Η συνέχεια της αφιέρωσης στην προσφυγιά
μας οδηγεί στον παπά Νικόλα.
μας οδηγεί στον παπά Νικόλα.
Ο άνθρωπος αυτός σαν μορφή από γνωστό βιβλίο του Καζαντζάκη
οδήγησε το ποίμνιό του σαν μπουλούκι στην νέα πατρίδα.
Στην πρώτη εκκλησία που έστησαν, σε τούτη την παράγκα,
εναπόθεσαν τα ιερά που έφεραν μαζί τους.
Ευαγγέλια, δισκοπότηρα, εικόνες...
Ευαγγέλια, δισκοπότηρα, εικόνες...
Αμέσως μετά η θεμελίωση...
...σιγά σιγά και με τα χρόνια το στήσιμο...
και το χτίσιμο της υπάρχουσας εκκλησίας στην νέα πατρίδα.
Στην άλλη μεριά άφησαν τα σπίτια τους.
Την πατρίδα που γεννήθηκαν
και αναφέρονταν σε αυτήν πάντα ως
"παλιά πατρίδα"
Εγκαταστάθηκαν στην νέα, πάλι δίπλα στην θάλασσα.
Εδώ έφεραν μνήμες, οικογένειες, γνώσεις, ευγένεια,
πολιτισμό και αρχοντιά.
Ψάχνοντας ρίζες και κλαδιά
αφιερώνω αυτό στην Υπατία την Αλεξανδρινή
και αναφέρονταν σε αυτήν πάντα ως
"παλιά πατρίδα"
Εδώ έφεραν μνήμες, οικογένειες, γνώσεις, ευγένεια,
πολιτισμό και αρχοντιά.
αφιερώνω αυτό στην Υπατία την Αλεξανδρινή
Ένα προσκλητήριο γάμου του 1905.
Δεν ανήκει στην οικογένειά μου αλλά νομίζω αξίζει να το δούμε.
47 σχόλια:
Μου φαίνεται ότι έχεις θησαυροφυλάκειο και βγάζεις κάθε τόσο και από κάτι..
Να 'σαι καλά.
Οι όμορφες μνήμες και φωτογραφιές είναι που αντέχουν στο χρόνο.
Ένα να θυμόμαστε...
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
Καλή σου μέρα...
Αυτοί οι θησαυροί που βγαίνουν πόσο μου τρελαίνουν τον νου...
Σ' ευχαριστώ καρδούλα μου!
Ωραία ανάρτηση.
Μέρες δύσκολες και πονεμένες....
Καλή σου μέρα.
Κωστής
Πέρασαν σχεδον 90 χρονια και πάντα θα ποναει η προσφυγια!
Το προσκλητηριο αριστουργημα!
Eχω επισκεφθεί την παλιά πατρίδα,καπου κοντά στο τσεσμέ δεν είναι;
Αριστουργηματική ανάρτηση
Φαντάζομαι θα αναφέρεσαι στον "Καπετάν Μιχάλη" του Καζαντζάκη. :)
Ντοκουμέντα γεμάτα μνήμες, μυρωδιές, συναισθήσεις. Εξαιρετικά...
Αυτά τα, από τον χρόνο, κιτρινισμένα κειμήλια, πολύ τα εκτιμώ!
Κι εγώ πήγα μια και μοναδική φορά στο Πέραν, από την πλευρά μαμάς και γιαγιάς, πολλές περισσότερες όμως φορές στο Δηγαλέτο, από την πλευρά του μπαμπά μου.
Δεν μπορώ να πω ότι στη Πόλη συγκινήθηκα ιδιαίτερα, ίσως γιατί ήμουν ξένος.
Στην άλλη μεριά όμως, κάθε φορά που έλεγα το επίθετο μου, άκουγα "εσύ δικός μας είσαι" και φούσκωνα σαν διάνος, που λέε....
Με τέτοιες εκπληκτικές αναρτήσεις, καταφέρνεις να ξυπνάς καταχωνιασμένες μνήμες από διηγήσεις!!
Καλό Απόγευμα....
Έτσι ήτανε όλοι οι
πρόγονοί μας οι πρόσφυγες !!!
Κουβάλησαν μέσα τους το προζύμι
της αρετής και της ανθρωπιάς ...
Ανασκουμπώθηκαν και δημιούργησαν
εδώ στις καινούργιες πατρίδες !!!
Για νά 'μαστε περήφανοι σήμερα εμείς ...
Γιατί ο αληθινός πλούτος είναι αυτός
που σέρνει μαζί του ο άξιος άνθρωπος !!!
Αυτό το προσκλητήριο του 1905 με τρέλλανε ...
Φιλιά ...
Καρπουζοκέφαλος
Είναι θησαυροί της ψυχής και της μνήμης.
Καλά να είστε και σεις.
Παπαστρατής
Αυτό προσπαθώ εγώ που ξεχνώ πολύ.
Να θυμάμαι.
Καλό βράδυ.
Γιαγιά Αντιγόνη
Κι εγώ σ΄ευχαριστώ που είσαι εδώ.
Με τιμάς.
Naruredigital
Οι περισσότερες ιστορίες τους ήταν έτσι, όπως η ζωή τους.
Καλό βράδυ.
VAD
Στα προσκλητήρια συνήθιζαν να γράφουν στο κάτω μέρος "άνευ δώρων"
Εδώ το όνομα της νύφης είναι λάθος και χρειάστηκε να ξανατυπώσουν, αναφέρει στο βιβλίο του ένας γιός της.
Αν σκαλίσει κάποιος την ιστορία βλέπει πολλά.
Να είσαι καλά.
Thalassokrator
Το Τσεσμέ είναι απέναντι από την Χίο.
Η παλιά πατρίδα είναι στα στενά, απέναντι από την Καλλίπολη.
Όμως όλα αυτά τα μέρη έχουν τις ίδιες ιστορίες να πουν.
Σ΄ευχαριστώ.
Dimos
Αναφέρομαι στον "Χριστό ξανασταυρώνεται" και στον καλό παπά.
Ο παπά Νικόλας εξαιρετικός άνθρωπος, ήταν παππούς του συζύγου μου.
Ο μόνος που δεν έφερε πράγματα δικά του παρά μόνο της εκκλησίας που λειτουργούσε.
Έτσι έφτασαν εδώ ιερά αντικείμενα. Η ξυλόγλυπτη ωραία πύλη και οι αρχαγγέλοι ζωγραφισμένοι στις δύο πλαϊνές. Ο εσταυρωμένος και οι μυροφόρες.
Μικρό παιδί αυτά θυμάμαι στην εκκλησία μας.
Μετά αντικαταστάθηκαν από νέα.
Ντοκουμέντα χειροπιαστά και συναισθήματα αναλοίωτα.
Καλό βράδυ.
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ
Δεν ξέρω αν θα πάω ποτέ εκεί.
Δεν ξέρω αν θέλω.
Καλά δεν είναι τα θυμόμαστε?
Όχι μόνο να τρώμε με τα κουταλάκια.
Εσύ ξέρεις τι τράβηξαν για να τα φέρουν.
Σειρά σου να αναφέρεις ιστορίες από εκείνα τα μέρη.
Δηγαλέτο και Πέραν, τι όμορφα ονόματα!!!
Καλό βράδυ.
Side21
"Το προζύμι της αρετής και της ανθρωπιάς"
Σε μία πρόταση όλη η αλήθεια για τους πρόσφυγες.
Σ΄ευχαριστώ για αυτές τις λέξεις.
Θαλασσένια μου μ΄αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που παρουσιάζεις το θέμα σου!!!
Φοβερή ανάρτηση!!!!
Να είσαι καλά!
Ευχαριστούμε Θαλασσένια.
Να μαθαίνουμε κι εμείς που... κατεβήκαμε από τα βουνά (!!!) τη μυρωδιά της άλλης όχθης.
Νυσταγμένη, κουρασμένη και μουδιασμένη σε γλυκοφιλώ. Καληνύχτα.
. Θα τροποποιήσω, λίγο, το πρώτο σχόλιο.
. Μού φαίνεται οτι το θησαυροφυλάκιο είσαι εσύ, μόνη αλλά και σε συνδυασμό με τούς άλλους τρείς, που καταφέρατε να κάνετε αυτήν την ατμόσφαιρα αγάπης που ξεχειλίζει πρός όλες τις κατευθύνσεις...
Τώρα...ας τολμήσει κανείς να κάνει σύγκριση...ο τότε ιερωμένος με τον τωρινό!!!
Πολύ τρυφερή ανάρτηση...δεν "ξεχνώ" πως και εγώ ήρθα από την Πόλη όταν ήμουν εννιά!
Ευχαριστούμε Θαλασσένια! :)
οπα .....αν σου πώ οτι μίλαγες για τα Αλάτσατα!!!!
Αυτά πραγματι ειναι στο τσεσμέ,ενω η δικιά σου πατρίδα εκει που λές.
Τι σημασία εχει το ονομα και οι δυο πατρίδες ειναι.
καλό βραδυ
Και στην Ελλάδα που ήρθαν δεν τους καλοδέχτηκαν. Στο χωριό που μένω τα καλοκαίρια, υπάρχουν δύο μαχαλάδες και ανάμεσα χωράφια. Στον εποάνω μαχαλά οι πόντιοι και στον κάτω οι ντόπιοι. Ε, λοιπόν ο πρώτος μικτός γάμος που έγινε εδώ ήταν το 1966 και με "κλέψιμο" της νύφης, μετά από περίπου 45 χρόνια. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε οτι ακόμα δεν τα πάνε καλά. Αλλά τώρα ήρθαν άλλοι πρόσφυγες, από Γεωργία, Αρμενία, Ρωσσία,... θα υφίστανται αυτοί τον ρατσισμό και τις διακρίσεις...
Να ξεκινήσω μ' ένα καθυστερημένο, αλλά πολύ μεγάλο ευχαριστώ για την αφιέρωση.
Το προσκλητήριο που παρουσιάζεις -πραγματικό προσκλητήριο μνήμης- είναι ολόιδιο με του παππού και της γιαγιάς μου από τη μεριά του πατέρα μου, στην Αίγυπτο.
Δυστυχώς, δεν έχω θυμητάρια από τη ζωή του παππού και της γιαγιάς από τη μεριά της μητέρας μου. Φεύγοντας από την παλιά πατρίδα εκείνοι δεν μπόρεσαν να πάρουν πράγματα. Άλλωστε παντρεύτηκαν, όταν έφτασαν στην Αίγυπτο, έχοντας καταλάβει ότι η Ελλάδα τότε δεν χωρούσε όλα της τα παιδιά.
Κρατάω όμως πολύτιμο φυλαχτό στην καρδιά μου τις αφηγήσεις της γιαγιάς από τα "μικράτα" της στον Μπουρνόβα και τις σκόρπιες κουβέντες από τις μεγαλύτερες αδελφές της για το μεγάλο φευγιό.
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να στριμώξω σε λέξεις αυτά τα ακούσματα. Μία απόπειρα μόνο έχω τολμήσει να κάνω.
Θαλασσένια, σ' ευχαριστώ που κρατάς το φυτιλάκι αναμμένο!
Ξέρεις τι με "πονάει" τελικά πιο πολύ...αυτός ο άλλος πολιτισμός που διαπιστώνω κάθε φορά που έρχομαι σε "επαφή" και με αυτούς τους ανθρώπους και με τους εξ'Αιγύπτου.......
(Περισσότερα όταν φύγει ο πυρετός Θαλασσένια μου , ευτυχώς δεν κινδυνεύετε..χαχα)
μου αρέσουν πολύ αυτες οι αφηγήσεις σου :)
καλή Κυριακή εύχομαι
χχχ
Καλησπερα...
πραγματικά μου αρέσουν αυτές οι φωτογραφίες-φυλακτά μιας πανάκριβης μνήμης. Μιας ιστορίας μοναδικής στέρεης που αν και κτίστηκε πάνω στην άμμο οι πρόγονοί μας ακόμη επιμένουν και έστησαν σπιτικά και κήπους και στα ταπεινά παλάτια τους στέγασαν τα εφήμερα όνειρά τους...
Από τα αμήχανα μα ατρόμητα παιδικά βλέμματα στις φωτογραφίες, μέχρι τους μεγάλους που ξέχασαν τάχιστα σφαγές απώλειες προς νέο ρίζωμα...
λάμπουν τα πρόσωπά τους στο φως γιατί αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά αναστήθηκαν...
φιλιά
Μπράβο θαλασσένια
πολύ όμορφη ανάρτηση
αυτό το κτίριο στην προηγούμενή σου ανάρτηση είναι αυτό κοντά στο νέο έκτροματικό σταθμό των λεωφορείων; Το έχω χιλιοφωτογραφίσει, αλλά πάντα σε κίνηση, γιατί πάντα είμαστε περαστικοί και πού νασταματήσεις εκεί...
Όλο λέω να κάνω μια ανάρτηση για την Χαλκίδα, με τις φωτό που κατά καιρούς βγάζω ...
πού θα μου πάει, όταν ξεμπερδέψουμε με το καλό με τα παλιοπροβλήματα, θα το κάνω...
καλή μέρα σου
Συμφωνώ με το πρώτο σχόλιο!
Eva F.
Μου είναι δύσκολο να αποδώσω με λέξεις τα συναισθήματα.
Με συγκίνηση και σεβασμό προσπαθώ για το καλύτερο.
Σ΄ευχαριστώ.
lena_zip
θέλει προσεκτική απάντηση αυτό που λες.
Πήραν και έδωσαν καλή μου και αυτά δεν μπαίνουν στο ζύγι.
Φιλιά θαλασσένια
Γκιώνη αγαπητέ
Είναι εύκολο μέσα σε περιβάλλον αγάπης να ακουμπήσεις και την δική σου.
Το όμορφο είναι ότι διαλέξαμε αυτή την παρέα.
Άιναφετς
Τότε κάτι έχεις να πεις μαγισσούλα.
Μία παρόμοια σύγχρονη ιστορία που πονάει.
Τόση ήταν η πεθερά μου όταν ήρθε και θυμόταν πολλά.
Να περιμένουμε; Εγώ θα περιμένω.
Σ΄ευχαριστώ κι εγώ.
Thalassokrator
Θα σε παρακαλέσω να περιμένεις την απάντηση σε σχόλιο της επόμενης ανάρτησης.
ΑΜΑΝΤΑ
Έχεις πολύ δίκιο και δεν θέλω να αναφερθώ σε εκείνες τις διηγήσεις που άκουσα.
Πόσο υποτιμητκά και χλευαστικά φέρονταν οι ντόπιοι στούς "πρόσφυγγες" όπως τους έλεγαν.
Μόνο σκέφτομαι πάντα πόσο πληγώθηκαν εκείνοι οι άξιοι άνθρωποι από συμπεριφορές ανάρμοστες. Δεν είναι εύκολο να διαγραφούν από το μαυλό.
Νομίζω η γενιά των παιδιών μας πλέον έχει αφομοιωθεί πλήρως.
Πόσα θα ήθελα να πω με πικρία αλλά τι νόημα θα έχει...
Υπατία η Αλεξανδρινή
Δεν φαντάζεσαι με πόση ικανονποίηση θα έβλεπα το φυτιλάκι να γίνεται κεράκι και να μας χαρίσεις μία διήγηση.
Όταν διάβασα τα τελευταία λόγια στην ανάρτησή σου, σκέφτηκα να δείξω αυτό που μου άρεσε τόσο πολύ.
Να είσαι καλά.
ξωτικό
Περαστικά σου παράγγειλα και να σου δώσω ένα γιατροσόφι από τον άλλο πολιτισμό που το γνωρίζεις.
Μια αγκαλιά και ένα φιλί.
Και λοιπόν;Ε allora?
Και συ να περνάς καλά.
Φιλιά θαλασσένια.
nikipls
"ανάγκας θεοί πείθονται" λέει πάλι ο σοφός παππούς.
Έπρεπε να επιβιώσουν και ψυχικά δυνατοί αντιμετώπισαν με καρτερία και δυναμισμό τα πάντα.
Αναστήθηκαν, δημιούργησαν από την αρχή και μεγαλούργησαν.
Σ΄ευχαριστώ.
logia
Αυτό είναι το κτίριο όπως το είπες, δίπλα στο εκτρωματικό.
Θα περιμένω να δω από την δική σου ματιά την πόλη μας.
Εύχομαι να την βλέπεις τόσο όμορφη όπως το δικό σου τόπο.
Φιλιά θαλασσένια.
ηλιογράφος
Σ΄ευχαριστώ ηλιογράφε.
Ένα τελευταίο σεντούκι έχω και θα σε περιποιηθώ μετά.
Καλό ξημέρωμα.
Γκλυκιά μου τι συγκινητικό και τρυφερό.... Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ μέσ'απ την καρδούλα μου για το ..δώρο !!!Είσαι ..θησαυρός και θησαυροφυλάκιο !!
Αγκαλιά..νοτισμένη !!
Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι που ριζώνουν σε νέες πατρίδες, φέρνουν μαζί τους τα ιερά και τα όσιά τους, από αντικείμενα και μνήμες, να τα φυτέψουν μαζί τους στον καινούργιο τόπο και όλοι οι καρποί των δένδρων της ζωής τους έχουν πάντα από το άρωμά τους..
Κι εσύ Θαλασσένια, φροντίζεις να απλώσεις την παρουσία του λίγο παρα πέρα... εξ άλλου ξέρεις τόσο από τη γη και τις ρίζες των δένδρων της:)
Σε φιλώ, καλό βράδυ:)
Είναι ένα άρωμα αυτό που ήρθε από τους Έλληνες της Ανατολής που δε συγκρίνεται πιστεύω με το εδώ.
Χωρίς να θέλω να θίξω τους δικούς μου προγόνους, απλά χαριτολογώντας. Λόγω συνθηκών και συγκυριών υπάρχει αυτό το χάσμα. Οι εδώ συνθήκες δεν είχαν επιτρέψει ακόμα την καλλιέργεια του μυαλού εκείνη την εποχή.
Είναι αυτή ωραία συζήτηση, να θυμηθούμε να την κάνουμε μια φορά.
Σε φιλώ.
Κορίτσια σας είδα λίγο αργά μα σας ευχαριστώ πολύ.
Που αφήσατε λίγο από τον χρόνο σας να δείτε:
ξωτικό, ένα "θησαυρό"
Άστρια, ιερά και όσια
lena_zip, άρωμα Ανατολής
Φιλιά θαλασσένια στις όμορφες.
σ.σ.Λένα πολύ μου άρεσε η πρόταση.
Θα γίνει, θα δεις.
Δημοσίευση σχολίου