Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Ντροπή ή Υπερηφάνια

Κάποιο ποστ και δύο σχόλια είναι η αφορμή να θέσω ένα ερώτημα και να καταθέσω την άποψή μου.
Τελικά πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες ή μπορούμε ακόμα να είμαστε υπερήφανοι γι αυτό.
Είναι αλήθεια ότι συμβαίνουν πολλά κακά στραβά και άσχημα σ΄αυτό το τόπο. Ότι πολλά πράγματα λειτουργούν λάθος. Ότι το κράτος δεν παρέχει φροντίδα, ασφάλεια, ευημερία στους πολίτες του. Πολλές φορές δεν παρέχει τα αυτονόητα. Είναι άδικο, διεφθαρμένο, παράλογο.
-Αν και κράτος δεν είναι άδεια γραφεία, κενά κτίρια, εμείς είμαστε-
Από την άλλη οι πολίτες δεν φροντίζουμε και δε σεβόμαστε τη χώρα μας. Κοιτάμε το σπίτι μας μόνο και δεν προσέχουμε την πόλη που ζούμε, το δάσος που απολαμβάνουμε, τη θάλασσα που κολυμπάμε. Παρά μόνο τα εκμεταλλευόμαστε. Σαν να μην είναι δικά μας όλα αυτά αδιαφορούμε και τα καταστρέφουμε.
Τι παραλάβαμε και τι παραδίδουμε. Πως ξευτελίσαμε έτσι τις αξίες.
Είναι αλήθεια ότι θα βρούμε τρόπο στο τέλος, εκείνο το περίφημο φιλότιμο που δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα, να το εκθέσουμε σε μουσείο ως διασωθέν αξιοθέατο. Ή καλύτερα στην κατάψυξη της εποχής μας ως ωάριο προς γονιμοποίηση στο μέλλον.
Ναι θα συμφωνήσω μαζί σας αν μου πείτε αυτά και άλλα τόσα που δεν άγγιξα καν.
Όμως χωρίς σοβινιστική διάθεση και πολιτική θέση θα πω. Είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα.
Δεν θα με κάνει κανείς και πουθενά, να το κρύψω και να σκύψω το κεφάλι επειδή γεννήθηκα εδώ. Θα είναι σαν να παραδίδω, σαν να πουλώ τη χώρα μου.
Σαν να πουλώ μεγάλους ποιητές, μουσικούς, επιστήμονες, αγωνιστές, Σοφούς.
Ντρέπομαι για κάτι, σημαίνει το κρύβω το αποποιούμαι.
Ε λοιπόν όχι. Μου ανήκει το σπίτι μου, η πόλη μου, το δάσος, η θάλασσά μου. Αυτή η χώρα. Δεν παραδίδω τίποτα και σε κανέναν. Έχω τη γενναιότητα να δω τις πράξεις μου και να πω για όλα φταίμε εγώ και εσύ. Όχι οι άλλοι.
Και προσπαθώ να αλλάξω τα κακά στραβά και άσχημα πρώτα στον εαυτό μου. Αγωνίζομαι.
Πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει έξω από τα μουσεία το φιλότιμο.
Υπάρχει ο δεσμός της οικογένειας, λίγο παραλλαγμένος αλλά υπάρχει μη γελιέστε. Υπάρχει η φιλία, η αλληλεγγύη, η Ελληνική ψυχή.
Υπάρχουν ακόμα οι αξίες αυτής της φυλής.
Είμαι ρομαντική και εκτός πραγματικότητας ; Πιθανόν. Ας με πείσει κάποιος. Μέχρι τότε αρνούμαι να πω ντρέπομαι.

Είμαι υπερήφανη που γεννήθηκα Ελληνίδα.




35 σχόλια:

logia είπε...

Thalassenia μου
και γω μαζί σου
Αγαπώ την Ελλάδα μας, την ιστορία μας, τη φύση μας.
Εμείς είμαστε αυτοί που θα την κάνουμε καλύτερη ή χειρότερη...
αλλά για πες μου σε ποια χώρα, ποιοι πολίτες της δεν έχουν παράπονα;
Κάθε τόπος με τα καλά του και τα στραβά του
Κάθε λαός το ίδιο
Κάθε άνθρωπος το ίδιο
Αντι λοιπόν να κρίνουμε και να συγκρίνουμε, ας ξεκινήσουμε από τους ίδιους μας τους εαυτούς για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας σε αυτήν την χώρα

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Δεν μετάνοιωσα ποτέ που γεννήθηκα Έλληνας.
Μετάνοιωσα όμως πολλές φορές που γεννήθηκα στην Έλλάδα.
Πολλές φορές είπα στη μητέρα μου "χάθηκε ο κόσμος να πας να με γεννήσεις έξω"; Ελβετία πχ.
Ναι λοιπόν είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας.
Απελπισμένος γιατί η κατάσταση, όσο και αν προσπάθησα σαν άτομο, δεν άλλαξε, ούτε θα αλλάξει.
Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε έτσι.
Μπορούμε όμως να....Καλημεριζόμαστε...
Καλή Κυριακή

Ευρύνοος είπε...

Χαίρομαι που είμαι απο αυτή την χώρα την γεμάτη πράσινο και γαλάζιο..
την χώρα τούτη γεμάτη Φώς..

δέν χαίρομαι για τους τυχάρπαστους και τυχοδιώκτες που την εκμεταλεύονται χρόνια τώρα..
πρώτα ας έχουμε Παιδεία και καλλιέργεια και ίσως ξαναγίνουμε σωστοί όπως παλιά..

καλημέρα σας :)

Γιώργης Σαράτσης είπε...

Η ψυχή είναι σαν το χώμα... Όχι φθαρτή, κατ' ανάγκη, αλλά αν της πρέπει έτοιμη προς "καλλιέργεια".

Η Ελληνική ψυχή όταν καλλιεργείται μέσω της εργασίας του εαυτού και της εμβάθυνσης γίνεται ζωντανή ομορφιά, που τρέφει και τρέφεται από τους χτύπους τις καρδιάς μας.

Τότε, λέξεις όπως: "ντροπή", "αποποίηση", "πουλώ"... δεν έχουν θέση στα μάτια μας.

Αν κάτι συνεχίσει να υπάρχει επ' αόριστο είναι μόνο τούτη 'δω η πατρίδα του Αιθέρα.

Η μόνη πραγματικότητα είναι εκείνη που εκφράζεις κάθε στιγμή.

Ανώνυμος είπε...

Τι είναι πατρίδα;
Aν είναι η ιστορία της, η τέχνη που κουβαλά, η φυσική της ομορφια(ήλιος, βουνά, θάλασσα) και ο,τιδήποτε μας συνδέει με το παρελθόν, τότε ναι, την αγαπώ.
Επειδή όμως φαντάζομαι ότι στην πατρίδα περιλαβάνεται και το παρόν της, τότε λιγο το ξανασκέφτομαι. Ο εξυπνάκιας, κουτοπόνηρος, ωχαδερφιστής και εκμεταλλευτής νεοέλληνας δεν με κάνουν περήφανη για την σύχρονη εικονα της χώρας μας.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Με κάλυψε η "χρωματιστή".
Χαίρομαι λοιπόν για την τιμημένη μου προ- και ιστορία, ντρέπομαι όμως γα το σημερινό χάλι της πατρίδας μου. Δεν της άξιζε τέτοια ...κατρακύλα

Καλή σου εδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Thalassenia είπε...

logia

Αρνούμαι να πω ντρέπομαι και στις πιο κρυφές μου σκέψεις.
Ακριβώς εμείς θα την αλλάξουμε.
Ελπίζω και προσπαθώ στο καλύτερο.

Καλό βράδυ.

Thalassenia είπε...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ
Τότε θα συνομιλούσα με ένα δύσπιστο Ελβετό.
Αν απελπιστούμε χαθήκαμε.
Αν εμείς νιώσουμε έτσι τι θα κάνουν οι νεότεροι.
Όχι, ελπίζω και δεν λέω είμαστε καταδικασμένοι.

Και καλημέρες καλησπέρες όσες θές.

Thalassenia είπε...

Ευρύνοος

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Τα σέβη μου.

Thalassenia είπε...

Alastor

Σ΄αυτή την Ελληνική ψυχή πιστεύω και ελπίζω.
Σε μια ανθρώπινη πραγματικότητα.

Thalassenia είπε...

Χρωματιστή.

Συμφωνώ μαζί σου μόνο που αυτός ο νεοέλληνας που περιγράφεις, είμαστε εσύ και εγώ. Όχι ο γείτονάς μου.
Δε θέλω να ντρέπομαι για τις αλητείες άλλου.
Θέλω να είμαι περήφανη για μένα και τις πράξεις μου.

Καλό βράδυ.

Thalassenia είπε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

Έχεις δίκιο, αλλά εμείς την αφήσαμε να κατρακυλήσει, αποδεχόμενοι σιγά σιγά πολλά στραβά προς ίδιον όφελος.
Και τώρα...

Καλή εβδομάδα και σε σένα.

Ανώνυμος είπε...

θαλασσένια καλησπέρα.
Μόλις μπήκα στο blog σου για να πάρω τη συνταγή με τα κουλουράκια με τη μαρμελάδα που έφτιαξες προχθές γιατί πάω να τα φτιάξω κι εγώ τώρα και είδα ότι μόλις απάντησες στο σχόλιο μου.
Έχεις δίκιο ότι περηφάνεια ή ντροπή πρέπει να αισθάνεται κανείς μόνο για τον εαυτό του. Μάλλον η πιο σωστή λέξη είναι "δυσαρέσκεια".
Καλό βράδι:)

Ανώνυμος είπε...

Καλά κάνεις, απο τσαμπουκά έχει ανάγκη η πατρίδα μας, απο ανθρώπους με ψηλα το κεφάλι.
Μαζί σου λοιπόν 100%

Thalassenia είπε...

Χρωματιστή
Δυσαρέσκει αγανάκτηση θυμό ναι.
Ντροπή όχι, δεν επιτρέπεται.

Καλή επιτυχία στα μπισκοτάκια, αν και τώρα ότι έγινε έγινε. Καλοφάγωτα και περιμένω τη γνώμη σου.

Thalassenia είπε...

Thalassokrator

Ευχαριστώ που είσαι μαζί μου.
Έτσι κι αλλιώς σαν καπετάνιος που θα ήσουν.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε αυτή τη χώρα που καταρέει, αν αλλάζαμε κι εμείς ως έλληνες.Αυτό το βόλεμα και η ευθυνοφοβία μας πάει πολύ πίσω.
Και βασικότερο θεώρω ότι είναι μια ριζική αλλαγή της παιδείας.

Masterpcm είπε...

Ντρέπομαι, για την κατάντια, τον ξεπεσμό, το χάλι που επικρατεί τριγύρω. Την απαξίωση της αξιοπρέπειας στους βιοπαλαιστές και τα γερόντια πεταμένα στα γηροκομειά... χάθηκε η γειτονιά, η έννοια για τον πόνο και την ανάγκη του γείτονα, το αίσθημα της αλληλεγγύης...
Ντρέπομαι γιατί δεν δύναμαι να κάνω κάτι που θα επέφερε μια αισθητή αλλαγή στη μούχλα που συγκεντρώνει αβίαστα τα στρώματα της μόλυνσης σε ανθρώπους, ιστορία, φιλότιμο..

Δεν ντράπηκα ποτέ που γεννήθηκα Έλληνας.
Υπήρξαν φορές που ένοιωσα απώλεια της όποιας περηφάνειας μου όπως στα Ίμια και την περίπτωση Οτσαλάν, όταν τα τσόλια που μας κυβερνούσαν μας έδωσαν στεγνά σαν τους κουκουλοφόρους της κατοχής... μόνο που τώρα ξέραμε ποιοί ήταν... και δεν είναι και να χαίρεται κιόλας κανείς όταν τύποι σαν τον Πάγκαλο βρίσκονται σε κυβερνητικά σχήματα ας πούμε ξανά μετά από τέτοιες ενέργειες του πρόσφατου παρελθόντος..

Τα έχω βάλει με τα στραβά και τα άσχημα χρόνια τώρα, να φανταστείς πέταξε μια φορά κάποιος προπορευόμενος τη σακούλα του με τα σκουπίδια του εν κινήσει μπροστά μου και σκορπίστηκαν στο δρόμο και επειδή του έκανα μια ευγενική παρατήρηση, εξαγριώθηκε και καταλήξαμε να ανταλλάξουμε γροθιές ... θέλησε να βρίσει και από πάνω...

Δεν είμαστε εκείνο πλέον εκείνοι που ήταν το παρελθόν μας, μας αλλοτριώνει το ίδιο το παρόν και οι εξελίξεις του. Η καθημερινή αγωνία των περισσοτέρων για απλή επιβίωση εαυτών και των οικογενειών τους.
Εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του καθενός ο βαθμός της άμυνας και η προσπάθεια που μπορεί να κάνει ακόμη...

Χαίρομαι που προσπαθείς ακόμη.
Δεν είμαστε πολλοί να ξέρεις.

Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Tέλεια τα κουλουράκια!

Artanis είπε...

Είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα και δεν πρόκειται να απολογηθώ για κανένα και για τίποτα...Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του...
Ούτε και δέχομαι συγκρίσεις και πισωγυρίσματα, κι αν δεχτώ κριτική, θα κρίνω...
Είναι απλά τα πράγματα...

Thalassenia είπε...

Με τα φτερά της ψυχής.

Για μένα ριζική αλλαγή Παιδείας -που είναι βασικό- ξεκινά από τις πράξεις που δείχνουμε στα παιδιά μας.
Πρώτα στον πυρήνα της οικογένειας η αλλαγή.
Ευχαριστώ.

Thalassenia είπε...

Masterpcm

Τελικά όλοι λίγο πολύ τα ίδια είπαμε.
Διαφορά μας είναι πόσο ουτοπικό θεωρεί κανείς να μάχεται.
Παρηγοριέμαι και χαίρομαι που βρεθήκαμε κάποιοι μαχητές εδώ.

Σ΄ευχαριστώ πολύ.

Thalassenia είπε...

Artanis

Απλά και δύσκολα για ετούτη την όμορφη χώρα.

Σε φιλώ.

marianaonice είπε...

Και εγώ αρνούμαι να ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα, αρνούμαι να ντρέπομαι για τα λάθη των άλλων, γι' αυτών που δεν ένοιωσαν ποτέ ότι είναι Έλληνες!!
Συμφωνούμε Θαλασσένια μου!
:))

VAD είπε...

Εξω με πιάνει το πατριωτικό μου:))Προχθες παρακολουθούσα διάλεξη ενός Ιταλού ελληνιστή με θέμα την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία και,καθώς κατέχω και το θέμα,όσο νάναι,καταλαβαινεις,ενιωσα μεν περήφανος,αλλά αν προσπαθήσεις να συγκρίνεις τους προγόνους με μας τους ανάξιους απογόνους,άσε καλύτερα...

Καλημέρα....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καλώς σε βρίσκω σπίτι σου Θαλασσένια!
Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι είμαστε ένας πολύ αντιφατικός λαός.
Λειτουργούμε εκπληκτικά και αξιοθαύμαστα σαν σύνολο, ενώ αντιθέτως, σαν μονάδες είμαστε "παρτάκηδες" και "βολεψάκηδες".
Στα απλά και καθημερινά γκρινιάζουμε ή ωχαδερφίζουμε, ενώ στα μεγάλα και στα δύσκολα γινόμαστε μιά γροθιά και είμαστε έτοιμοι για το ακατόρθωτο.
Ισως, ο Ελύτης μόνο, με την διαπεραστική του ματιά, μπόρεσε να περιγράψει τόσο καίρια το χαρακτήρα αυτού του λαού στο ποίημά του "Ομορφη και παράξενη πατρίδα"
Ομορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μούλαχε, δεν
είδα.
Ρίχνει να πιάσει ψάρια
πιάνει φτερωτά.
Στήνει στη γή καράβι
κήπο στα νερά.
Κλαίει, φιλεί το χώμα
ξενιτεύεται,
μένει στους πέντε δρόμους,
αντριεύεται.
Κάνει να πάρει πέτρα
τηνε παρατά.
Κάνει να τη σκαλίσει
βγάνει θάματα.
Μπαίνει σ' ένα βαρκάκι
πιάνει ωκεανούς.
Ξεσηκωμούς γυρεύει,
θέλει τύραννους.
Ομορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μού'λαχε δεν
είδα...
Με συγχωρείς αν καταχράστηκα το χώρο σου, ο Ελύτης όμως, τον αξίζει... :)

Thalassenia είπε...

Ζητώ συγνώμη.
Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω προς το παρόν.
Χρειάζομαι όμως τη θετική σας σκέψη.

Roadartist είπε...

Καταρχήν εύχομαι να είσαι καλά.. γιατί διάβασα το τελευταίο σου σχόλιο..
Λατρεύω τη χώρα μου..την λατρεύω! Όμως δεν παύει να έχει οδηγηθεί σε τέλμα. Σε πάρα πολλούς τομείς. Επειδή καταλαβαίνω πως είσαι "κάπως" και εύχομαι να μην είναι κάτι σοβαρό, δεν επεκτείνω τις σκέψεις μου.. Θα ξαναπεράσω να μάθω πως είσαι. Φιλιά και θετική σκέψη :))))

marianaonice είπε...

Έχεις τη θετική μας σκέψη και την αγάπη μας μαζί σου!
Όλα να περάσουν γρήγορα!
:))

roadartist είπε...

Πως πάει? Πώς είσαι??

Thalassenia είπε...

Mariaonice

Χαίρομαι που συμφωνούμε και
για την αγάπη που υπάρχει γύρω μας.

Σ΄ευχαριστώ.

Thalassenia είπε...

VAD

Αγαπητέ, γι αυτό λέω τι παραλάβαμε και τι παραδίδουμε.
Αν δούμε πίσω μας, είναι που πρέπει να δουλέψουμε και να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά.

Καλώς ήρθες.

Thalassenia είπε...

βιολιστής στη στέγη

Εδώ γράφεις και κανείς δε θα σου πει φτάνει.
Ειδικά γι αυτά που σωστά μετέφερες.

Ας δούμε το γαλάζιο που ανέβασα σήμερα και πάμε μπροστά φίλη μου.

Καλώς ήρθες στην @υλή μου.

Thalassenia είπε...

Roadartist

Ευχαριστώ για την κατανόηση και το ενδιαφέρον.
Δε νομίζω οτι διαφωνώ με τις σκέψεις σου για τη χώρα μας.
Πώς θ΄αλλάξουμε τα πράγματα έχει σημασία.

Καλό βράδυ.
Έχω χάσει επεισόδια αλλά επανέρχομαι.

Epicuros είπε...

Δυστυχώς όλα τα δεινά που μας μαστίζουν, ως χώρα, από τους πολίτες προέρχονται. Και οι πολιτικοί από πολίτες ξεκίνησαν και πολίτες τους διάλλεξαν. Δυστυχώς είμαστε ένας λαός χωρίς παιδεία. Με φωτεινές (αλλά λίγες) εξαιρέσεις. Το σκουπίδι στην παραλία και στον δρόμο, το μπάζο στα δάση, οι φωτιές, η αδιαφορία για τα κοινά, ο "ωχαδερφισμός" η επιδίωξη της θέσης στο δημόσιο για να καθόοοομαστε, όλα αυτά έλλειψη παιδείας δείχνουν. Καλή η περηφάνια, αλλά αυτή δεν φτάνει για να αλλάξει τον διπλανό σου...