Δεν ξέρω και πολλά ακόμα για τα μπλογκς και το μπλόγκιν, αλλά στις περιηγήσεις μου ανά την μπλογκόσφαιρα βρίσκω πράγματα που με αγγίζουν.
Όπως την περίπτωση της Λυδίας. Ποιός δεν ξέρει για εκείνη. Οι επισκέψεις που δέχεται η ιστοσελίδα του πατέρα της και πόσοι έχουν σύνδεσμο σε αυτήν, κάτι σημαίνει.
Πόσα λόγια αγάπης, ζεστασιάς και ενδιαφέροντος από τόσους διαφορετικούς ανθρώπους.
Άραγε συμπονάμε αλήθεια ή εκτελούμε τυπικό χρέος συμπαράστασης.
Ο σοφός μας παππούς λέει το γνωστό <εξ ιδίων κρίνω αλλότρια>.
Αν πω λοιπόν για μένα θα σας πω, οτι στην αρχή διάβαζα την ιστορία της σαν ένα παραμύθι, σαν μια ιστορία που δεν είναι αληθινή. Όταν αφέθηκα να δω την αλήθεια, είδα ότι είναι ιστορία σε πραγματικό χρόνο και τόπο και είναι δίπλα μας.
Με συγκίνησαν τα λόγια και η δύναμη ψυχής του πατέρα της.
Αυτή τη δύναμη ψυχής φαίνεται να έχει η Λυδία Τιγρία.
Ανατρέχω στην ιστοσελίδα της με την ελπίδα να δω καλά νέα και νοιώθω αγαλλίαση όταν τα δω. Χαίρομαι με την χαρά τους και δεν θεωρώ χρέος να γράψω δυο λέψεις εκεί, αλλά κάτι σαν ανάγκη.
Από καρδιάς εύχομαι τα καλύτερα σε εκείνη και την οικογένειά της.
Έτσι λοιπόν, άν κρίνω από εμένα, πιστεύω ότι αλήθεια είμαστε όλοι δίπλα τους, με την θέλησή μας, την σκέψη και την καρδιά μας.
2 σχόλια:
Θαλασσένια μου, την Λυδία και την Ναυτιλοοικογένεια, είχα την χαρά και την τιμή να την γνωρίσω από κοντά.
Η επεφή μου μαζί τους μόνο δύναμη και χαρά γέμισε την ζωή μου.
Η ζωή να είναι ανέφελη και γιορτινή για αυτά τα παιδιά,_μικρά και μεγάλα_ γιατί τους αξίζει.
Εχεις δίκιο για το ενδιαφέρον του κόσμου.
Αναμεσά τους κι εγώ - στάθηκα δίπλα τους σαν να ήταν αίμα μου. Αυτό το διεκδίκησε ο Ναυτίλος με απέραντη δύναμη και απίστευτη αξιοπρέπεια από όλους μας.
Είναι φωτεινό παράδειγμα για την μίζερη κοινωνία μας.
Να είσαι καλά...
Επίκουρε, σε πιστεύω και σε ζηλεύω γι αυτή τη γνωριμία.
Εύχομαι, γερός και δυνατός.
Δημοσίευση σχολίου