Ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση λίγο αργότερα,
όταν θα είχα περισσότερο χρόνο, για να την δώσω όπως αξίζει.
Αλλά και σε εκείνους που ξαναείδα,
στην τελευταία επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη.
Αφιερωμένη σε εκείνους τους ανθρώπους
που πλημμυρίζουν από όμορφα συναισθήματα
και τα κοινωνούν στους άλλους.
Αφιερωμένη στην ανθρωπιά που αποπνέουν.
Όμως έχω συγκινητικούς λόγους που το κάνω νωρίτερα.
Μια στενάχωρη μέρα ήταν σήμερα,
σαν εκείνες που έχει η ζωή μας μερικές φορές.
Μια συναισθηματική αναστάτωση που σου χαλάει την διάθεση
και θέλεις την ησυχία σου.
Θέλεις μόνο να "την αφήσεις" κάπου χωρίς πολλά λόγια.
Και "την ακούμπησα" στο μπλογκ μου.
και θέλεις την ησυχία σου.
Θέλεις μόνο να "την αφήσεις" κάπου χωρίς πολλά λόγια.
Και "την ακούμπησα" στο μπλογκ μου.
Αλλά και να θέλεις οι φίλοι δεν σε αφήνουν μόνη.
Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον.
Με συγκινήσατε με τηλέφωνα και μηνύματα.
Καλά είμαι και είμαι εδώ.
Συνεχίζουμε πάντα αισιόδοξα.
Αναστασία ---- Νέλλη
Το ευχαριστώ είναι λίγο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ πάλι λίγο είναι.
Μου δίνεται χαρά.
Τελικά πόσο κοντά είναι η χαρά στην λύπη;
Σας ευχαριστώ όλους.
12 σχόλια:
Από την μιά ανάρτηση ( χωρίς σχόλια ) στην άλλη, και με τα προβλήματα με τον λογαριασμό μου να συνεχίζονται, δεν πρόλαβα να σού στείλω :
. όπου κι αν πάς θά 'σαι πάντα εδώ,
. θα 'χεις κλειδί και θ'ανοίγεις την πόρτα...
Αλλά αυτό ήταν για χθές...
Σήμερα λοιπόν, και χωρίς να ξέρω το βάρος και την σημασία τού γεγονότος που μεσολάβησε, θα σού πώ :
. τί θα ήταν η χαρά χωρίς την λύπη ;
. Πόσο άχρωμη θα ήταν η ζωή χωρίς κάποιες στενάχωρες μέρες που γίνονται μέτρο σύγκρισης για τις επόμενες ;
. Εγώ, όπως και να έχουν τα πράγματα, σε ευχαριστώ πολύ επειδή το ιστολόγιό σου, μ' αυτήν την καθαρή ματιά σου, την πολύπραγμοσύνη σου και με την ηρεμία που αποπνέει, με βοήθησε και με βοηθάει σε μιά δύσκολη περίοδο που η γκρίνια και η μιζέρια περισσεύει...
Γιώργος
( παρά τή λουομένη )
Ώρα καλή και να γυρίσεις γρήγορα
γεμάτη όνειρα και χρώματα !!!!!
Καλημέρα...Όλα καλά δηλαδή;
Νάσαι καλά.
Κωστής
μια γλυκιά καλημέρα...
Εγώ πάλι, γιατί κάθε αποχαιρετισμό θέλω να το βλέπω σαν μελλοντική χαρά ανταμώματος;
Ίσως γιατί σαν παιδί μεταναστών να το βίωνα τόσα έντονα!
Την αγάπη μου και η ζωή έχει τον τρόπο της την λύπη να την κάνει χαρά.
Όπως και το ανάποδο.
Ευχή μου να υπερτερούν οι χαρές καινα είναι περαστικές οι λύπες.
Ελπίζω να είσαι καλά..
και οι λύπες είναι στο πρόγραμμα της ζωής..
είναι για να αναδεικνύουν τις χαρές..
καλημέρα :)
Μόνο ένα φιλί καρδιάς και να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη...σ' αυτή την μεγάλη αγκαλιά...και όλα καλά θα πάνε!
Ισα ισα που η μερα ειναι μια χαρα!
Δεν λενε μετα την "θυελα" το ουρανιο τοξο? Οριστε λοιπον.
Ενας παππους λεει, χαιρομαι οταν ερχονται τα εγγονια μου, αλλα χαιρομαι κι οταν φευγουν;)
D
Aν δεν υπήρχαν οι λύπες πώς θα απολαμβάναμε τις χαρές?
Αν δεν υπήρχε το σκοτάδι, πώς θα αντικρίζαμε τις πρώτες ηλιαχτίδες?
Αν δεν υπήρχε η σιωπή, πώς θα ακούγαμε τα πρωινά τιτιβίσματα των πουλιών?
Άσε την λύπη σου να σ'αγκαλιάσει, αγκάλιασέ την κι εσύ, μην την αρνηθείς, ας την να καθήσει για λίγο δίπλα σου... Και ξαφνικά εκεί που θα την έχεις συνηθίσει, θα σηκωθεί να φύγει... μόνη της... και άλλα συναισθήματα θα έρθουν πλάι σου.
Σας ευχαριστώ όλους για τις τονωτικές ενεσούλες.
Όλα καλά.
Φιλιά θαλασσένια.
Αν ήμουν εδώ εκείνη τη μέρα θα σου έλεγα απλά να δείξεις θάρρος. Δεν ξέρω τι συνέβη, ούτε τι μπορεί να σημαίνει στην περίπτωσή σου να δείξεις θάρρος, μα αυτό θα σου έλεγα, με πολύ αγάπη.
Δημοσίευση σχολίου