Kαι φέτος το ίδιο σκηνικό.

Θα έλεγε κανείς ότι είναι παλιά φωτογραφία, 

τα λεμονοκυπάρισσα όμως μαρτυρούν το χρόνο.

Σήμερα τα καλοκαιρινά ζαρζαβατικά πήραν τη θέση τους. 

 Κάλιο αργά, αφού ο καιρός δεν επέτρεπε νωρίτερα, παρά ποτέ.

Με προβληματίζει η στιγμή που αυτή η δραστηριότητα,

θα γίνει περισσότερο αναγκαιότητα και λιγότερο ευχαρίστηση.
Το ίδιο σκηνικό λοιπόν σήμερα όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Αδιάψευστος μάρτυρας το blog καταγράφει τα γεγονότα,
τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις επισκέψεις, 
τα λόγια ευγένειας και αγάπης.
Αυτό διαπίστωσα σε μια αναδρομή......




Όμως για άλλο σας γράφω.

Θυμάμαι στο πατρικό, κοντά στις ρίζες των αναρριχόμενων φυτών 

υπήρχαν πάντα γλάστρες.

Τέτοια εποχή που ξεπετούσαν νέα βλαστάρια,

η μαμά διάλεγε τα κατάλληλα, τα λύγιζε και τα φύτευε στις γλάστρες.

Την επόμενη χρονιά έκοβε τις καταβολάδες
και χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα,

είχε αποκτήσει μεγάλα φυτά έτοιμα για φύτεμα ή για δόσιμο.

Έτσι η αυλή ήταν καταπράσινη
από βοκαμβίλιες, γιασεμιά, αγιόκλημα και άλλα.
Γεμάτη χρώματα και αρώματα.
Δεν ήταν θέμα οικονομίας αλλά δημιουργίας.

Τώρα που το κάνω κι εγώ διαπιστώνω ότι είναι
και άσκηση υπομονής, ηρεμίας και ικανοποίησης.
Αυτό το γιασεμί φύτεψα πέρυσι και το έκοψα πριν λίγες μέρες.
Αφού δεν μαράθηκε είναι έτοιμο να πάρει κι αυτό τη θέση του.
 "Καταβολάδες από... καταβολές"

Δοκιμάστε το σε φυτά που ενδείκνυνται.
 Προσεκτικά στο λύγισμα, μη τα σπάσετε και μετά με κυνηγάτε :))