είναι του φεγγαριού.
γι αυτό νομίζεις ότι είναι πιο ωραίο και φωτεινό.
Το φως του φεγγαριού και το φωτάκι του φτερού,
ως την μαγική στιγμή που ο ήλιος ρίχνει το φως του στο στερέωμα!!!
Τότε βλέπεις μέσα στο σκοτάδι να γεννιέται η ανατολή!
Να χωρίζει το μαύρο στα δύο!
Σε κάθε ταξίδι επιστροφής η πιο μαγική ώρα είναι εκείνη,
που χαράζει.... και απλώνεται σιγά σιγά το φως!
Λίγο πριν συναντήσουμε την ανατολή στον ορίζοντα
μία απόκοσμη ομορφιά
σε κοντινό
και μακρινό πλάνο.
Αναμονή
ως την στιγμή που εμφανίζεται η πρώτη χρυσή ακτίνα
να φωτίσει τον κόσμο μας ξανά και ξανά!
Μουσικές επιλογές στο αεροπλάνο πολλές.
Μουσικές επιλογές στο αεροπλάνο πολλές.
Διάλεξα jazz με το ταλέντο μιας μικρής πιανίστριας
και κάποια γνωστά κλασικά κομμάτια.
Πιο κάτω βρίσκονται παλαιότερες αναρτήσεις
από προηγούμενες επισκέψεις για τους νέους φίλους.
Ακούστε Ηot Peppers.... Blue Note.... Reflections
και ξεφυλλίστε @σελίδες.
Lower Manhattan
Το ταξίδι συνεχίζεται.
Μία βόλτα με ποδήλατο
Δανεικές ... στην καλοκαιρινή του όψη
Συνεχίζουμε...
...ακάθεκτοι.
Μία ορχιδέα για .... τον καθένα.
Kiku για όλους
Aπό ένα διήμερο
Με τα ποδήλατα ως τον φάρο
Ευχαριστώ για την παρέα που μου κάνατε και σε αυτό το ταξίδι.
Τα δώρα μου φέτος για όλους είναι οι μουσικές.
Φιλιά θαλασσένια.
17 σχόλια:
Εξαιρετικά τα βρήκα όλα....μα όλα!!!!!!!!!!
Πρόταση: Βάλε δεξιά τις αναρτήσεις σου από αυτά τα ταξίδια να μπορούμε να τις επισκεπτόμαστε όποτε θέλουμε.
Η στιγμή που μόλις χαράζει είναι όντως μαγική και από εκεί πάνω νομίζεις πως ο ήλιος θα έρθει πιο κοντά. Ωραίο ταξίδι και του χρόνου με το καλό!!!
Φιλιά πολλά Θαλασσένια μου
Πραγματικά μαγική εκείνη η ώρα που χαράζει...
Να ένας καλός λόγος να συμπαθήσω τα ταξίδια με αεροπλάνο που δεν τα θέλω καθόλου! (αρκεί να είμαι παράθυρο...)
Πολυ όμορφες οι φώτος σου...γεμάτες ελπίδα
Kα-τα-πλη-κτι-κές !!!!
Μαγικές στιγμές που κρατάς την ανάσα ......
( η τρίτη ειδικά είναι.....απίστευτη !!! μαχαιριά στο σκοτάδι ...)
Ίσως και να προτιμώ την απόλυτη σιωπή .....
φιλί... συμπαντικό ;-)
Εξωγήινες μαγικές φωτογραφίες που τραβάει κανείς μόνο πετώντας στους αιθέρες!!!
Υπέροχα θασσσένια μου, απλά υπέροχα!
ΑΦιλιά μαγεμένα!
Πολύ όμορφες ανατολές και δεν είναι "υπερβολή":)
Και η μουσική που διάλεξες να παιχτεί στην άκρη των τρυφερών δακτύλων ενός μικρού κοριτσιού ιδιαίτερα ταιριαστή για μια ανατολή,!
Αλήθεια, μοναδικές οι στιγμές όταν βλέπει κανείς το πρώτο φως της μέρας πάνω από τα σύννεφα να διαδέχεται το σκοτάδι και το φως του φεγγαριού. Κι όταν βγαίνει ο ήλιος και έχει συννεφιά, να μπερδεύεται, αν βλέπει στο φως του τις μορφές που παίρνουν τα σύννεφα ή κάποια θάλασσα κυματισμένη... Το έχω ζήσει και σίγουρα η αίσθηση αυτή δεν οφείλεται στη νύστα της πολύ πρωϊνής ώρας:)
Πολύ ωραία μας ταξίδεψες πάλι
Να είσαι πάντα καλά!
Σε φιλώ
υγ. Την "ταξιδεμένη ορχιδέα" σου, βεβαίως την κρατώ ανθισμένη ακόμα στο blog μου:)
ΣΟΦΙΑΝΝΑ-ΑΝΤΩΝΗ
Εγώ βρίσκω εσάς εξαιρετικούς και χαίρομαι πολύ :)
Σοφιάννα σ΄ευχαριστώ.
Margo
Μου άρεσε η ιδέα σου και ευχαριστώ για την πρόταση, θα το κάνω άμεσα.
Η ανατολή από ΄κει πάνω είναι μεγαλειώδης...δεν είμαι ικανή να περιγράψω το θέαμα και την αίσθηση!!!
Ευχαριστώ για την ευχούλα...μακάρι και του χρόνου.
Φιλιά θαλασσένια
H.Constantinos
Δεν το πιστεύω!!!!
Πάρε εσύ το αεροπλάνο και εμείς θα σου κλείσουμε θέση παράθυρο και θα σου δώσουμε ένα αυτοκινητάκι στην τσέπη :)))
Εαν δεις μια φορά τέτοια ανατολή δεν θα την ξεχάσεις ποτέ.
Φωτο 18-3-08
http://sixnapikna.blogspot.gr/2009/07/blog-post.html
ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
Η ανατολή είναι πάντα ελπίδα:)
Δες τον σύνδεσμο που έβαλα στον H.Constantinos.
την είδα τη φωτο στον σύνδεσμο...ωραίά φώτο
ξωτικό
Επειδή στην επιστροφή ταξιδεύουμε ανατολικά, η διαδικασία της ανατολής είναι πιο σύντομη, συμπυκνωμένη χρονικά.
Αλλά μέσα στο αχανές σύμπαν χωρίς σημείο αναφοράς χωρίς κάτι σταθερό, μοιάζει να διαρκεί πολύ.
Είναι μαγικό σου λέω!!!!!!
ξωτικό
Η μουσική ανακάλυψη ήταν στο πρώτο μέρος του ταξιδιού το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι μέρα. Η επιστροφή είναι μαύρα μεσάνυχτα οπότε δεν έχεις διάθεση για ακούσματα, πολύ περισσότερο όταν έχεις τέτοια εικόνα, άρα....σιωπή!
Άιναφετς
Πετάς μία και ταξιδεύεις δύο μαγισσούλα μου!!!
Φιλιά
Άστρια
...έτσι, σαν θάλασσα τα σύννεφα!!!
Λες η ευαισθησία της στιγμής να οφείλεται στην νύστα, χαχα ;)
Επομένως ξέρεις τι προσπαθώ να περιγράψω (και δεν μπορώ)
Να είσαι καλά.
ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν η πρώτη ανάρτηση στο blog μου.
Δεν είναι πολύ καλή φωτογραφία, αλλά είναι συμβολική.
Φιλιά θαλασσένια.
Δημοσίευση σχολίου