Κυριακή 29 Μαΐου 2011

"Ο δωδεκάλογος του γύφτου"


Το κείμενο είναι μπαγιάτικο 
αλλά διατηρεί μία φρεσκάδα τα τελευταία έτη.
Αν θέλετε καθίστε και διαβάστε το.


"Ότι μία κυρία από μια άλλη, βόρεια χώρα, επικαθοριζόμενη 
από την εθνική της παράδοση,απαιτεί σιδηρά πειθαρχία, 
όχι μόνο από τους δικούς της ανθρώπους, αλλά και από άλλους, 
είναι κάτι που το βλέπουμε σωστό.
Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν το δεχόμαστε για μας.


Ότι στο σύνολό τους οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης
-και όχι μόνο- σκέπτονται περίπου με τον ίδιο τρόπο 
και απλά χρησιμοποιούν κάποιες πιο επεξεργασμένες διατυπώσεις,
για να πουν τα ίδια πράγματα είναι κάτι που δεν μας διαφεύγει.
Κάνουμε όμως πως δεν το καταλαβαίνουμε.


Ότι ενώ ο τρόπος της σκέψης μας δεν είναι κριτικός, 
αλλά συγκινησιακός και ότι εξακολουθούμε
να τον απολαμβάνουμε, το υποψιαζόμαστε.
Τον εντάσσουμε όμως στον λαϊκό μας ανθρωπισμό, 
αποφεύγοντας έτσι κάθε πραγματολογική προσέγγιση 
των προβλημάτων μας.


Ότι "πιστεύουμε"(σε θρησκευτική βάση) ότι είμαστε 
ο εκλεκτότερος λαός του κόσμου και ότι ο καθένας μας 
έχει ένα ποσοστό δικαιώματος σε αυτή την "προστασία" 
είναι κάτι που το θεωρούμε κάπως υπερβολικό.
Δεν διανοούμεθα όμως να επιτρέψουμε σε κανέναν 
να το αμφισβητήσει, εκτός από μας.


Ότι πολύ συχνά ανησυχούμε για το αβέβαιο μέλλον των παιδιών μας 
και ότι έχουμε υποχρέωση να τους παραδώσουμε άθικτα 
όσα κληρονομήσαμε το λέμε κάθε στιγμή.
Μας διαφεύγει όμως ότι πολλά από το πρόσφατο παρελθόν 
δεν έχουν τόση αξία, ώστε να παραδοθούν τόσο....άθικτα.


Ότι υπέρ-απολαμβάνουμε το φυσικό περιβάλλον στον παρόντα χρόνο, 
εντός του οποίου ωφελιμιστικότατα διαβιούμε, το κατακρίνουμε.
Οποιαδήποτε όμως ανησυχία διαχρονικού δημοσίου συμφέροντος,
σπάνια μας απασχολεί.


Ότι είμαστε ένας λαός που στο επίπεδο του 
"πολιτισμού της καθημερινότητας" 
(στο δρόμο, στο γραφείο και αλλού), δεν έχουμε 
την παραμικρή δυσκολία να αγνοήσουμε 
τα δικαιώματα οποιουδήποτε άλλου το γνωρίζουμε.
Διαμαρτυρόμαστε όμως, με απίστευτη επιθετικότητα 
όταν η προσβολή μας αφορά προσωπικά.


Ότι ως γονείς (και φίλοι) διδάσκουμε στα παιδιά μας 
από την πρώτη ώρα και με ποικίλους τρόπους 
την ανταγωνιστικότητα ως προϋπόθεση επιτυχίας 
είναι κάτι για το οποίο ιδεολογικώς διαματρυρόμεθα.
Δεν ανακόπτουμε όμως, ούτε για μια στιγμή τις προτροπές μας 
προς την ίδια κατεύθυνση, μέσα στην  ίδια μας την οικογένεια.


Ότι συνεπόμενα μάθαμε να ζούμε σ΄ενα καθεστώς 
επιδειξιακού πολιτισμού, στον οποίο ο καταναλωτισμός 
αποτελεί μία από τις πιο αποδεικτικές του εξωτερικεύσεις, 
είναι κάτι που πολύ κατηγορούμε.
Την ίδια όμως στιγμή, απορρίπτουμε ως άχρηστα χιλιάδες είδη, 
που δεν έχουν ακόμα χάσει τη χρησιμότητά τους.


Ότι το πρόβλημά μας δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό, 
ή δεν είναι μόνο οικονομικό,αλλά κυρίως πολιτικό και προεχόντως 
διοικητικό, είναι κάτι που το επαναλαμβάνουμε συνεχώς.
Αλλά το έχουμε φαίνεται τόσο συνηθίσει, 
ώστε να μην μπορούμε να φανταστούμε ότι θα μας λείψει.


Ότι την Ιστορία δεν θέλουμε να τη δούμε ως επιστήμη, 
αλλά ως διηγηματική αυτo-απόλαυση,
είναι κάτι που τελευταία επιτέλους αρχίζουμε να το παραδεχόμαστε.
Ο προβληματισμός μας όμως σταματά μόλις ειπωθεί κάτι 
που σε κάποια πιο μετρημένη
πρόσληψη του παρελθόντος  μπορεί να μας οδηγήσει.


Ότι την κρατική ευθύνη για όσα συμβαίνουν τη θεωρούμε δεδομένη 
είναι κάτι που το διαλαλούμε.
Την κοινωνική μας όμως ευθύνη, την ανώνυμη αλλά υπαρκτή, 
ενώ τη διαισθανόμαστε,αποφεύγουμε κάθε πρωτοβουλία 
που θα μπορούσε να την αναδείξει.





ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ






22 σχόλια:

καλημέρα είπε...

θαλασσενια,
ευστοχο και θαρραλέο κείμενο, απο πού είναι;
Ο Γιαννης Μεταξάς είναι αυτός;
http://www.pspa.uoa.gr/node.php?n=0_1_5_metaxas&lang=el

ξωτικό είπε...

A βρε Θαλασσένια μέσ'το μυαλό μου είσαι;;;
Μόλις πριν 1 λεπτό έλεγα στον Κωνσταντίνο πως το κεφάλι μου είναι σαν χυλός που βράζει.
Αυτό το σημερινό "Σύνταγμα" κάνει επιτακτικές όλες αυτές τις σκέψεις ,για το ποιές ακριβώς ευθύνες βάζει ο καθένας μας στον εαυτό του και ποιές μοιράζει στους άλλους και σε ποιούς ακριβώς......
αν την δικαιοσύνη την μοιράζουμε κατά πως πρέπει και οχι κατά πώς (νομίζουμε κάθε φορά οτι)βολεύει.......

roadartist είπε...

Το ότι προβληματιζόμαστε, το ότι αναθεωρούμε, αναλογιζόμαστε εστω και τώρα στο χείλος του γκρεμού, αν ο καθένας κάνει έναν απολογισμό, κάτι είναι και αυτό. Ας μη καταδικάσουμε και ας μην αποδεχόμαστε εύκολα δίχως κριτική. Νομίζω πως σήμερα περισσότερο από πριν χρειάζεται σκέψη.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Να 'ξερες πόσο με έχουν κουράσει ψυχικά όλα αυτά...

Είναι έγκλημα δηλαδή που πιστέψαμε πως ψιλοκαταφέραμε να ζήσουμε το "καλύτερο αύριο" που μας έταζαν εδώ και δεκαετίες;
Εγώ ως πολύτεκνη δεν κατάφερα να τακτοποιήσω κανένα μου από τα πέντε παιδιά στο δημόσιο. Γιατί λοιπόν να μου καταλογίσω και κοινωνική ευθύνη;

Καλή εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

eleni είπε...

Θαλασσένια,δε θα συμφωνήσω πλήρως,γιατί εκπορεύονται ,πιστεύω,εκ του πονηρού-τα μύρια κακά έχει πια ο λαός μας.
Αλήθεια,ο κος καθηγητής συμμετέχει στο κίνημα των συναδέλφων του;Τον γνωρίζω από τη Νομική,μα εκτιμώ απεριόριστα τους δυο πρωτοπόρους δασκάλους μου:Κασιμάτη και Μπέη.
Φιλιά!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Μια χαρά επίκαιρο το κείμενο..
καλησπέρα..

xromatisti είπε...

Και όλα αυτά γιατί;
Γιατί η παιδεία δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Απλά.

Makis Del είπε...

kalimera ti uperoxo keimeno...

GGabs είπε...

Μια ιστορία θα σας διηγηθώ που μου ’πε κάποτε ένας φίλος άραβας και τη θεωρώ πολύ επίκαιρη.

Τρεις άνθρωποι περιμένουν στη στάση του αστικού για να πάνε στη δουλειά τους. Τη στιγμή ακριβώς που φτάνει το λεωφορείο γίνονται μάρτυρες ληστείας. Ο δράστης τρέχει να ξεφύγει με τα κλοπιμαία υπομάλης ενώ θύμα ωρύεται ζητώντας βοήθεια. Κι οι τρεις τους αντιλαμβάνονται το γεγονός αλλά ο καθένας τους αντιδρά διαφορετικά.

Ο πρώτος σκέφτεται: «Τον παλιάνθρωπο, δεν ντρέπεται!» κουνάει αποδοκιμαστικά το κεφάλι κι επιβιβάζεται στο λεωφορείο.

Ο δεύτερος φωνάζει αγαναχτισμένος: «Κλέφτης, πιάστε τον!», κοιτάει αηδιασμένος τον δράστη ν’ απομακρύνεται και σπεύδει να μπει στ’ αστικό.

Kι ο τρίτος παρατάει το λεωφορείο και τρέχει καταδιώκοντας τον δράστη.

Αν πραγματικά θέλουμε ν’ αλλάξουμε κάτι (αρχίζοντας πάντα απ’ τον εαυτό μας!) ας μη περιοριζόμαστε στην αντίδραση των δύο πρώτων...

PiciFriki είπε...

θα συμφωνήσω με τον καθηγητή

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

θα αρχίσω με μία πολλύ σχετική,με το κείμενο ερώτηση:

Υπάρχει η λέξη "επικαθοριζόμενη";Το ρήμα "καθορίζω" το ξέρω.Το "επι-" μου τη χαλάει.Λίίίίίγο όμως!

Κατ' τα άλλα θα συμφωνήσω,δυστηχώς,με τον φίλτατο συννονόματο.

Καλή σου εβδομάδα συμπατριώτισσά μου

Φιλιά!!!!

Thalassenia είπε...

καλημέρα

Ναι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που δίνει o σύνδεσμος.
Ήταν σε προηγούμενο φύλλο του "επενδυτή"
Ξέρεις τι ήταν η αφορμή να το αναρτήσω;
Ο γείτονας και η τακτική του.
Όταν καθαρίζει το σπιτόσκυλο τα ακάθαρτα τρέχουν στο φρεάτιο ομβρίων και..... ακόμα δεν του έχω μιλήσει. Αμέσως δύο φταίχτες.

Καλό απόγευμα.

Thalassenia είπε...

ξωτικό

Πάντα προσπαθώ να δω τις δικές μου ευθύνες πρώτα και μετά να κρίνω τους άλλους. Αν φταίνε εκείνοι φταίμε και εμείς που τους ανεβάζαμε.
φιλιά στενάχωρα.

Thalassenia είπε...

Roadartist

Mετά το χάος που βρεθήκαμε ας σκεφτούμε τι να περισώσουμε.

Καλή δύναμη εκεί που πας.

Thalassenia είπε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

Δηλαδή αν ήταν κάποιο παιδί στο δημόσιο θα ένοιωθες ευθύνη;
Δεν είναι μόνο το δημόσιο και μην παίρνεις το κείμενο προσωπικά.
Όταν παίρνω καταναλωτικό για διακοπές και φορτώνω την πιστωτική πάνω από τις δυνάμεις μου είναι καταστροφικό για το σπίτι μου.
Το "καλύτερο αύριο" ήταν σαθρό και εμείς χτίζαμε εκεί πάνω.
Κάπως έτσι το καταλαβαίνω.
Όχι ότι οι κυβερνώντες όλοι είναι άγιοι. Άχρηστοι είναι και "μικροί"

Καλό απόγευμα.

Άιναφετς είπε...

Θα αναφερθώ μόνο για το καλύτερο "τώρα"...γιατί αυτό που είμασταν χθες, είμαστε σήμερα και θα είμαστε αύριο, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία τώρα!
Τελικά δεν έβρεξε...

Thalassenia είπε...

eleni

Το θέμα δεν είναι ο καθηγητής, αλλά το κείμενο και σε τι μας αφορά.
Αν δεν δούμε το δικό μας λάθος δεν θα δούμε ποτέ και του άλλου.
Σίγουρα έχουμε άριστες αρχές και ιδανικά σαν λαός, μόνο που τα καταπατήσαμε πρώτα εμείς και μετά οι "άρχοντες" που εκλέξαμε.

Thalassenia είπε...

ΦΟΥΛΗ
xromatisti
makis
GSGabs
PiciFriki
Συμπατριώτη:)

Αφού συμφωνούμε όλοι καιρός να αλλάξουμε ότι μπορούμε.


Άιναφετς
Πάω για πότισμα.


ξωτικό
...κατεβάσαμε Φαίδρα και Malaguena.

magda είπε...

Συμφωνώ απολύτως με την Γλαρένια και την Ελένη.
Το κείμενο του καθηγητή δεν με βρίσκει σύμφωνη σε όλα.
Η υπέροχη όμως γωνιά του κήπου σου, καθώς και η φωτογραφική σου τέχνη, κλέβουν την παράσταση!
Πολλά φιλάκια

Άστρια είπε...

Βέβαια ο καθένας πρέπει να σκέφτεται τί κάνει στραβά, αλλά και τί μπορεί να προσφέρει στον μικρό δικό του κόσμο και παραπέρα.

Όμως το μόνο που δεν πρέπει να περάσει είναι να νοιώθουμε συνέννοχοι, όπως θέλουν να μας πείσουν οι πραγματικοί υπαίτιοι, για όλα τα κακά που συμβαίνουν.

Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να παύουμε να σκεφτόμαστε, να αναλογιζόμαστε, να διαισθανόμαστε, να κρίνουμε και να αυτοκρινόμαστε.

φιλιά πολλά

Thalassenia είπε...

Και βέβαια δεν συμφωνούμε όλοι με όλα όσα λέει το κείμενο. Το πνεύμα της ανάρτησης είναι να δούμε και εμείς τα δικά μας λάθη.
Μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό σχόλιο.

Epicuros είπε...
Δυστυχώς όλα τα δεινά που μας μαστίζουν, ως χώρα, από τους πολίτες προέρχονται. Και οι πολιτικοί από πολίτες ξεκίνησαν και πολίτες τους διάλλεξαν. Δυστυχώς είμαστε ένας λαός χωρίς παιδεία. Με φωτεινές (αλλά λίγες) εξαιρέσεις. Το σκουπίδι στην παραλία και στον δρόμο, το μπάζο στα δάση, οι φωτιές, η αδιαφορία για τα κοινά, ο "ωχαδερφισμός" η επιδίωξη της θέσης στο δημόσιο για να καθόοοομαστε, όλα αυτά έλλειψη παιδείας δείχνουν. Καλή η περηφάνια, αλλά αυτή δεν φτάνει για να αλλάξει τον διπλανό σου..."

Μπορώ να προσθέσω δεκάδες παράτυπα καθημερινά γεγονότα από εμάς.
Σε αυτά αναφέρομαι.

Σε ευχαριστώ για την ευγενική παρατήρηση. Αν έφταναν και οι μοσχοβολιές μέσω εικόνας θα ήταν καλύτερα.

Καλό βράδυ.

Thalassenia είπε...

Άστρια

Καταλαβαίνουμε όλοι τι αναλογεί στον λαό και τι στους κυβερνώντες κατά τα τελευταία χρόνια.
Τα επόμενα να δούμε τι θα γίνει:-(

Φιλιά θαλασσένια.