσκούς,
αλλά είναι το ίδιο νόστιμο.
Περιμένει να έρθει η σειρά του μόλις πιάσουν τα κρύα.
Στριφτόπιτα  και  μαντί  είναι τα καλύτερα.
Αλλά και σκέτη σούπα με ντοματούλα,
ή με κοτόπουλο είναι ότι πρέπει.



Οι μέρες είναι ζεστές για θάλασσα,
αλλά ο χειμώνας είναι στην πόρτα μας.





Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

...νοικοκυρά περιοπής...

ή συνταγές διάφορες.
Τι νοικοκυρά θα ήμουν αν δεν είχα ποδιά επαγγελματία μάγειρα;
 
 Αν μέσα στο καλοκαίρι δεν έκανα τις ετοιμασίες του χειμώνα;



Μαρμελάδα ροδάκινο.
Αν θέλουμε ρίχνουμε την ζάχαρη από βραδύς να βγάλουν χυμό.
Τότε όμως φροντίζουμε να τα καλύπτει για να μη μαυρίσουν.
Προτιμώ να τα αφήνω μεγάλα κομμάτια 
και καθώς βράζουν να τα πολτοποιώ με το εργαλείο του πουρέ.

 Έτσι έχει μέσα μικρά κομματάκια φρούτου και την γεύεσαι καλύτερα.
Ξέρετε εσείς 1-1. Καλά, μη φωνάζετε είναι πολύ η ζάχαρη!!!

Βάλτε 800gr ζάχαρη, 1 κιλό ροδάκινο.

Προλαβαίνετε, υπάρχουν ακόμα ροδάκινα.
 Με τον ίδιο τρόπο έφτιαξα το βερίκοκο στην αρχή του καλοκαιριού.


***********


 Τι νοικοκυρά θα ήμουν χωρίς σταφίδα γλυκό;

 Με βανίλια και λεμόνι.
Προτιμώ να χρησιμοποιώ λεμόνι και όχι ξινό.
Αυτό δεν χρειάζεται να μείνει με την ζάχαρη 
γιατί θα βγάλει χυμό από μόνο του.
500gr ζάχαρη, 1 κιλό σταφίδα.


 Αν το σερβίρετε με γιαούρτι είναι πολύ ωραίο επιδόρπιο.
Όμως βρήκα το βάζο εμφανώς κατεβασμένο.
Τον ρωτάω τι έγινε το γλυκό; Γελούσε κάτω από τα μουστάκια του.
Ήταν που ... δεν ήθελε να φτιάξω 
κι εγώ που έβαλα λεμόνι μη τυχόν και ζαχαρώσει.
Λες και θα προλάβαινε!!!
Για του λόγου το άληθές κοίταξα το βάζο πριν την ανάρτηση.
Το εμφανώς κάντε το... εντελώς.
Πάμε γι άλλο.



************



 Η χαρά της νοικοκυράς τα γλυκά.
Μάλιστα, μικρό, πολύ μικρό τρυφερό μελιντζανάκι.

 Τώρα που βαρεθήκαμε να τρώμε τις μελιντζάνες σε φαγητό,
μπορούμε να τις φτιάξουμε γλυκάκι.
30 κομμάτια, 2 ποτήρια ζάχαρη, 1 ποτήρι νερό, 
βανίλια, κανέλα, λεμόνι, αμύγδαλα.
Αυτό θέλει ένα κόπο παραπάνω.
Το βάζουμε μισή ώρα σε λίγο νερό με πολύ λεμόνι. 
Το χαράζουμε στη μέση και το ζεματάμε δύο φορές.
Αφού κρυώσει το γεμίζουμε με αμύγδαλο 
και το ρίχνουμε στο σιρόπι που βράζει.
Στο σιρόπι έχουμε τη βανίλια, το ξύλο κανέλας και μισό λεμόνι χυμό.

Το αμύγδαλο απαραίτητο διπλό και τριπλό. Μη το λυπηθείτε.
Να πω την αλήθεια αυτό το βάζο πήγε στην Θάσο,
αλλά οι μελιτζανιές θα είναι γεμάτες ως τα Χριστούγεννα.
Ήδη μαζεύω φρέσκα κάθε μέρα.



 ************




Όχι μόνο γλυκό αλλά και τουρσί μελιντζανάκι.
Πιπεριές υπάρχουν πολλές, τα τελευταία ντοματάκια του κήπου,
σέλινο, καρότο, και ψιλοκομμένο σκόρδο.

 Χαράζουμε τις μελιτζάνες, τις γεμίζουμε και τις δένουμε με το σέλινο.
Γεμίζουμε τις πιπεριές και τα βράζουμε για λίγο
σε μείγμα 3 ποτήρια νερό, 1 ποτήρι ξύδι, λίγο αλάτι.


 Το δοκιμάσαμε προχθές με τσίπουρο Θασίτικο, 
παρέα με τον κυρ-Κώστα που μας ήρθε.
Καλό έγινε, πετυχημένο.
Όταν πιάσει κρύο θα σας πω για τον φίλο κύριο Κώστα 
και τι καλούδια μας έφερε.




************




Η νοικοκυρά που λέτε σταματημό δεν έχει.
Σάλτσα ντομάτας με βασιλικό.
Αυτό κι αν έχει φασαρία.
Γι αυτό εδώ βοήθησε ο σύζυγος με το παραπάνω.
Μη πάρω όλη τη δόξα.
80 κιλά ντομάτα, εεεε θέλει χέρια για να γίνει σαλτσούλα.
 Όχι όλα σε μια μέρα. Σταδιακά.

 Τις πλύναμε, τις ζεματίσαμε και τις ξεφλουδίσαμε. 
Βγάλαμε τα πολλά σποράκια και τις πέρασα στο μίξερ.

Έβρασα τον πολτό αρκετή ώρα 
και προς το τέλος έριξα λίγο ζάχαρη, αλάτι και φύλλα βασιλικού.

 Όπως είναι καυτή την βάζουμε σε γυάλινα βάζα 
που έχουμε αποστειρώσει στον φούρνο για μισή ώρα.
Καλύπτουμε την σάλτσα με λίγο ελαιόλαδο.
Κλείνουμε και τοποθετούμε τα βάζα ανάποδα
σε 3-4 δάχτυλα νερό που βράζει.
Τόσο όσο το στόμιο να είναι καλά μέσα στο νερό.


Σε δύο λεπτά βγάζουμε προσεκτικά ένα ένα 
και ακούμε αν παίρνει το βάζο αέρα.
 Αν ναι το ανοίγουμε, το κλείνουμε καλύτερα 
και το βάζουμε πάλι στο νερό για έλεγχο.
Όταν δεν θα ακούμε τίποτα βγάζοντάς το από το νερό, 
είναι έτοιμο για αποθήκευση.
Εκτός ψυγείου φυσικά.
Διατηρείται περισσότερο από χρόνο και είναι έτοιμη για φαγητό.
Σας το συνιστώ έστω και για μικρότερη ποσότητα,
γιατί έτσι υπάρχει έτοιμη σαλτσούλα ανα πάσα στιγμή.


Αυτά και άλλα πολλά έγιναν το καλοκαίρι.
Γι αυτό καμαρώνει η ποδιά σαν γύφτικο σκεπάρνι.




Για να μη νομίζετε ότι όλο στις θάλασσες γυρίζω και στις ακρογιαλιές.








Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Παραπομπές

Επειδή ο καιρός περνάει και τα δικά μου δεν τελειώνουν ποτέ,
σήμερα θα σας παραπέμψω σε φίλους αγαπητούς και ενδιαφέροντες.


Η φίλη Ginger μας έθεσε ένα ερώτημα και δίνει και βραβείο.
 Λέω να μαζευτούμε όλοι μαζί και να το βρούμε.
Εγώ να πω την αλήθεια έψαξα λίγο και άκρη δεν βρήκα.
Για να δούμε, ποιος θα πάρει το βραβείο.
 


Στον φίλο nikiplo  διάβασα κάτι που μου άρεσε πολύ.
Κάτι που με συγκίνησε αφάνταστα.
Κάτι που αξίζει να γραφτεί με το χέρι 
και να γίνει εικόνα πάνω από τους μαυροπίνακες,
που αυτές τις μέρες άρχισαν πάλι να γίνονται άσπροι από την κιμωλία.
Αυτό είναι ευαγγέλιο!!!




Για όσους δεν το είδαν.

Σας ευχαριστώ.



Η γνωστή ομάδα εξαιρείται.


Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Το μπουγαρίνι της Κατερίνας.

Το έχω τάξει σε μια φίλη.
Με πόση χαρά μπορείς να δώσεις κάτι;
Μεγάλη φαντάζομαι, όταν είναι εκεί που αγαπάς.
Άνθισε πριν λίγες μέρες και μοσχοβόλησε ο τόπος.
Μεθυστικό άρωμα και εκθαμβωτική λάμψη από τον πρωινό ήλιο.
Ντελικάτο φυτό και δυναμικό συνάμα.



Σήμερα έβρεχε.
 Το πρωτοβρόχι έφερε αρώματα από το χώμα και τα άνθη.
Από τα φυτά με το δικό τους μοναδικό άρωμα.

Την λεβαντίνα


 Την μαντζουράνα


Την ριγανίτσα μου που τρύγησα πριν λίγες μέρες.


Την λουίζα την αγαπημένη.
Έχετε μυρίσει λουίζα;
Νομίζω δεν υπάρχει πιο ευγενική μυρωδιά.










Μα πιο πολύ από όλα μοσχοβολούσε το μπουγαρίνι της Κατερίνας.
Άνθισε πάλι.
Μία μέρα κρατάει το άνθος του σε τούτη την μορφή.
Μετά χάνει την λευκάδα και το άρωμά του.


Όμορφο και ευαίσθητο φυτό όπως η φιλία.



Σκεφτείται πόσα άνθη που δεν έχουν χρώμα πεντοβολάνε.
Και πόσα έχουν ζωηρά χρώματα χωρίς καθόλου μυρωδιά.
Αρμονία της φύσης;



Καλή σχολική χρονιά
και ας φέρνουν πάντα τέτοιες μυρωδιές.




Να δούμε πότε θα το πάρει.
Μέχρι τότε το φροντίζω με αγάπη.






Περισσότερες πληροφορίες για την φροντίδα του εδώ.
http://www.sixnapikna.blogspot.com/2012/05/blog-post_18.html







Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Ιστορίες ζωντανών.

Την πρώτη χρωστώ στον Ευρύνοο από πολύ καιρό.
 Διαδρομές.

Στο τέλος του φθινοπώρου τις ζεστές μέρες,

οι κάμπιες ταξιδεύουν
και σκαρφαλώνουν στα νοτινά του σπιτιού.

Βρίσκουν απάνεμα σημεία να κουρνιάσουν.
Σε δυο μέρες το δέρμα τους σκληραίνει.
Διαχειμάζουν έτσι και την άνοιξη θα γίνουν χρυσαλίδες.





Την δεύτερη έταξα ... εδώ. 
Επίσκεψη.

Ψάξτε πρώτα και μετά δείτε το link.


Αν το βρείτε θα καταλάβετε για ποιόν προορίζεται.
Περισσότερα δεν λέω.





Η τρίτη χαρισμένη στην Artanis.
Σαν φάντης μπαστούνι.

Ακούστε διάλογο.
-Μαμά έλα λίγο.
-Τι θέλεις;
-Ένα ζώο στο γκαζόν.
-Τι ζώο;
-Δεν ξέρω, δηλαδή ξέρω αλλά δεν έχω ξαναδεί.


Στο πίσω μέρος της αυλής βρήκαμε  ένα σκαντζόχοιρο.
Πριν δυο λεπτά είχα περάσει από εκεί και δεν ήταν.
Από που ήρθε ακόμα δεν ξέρω.
Του δώσαμε νεράκι και δυο ρώγες σταφύλι.

Το άλλο απόγευμα εμφανίστηκε πάλι.
Λουδοβίκο το ονομάσαμε.
Σήμερα εξαφανίστηκε. 
Με τέτοιο όνομα... τρελός είναι;




Α ναι, ξέχασα κι αυτό προς όλους σας.

Δεν έχει κάτι να πει, μόνο ανέβηκε στα ψηλά να δει την ανατολή.





Η ιδέα της παρουσίασης από την Άιναφετς