Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Ένας Πρίγκηπας της νύχτας....για τον Γκιώνη!







Πολλές φορές τα λυπηρά γεγονότα περνούν δίπλα μας,
μερικές φορές μας αγγίζουν
 και κάποιες φορές μας χαράζουν.
Είμαι σίγουρη ότι έτσι χάραξε πολλούς 
η ξαφνική και αναπάντεχη απώλεια του Γκιώνη πριν ένα χρόνο.



Με λίγα λόγια!
Με πολύ αγάπη!
Με όμορφες μνήμες!
Με απέραντο σεβασμό!




Στον Γκιώνη που μας βλέπει από ψηλά.






Υγ.    Η ειρωνία και ευτυχία Γκιώνη μου είναι,
ότι είμασταν φίλοι στον τοίχο της ζωής όπου όλα είναι xειροπιαστά,
γι αυτό δεν χρειάστηκε να γίνουμε στον τοίχο του fb
όπου μπλέκονται τα αληθινά με τα ψεύτικα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι  τώρα μου κακοφαίνεται   
που δεν μπορώ πλέον σε εκείνο τον τοίχο με τους φίλους,
να αφήσω ένα "Πρίγκηπα της νύχτας" στη μνήμη σου
και να σου πω ότι μου λείπει ο φίλος μου ο Γκιώνης.
Εσύ που αγαπούσες τα λουλούδια, μου έμαθες 
ότι το νυχτολούλουδο το λένε Κέστρον ή Πρίγκηπα της νύχτας.


 






 
 

12 σχόλια:

ΦΛΩΡΑ είπε...

Λυπάμαι πολύ....

ΦΟΥΛΗ είπε...

Σε όλους όσους μας βλέπουν απο ψηλά..
ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ

ξωτικό είπε...

Ax .
Αυτός ο πόνος που έρχεται κατά κύματα και δεν λέει να γλυκάνει....

Χρειάζομαι απεγνωσμένα μια μεταφυσική παρηγοριά.....

Thalassenia είπε...

Σε κάτι περίεργες αναρτήσεις ο φίλος μας ο Θαλασσοκράτορας που εξαφανίστηκε, έλεγε:
Τώρα τί περιμένεις, σχόλια?
Ποτέ δεν περιμένω σχόλια, απλά όταν υπάρχουν χαίρομαι και εκτιμώ τον χρόνο, τις σκέψεις και την συμμετοχή του άλλου στα γραφόμενα.
Σε αυτές τις περίεργες αναρτήσεις όμως, τα σχόλια έχουν ιδιαίτερη αξία.

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια.
Ο Γκιώνης ήταν εξαιρετικός άνθρωπος!

Margo είπε...

Πέρασε ένας χρόνος.. όσα χρόνια και να περάσουν το κενό θα είναι το ίδιο και κάποιες φορές που μαυρίζει ο τόπος ακόμη μεγαλύτερο...

α Κενταύρου είπε...

Έγινε και αυτός παρελθόν.
Λήθη

Καλότυχοι οἱ νεκροὶ ποὺ λησμονᾶνε
τὴν πίκρια τῆς ζωῆς. Ὅντας βυθίσει
ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει,
μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι.

Τέτοιαν ὥρα οἱ ψυχὲς διψοῦν καὶ πᾶνε
στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση·
μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει,
ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε.

Κι ἂν πιοῦν θολὸ νερὸ ξαναθυμοῦνται.
Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπὸ ἀσφοδύλι,
πόνους παλιούς, ποὺ μέσα τους κοιμοῦνται.

Ἂ δὲ μπορεῖς παρὰ νὰ κλαῖς τὸ δείλι,
τοὺς ζωντανοὺς τὰ μάτια σου ἂς θρηνήσουν:
Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν.
Λορέντζος Μαβίλης

Magia da Inês είπε...

¸.•°❤❤⊱彡
Passei para uma visita.
Aqui, no Brasil, essa planta é uma espécie de jasmim muito perfumado, chamado de "dama da noite"

Bom fim de semana!
彡❤❤ Beijinhos

Άιναφετς είπε...

Αυτό που με πονά ακόμα πιο πολύ, είναι που κάθε φορά που κάποιος μπαίνει στο blog του, λαμβάνω ένα mail όπως τότε...

Thalassenia είπε...

margo

Αξέχαστος!

Thalassenia είπε...

α Κενταύρου

Παρελθόν ναι
Λήθη ποτέ.

Το λέει και ο ποιητής...."Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν."

Σ΄ευχαριστώ για την όμορφη παράθεση.

Thalassenia είπε...

Magia da Inês

Aqui é chamado de "Prince of the Night"
Obrigado por visitar.

Thalassenia είπε...

Άιναφετς

Το μπλογκ του θα μείνει ζωντανό έστω με αυτό τον τρόπο.