Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Όοοοοοχι κυρία μου...

Το ΄πε και το ΄κανε η άτιμη. 
Έκλεισε τα σχόλια να μη βάλει τα κλάματα 
και μας έκλεισε το στόμα.
Να μην πούμε λέξη.

Για την kiki μιλάω.

Όοοοοχι κυρία μου, θα τα ακούσεις από εδώ πολλαπλά.
Νομίζεις ότι είσαι η πρώτη, η μόνη και μοναδική.
Με αγωνία, άγχος και ανησυχία για το παιδί.
Με χαρά, υπερηφάνεια και συγκίνηση για το παιδί.
Σε γελάσανε.
Τα ίδια είπαμε, σκεφτήκαμε, αισθανθήκαμε όλες.
Ακριβώς τα ίδια μαγειρέψαμε, αγοράσαμε, τοποθετήσαμε.
(Σαν να έβλεπα τον εαυτό μου)
Τα ίδια θα συμβούν και στις επόμενες μαμάδες και μπαμπάδες επίσης.
Όταν τα παιδιά μας πρωτοφεύγουν από το σπίτι για σπουδές,
βιώνουμε μία νέα σειρά συναισθημάτων άγνωστα μέχρι τότε.
Χάνουμε τον έλεγχο και την επίβλεψη, διακριτική ή μη.
Φεύγουν από την φροντίδα και την θαλπωρή του σπιτιού, 
οπότε μέχρι τότε ήμασταν ήσυχοι.
Αντιλαμβανόμαστε ξαφνικά ότι μεγάλωσε
και αναρωτιόμαστε αν είναι ικανό να φροντίσει τον εαυτό του.
Όμως να ξέρεις.
Όλα μπορούν και τα κάνουν μόνα τους.
Δεν είναι εύκολο αλλά μπορούν.
Είναι ικανά και άξια.
Το ξέρουμε και καμαρώνουμε γι αυτό.

Ας χαρεί αυτό το στάδιο της ζωής της με χαρές και όμορφες εμπειρίες.


Καλές σπουδές να έχει.
Καλές σπουδές σε όλα τα παιδιά.


Περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός!!!!






Είσαι και μακριά να στέλνεις ταπεράκια :)))






22 σχόλια:

Unknown είπε...

....Τόσες αλήθειες......
Καλό Σαββατοκύριακο..
Κωστής

ΦΟΥΛΗ είπε...

Πόσο την καταλαβαίνω!!! το ίδιο βράδυ μετά από το γλέντι του γάμου της μικρής, έφυγε και η μεγάλη για σπουδές,οποτε ξαφνικά άδειασε το σπιτι από τα δυο παιδιά και μείναμε μόνοι παρέα με τη μοναξιά μας!!!
νανε καλά τα παιδιά όλου του κόσμου....
Καλό μήνα...

Thalassenia είπε...

Naturedigital

Καλημέρα Κωστή.
Να είσαι καλά.

Thalassenia είπε...

ΦΟΥΛΗ

Έλα και ξετρύπωσα λαγό.
Γιατί κυρία μου και συ έκλεισες τα σχόλια?
Σε καταλαβαίνω..
Όλα να πάνε καλά, σε θέλουμε εδώ με το χιούμορ και τις δυνατές μουσικές σου. Δεν σου πάνε τα Nocturne.

Κάπως έτσι κι εγώ ξεκίνησα το κόσμημα. Όταν ο μικρός ακολούθησε την μεγάλη στις σπουδές και άδειασε το σπίτι από τα παιδιά, νόμισα ότι δεν με χρειαζόταν κανείς και έψαχνα ασχολείες.
Όμως ήταν ένα διάστημα σαν διαρκείας μήνας μέλιτος.
Τώρα που τελείωσαν-τελειώνουν και γυρίζουν πίσω, μέχρι να βρουν το δρόμο τους, γεμίζει πάλι το σπίτι.

Να είναι καλά και μεις δίπλα τους.

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Πες τα Χρυσόστομη!
Τα παιδιά ξέρουν να επιβιώνουν μόνα τους και δεν έχουν ανάγκη την υπερπροστασία της μαμάς.
Άσε που θυμώνουν και κάνουν τα αντίθετα.
Μια καθοδήγηση πάνω-πάνω και μια κουβέντα "έλα μωρέ, ξέρεις εσύ" δίνει κουράγιο.
Εγώ δεν έχω προσωπική εμπειρία, δεν έφυγα από το σπίτι για σπουδές, αλλά βλέπω τον ανηψιό μου τώρα. Μια χαρά τα βολεύει...
Καλό Σαββατοκύριακο!!

vasiliki είπε...

Δε θα μιλήσω απο τη θέση της μαμάς γιατί δε ξέρω το ρόλο αυτό.
Ολα τα παιδιά μπορούν να αυτοεξηπηρετηθούν αν... η καλή μαμά η η υπερβολική μαμά δεν τα ευνουχίσει.
Αφήστε τα παιδια να πάρουν τον δρόμο τους και μην τους ψαλιδίζετε τα φτερά με τα χαζομυξιάρικα συναισθήματα... Μάνα με ακούς ;;;;
Καλά πετάγματα σε νέους ουρανούς για όλα τα παιδιά του κόσμου.
φιλιά σε ολες τις χαζομαμάδες.:):)))

Άιναφετς είπε...

Την Κική την γνώρισα από σένα...καταλαβαίνω την απόφαση της, ο καθένας αντιδρά όπως αισθάνεται!
Προσωπικά με τρια παιδιά, φρόντισα όταν ήταν γύρω στα 20 να ζήσουν μόνα, πάντα είχα ένα "μάτι" πάνω τους...Ο μικρότερος έφυγε στα 14 για την Αγγλία με υποτροφία σ' ένα υπέροχο σχολείο, δεν σκέφτηκα ποτέ την μοναξιά γιατί δεν την αισθάνθηκα, η μοναξιά είναι εσωτερική κατάσταση...
Καλό μήνα Θαλασσένια μου! :)

Thalassenia είπε...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ

Τώρα τα λέω αυτά. Όταν πρωτοέφυγαν και εγώ τα ίδια έκανα σαν μία υπερπροστατευτική μαμά όπως λέει ο παππούς μας.
Ποιός ξέρει τα όρια και τα άκρα?
Η θέληση της φροντίδας και της προσφοράς εύκολα περνάει την κόκκινη γραμμή.

Καλό απόγευμα.

Thalassenia είπε...

vasiliki

Όταν ήμουν ελεύθερη έλεγα στην μαμά, "ξέρω πόσο μας αγαπάς"
Το έβλεπα, το καταλάβαινα, το ένιωθα.
Και εκείνη μου απαντούσε,
"όταν κάνεις παιδιά θα καταλάβεις"
Και είχε δίκιο!!!
Ακούς vasiliki ;;;

Τα χαζομυδιάρικα συναισθήματα δεν τα αγοράζεις από κάπου, γεννιούνται από μόνα τους.
... τότε κρύβεις τις αγωνίες και τους φόβους σου και τα αφήνεις να πετάξουν.

Φιλιά θαλασσένια από μία πρώην χαζομαμά.

Thalassenia είπε...

Άιναφετς

Μην με παρεξηγείς, δεν διαφωνώ με την απόφαση της Κικής, ούτε την κρίνω. Το αντίθετο, την καταλαβαίνω απόλυτα γιατί τα έζησα ακριβώς έτσι όπως τα περιγράφει.
Προσπαθώ με χιούμορ, χαχα αν είναι δυνατόν, να απαλύνω τις αγωνίες της.

Καλό μήνα και σε σένα.
Φιλιά θαλασσένια.

Ανώνυμος είπε...

Το παραπανίσιο χαλάει και το ίσιο.
Αυτά μας μάραναν αν φοράει τα κοσμήματα στον δρόμο και δεν τα βάζει στην τσάντα του, η αν έφαγε το αυγουλάκι του.Δεν λέει να πάει με την ευχή του κάθε γονιού (αρωγή στα Ελληνικά) και να βγεί ενας χρήσιμος άνθρωπος μπάς και ξεβρωμίσει κάποια στιγμή αυτός ο τόπος απο μαμάκηδες.
Θεωρώ οτι είναι υποχρέωση κάθε γονιού να αγωνιά και να ανησυχεί για το παιδί του αλλά άλλο τόσο υποχρέωση του είναι να εχει φροντίσει ωστε μεχρι την ηλικία των 18 να εχει δημιουργήσει έναν υπεύθυνο άνθρωπο.
Σ΄ευχαριστώ

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Τώρα φοβάμαι μη φανώ αναίσθητη και αρχίσετε να με πετροβολάτε.
Αγωνία είχα, αλλά την έκρυψα.
Πανικό; ναι αλλά τον κατάπια.
Ετσι σαν να μη συμβαίνει τίποτα ένα φιλί για καλή στράτα και τις χιλιάδες ευχές κάθε βράδυ ψιθύριζα να τον προσέχουν...

Να είναι καλά όλα τα παιδιά του κόσμου, αλλά μη φοβάστε καταφέρνουν περισσότερα από όσα νομίζουμε...

vasiliki είπε...

:):)))))
φιλιά πολλά πολλά στεριανααααά

Margo είπε...

Κάπως έτσι είναι θαλασσένια μου, εγώ αργώ ακόμη, όμως καταλαβαίνω.. όταν τα κοιτώ στα μάτια και τα φαντάζομαι να φεύγουν από την αγκαλιά του σπιτιού.. από τα παιδιά και μετά, θέλω να ζήσω περισσότερο και καλύτερα να με έχουν και να τα έχω περισσότερο δυνατό χρόνο κοντά τους.

Είναι άξια και ικανά από πολύ νωρίς, είναι αλήθεια, δεν είναι ο φόβος πιστεύω που μας κάνει να ανησυχούμε, μα ο αποχωρισμός.

Καλό μήνα Θαλασσένια μου

Thalassenia είπε...

Thalassokrator

Με την ευχή του γονιού το λέει και αυτό εύχεται και πασχίζει ο καθένας για το παιδί του, με ό,τι "κουβαλάει στο κεφάλι του"
Οι γυναίκες και μάλιστα οι μαμάδες είναι από την φύση τους πρακτικές.
Ο τρόπος σκέψης είναι διαφορετικός από των ανδρών και πρέπει να παραδεχτείς ότι δίνει λύσεις στα απλά και στα πολύπλοκα.
Συμφωνούμε διαφωνώντας.
Πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά για να γίνουν γρήγορα αυτόνομα και όχι εξαρτώμενα. Αλλά πού δίνουν αυτή τη συνταγή?
Εξ΄άλλου οι σκέψεις δεν γίνονται πάντα πράξεις.
Σωστά, το παραπανίσιο χαλάει και το ίσιο.
Αλλιώς, παν μέτρον άριστον!

Καληνύχτα καπετάνιε.

kiki είπε...

Ουπς! Κάτι έγινε εδώ...:-)
Τι να πω τώρα; Να εξηγήσω; Μπα... Ας πω μόνο δυο λόγια. 1) Φυσικά και δεν πιστευω ότι είμαι η μόνη μαμά που νιώθει ανασφάλεια όταν φεύγει το παιδί της. Υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα κι άλλες.
2) το τι φοβάμαι, δεν ξέρω αν το κατάλαβε κανείς. Πάντως, σίγουρα δεν φοβάμαι αν θα τα βγάλει πέρα μόνη της. Γι΄αυτό είμαι σίγουρη. Ούτε με νοιάζει επειδή δεν θα έχει τον έλεγχο ή την επίβλεψη μου. Έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία 2 χρόνια, ήταν αρκετά μεγάλη για να μην έχει έλεγχο. Και πάντα υπήρχε σχέση εμπιστοσύνης, χωρίς καταπίεση, αλλά με όρια.
Άλλα φοβάμαι.
Όπως και να ΄χει, ευχαριστώ. :-)

Thalassenia είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη

Στα δικά μας μάτια θα δουν την εμπιστοσύνη και την ενθάρρυνση. Την βεβαιότητα ότι αξίζουν και μπορούν.
Πόσο καλά μπορούμε όμως να κρύψουμε τον φόβο, όταν θα βγεί στο δρόμο σαν νέος οδηγός?
Πριν λίγο καιρό ο μικρός, ήθελε αλλά και φοβόταν να πάρει το αυτοκίνητο μόνος του και μάλιστα βράδυ. Μόλις είχε πάρει το δίπλωμα.
Θυμάμαι πολύ καλά ότι άλλα του έλεγα και ακριβώς τα αντίθετα σκεφτόμουν. Τον ενθάρρυνα να το πάρει και το πήρε γιατί έτσι έπρεπε.
Φιλιά θαλασσένια.

Thalassenia είπε...

Μargo

Φοβος, αγωνία, αγάπη, αποχωρισμός, όπως και να το πεις είναι το ίδιο.
Πάντα θα τα θέλουμε κοντά μας και πάντα θα θέλουμε να ζήσουν τη ζωή τους όμορφα όπου θέλουν.

Καλό ξημέρωμα.

Thalassenia είπε...

kiki

Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις κάτι.
Τα λόγια όλων μας εδώ δηλώνουν τα ίδια.
Αυτό θέλω να πω, δεν διαφέρεις αρνητικά ούτε θετικά. Τα συναισθήματα του γονέα είναι ίδια.
Τις ίδιες σκέψεις και πράξεις με εσένα έκανα, όταν έφυγε το πρώτο παιδί.
Απλά τα αγαπάμε, φροντίζουμε και φοβόμαστε γι αυτά.

Φιλιά θαλασσένια.

kiki είπε...

:-)))

Και λοιπόν;E allora? είπε...

εγώ τα έκανα όλα μόνη μου και μου΄χε βγει ο μπιπ!τωρα όμως σκέφτομαι οτι μου έκανε καλό!

χχχχχχχ

Thalassenia είπε...

Και λοιπόν;E allora?

Καλό σου έκανε σίγουρα. Αλλά πώς να μη βοηθήσω τουλάχιστον ώς ένα σημείο αν μπορώ. Εγώ δεν εργάζομαι εκτός σπιτιού και οι υποχρεώσεις μου είναι ελεγχόμενες.
Να μη πάω να βοηθήσω? Να μην έχω έννοια, να μη συμβουλεύσω?
Καλά κάνουμε, εντάξει με μέτρο.

Φιλιά θαλασσένια.