Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Ένας Κώστας μια Ελλάδα!



Αγαπημένη μου παρέα
Πέντε φορές έκανα αρχή να σας πω τα νέα αλλά καμία δεν μου φάνηκε καλή και πώς να είναι καλή μια αρχή που έχει να πει δυσάρεστα.
Ο αγαπημένος μας πατέρας και παππούς, 
ο γνωστός στο blog "Παππούς με τα γνωμικά" δεν είναι πια κοντά μας. 
Μας άφησε μέρα γιορτής, τα ξημερώματα  Παρασκευής 18 Γενάρη ήσυχα, ήρεμα, χωρίς ούτε ο ίδιος να το καταλάβει. 
Για πολλά χρόνια ανήμερα του Αγίου Αθανασίου παρευρισκόταν σε λειτουργία και μετά στο τραπέζι που ετοίμαζαν τρεις φίλοι του Θανάσηδες. 
Μεγάλο γλέντι που το περίμενε κάθε χρόνο γιατί χαιρόταν την περιποίηση και την φροντίδα των φίλων του. Φέτος έλειψε από εκείνο το τραπέζι αλλά ήταν παρών με την απουσία του και εκείνοι ήπιαν στην μνήμη του, μιας και δεν ξέρω πώς...... το έμαθαν αμέσως.
Αφού του είχα αναφέρει και εξηγήσει τι είναι το blog, πολλές φορές του μετέφερα τα σχόλιά σας, τις ευχές και την αγάπη που ένοιωθα να του στέλνετε. Του άρεσε και προσπαθούσε να κατανοήσει το ενδιαφέρον και αυτή την σχέση μεταξύ αγνώστων.
"...δηλαδή, τί λένε για μένα;" με ρωτούσε.
Κάπου στα μέσα τούτης της διαδρομής σκέφτηκα να σημειώνω τα γνωμικά που έλεγε σε κάθε κουβέντα μας που ήταν και η αφορμή να τον e-γνωρίσετε.
Το πρώτο πολύ σοφό γνωμικό θα δείτε εδώ και τα άλλα στις αναρτήσεις κάθε πρωτομηνιάς. Ήταν κουβέντες που ήθελα να καταγραφούν για να μείνουν σε τούτο τον προσωπικό χώρο. Τώρα χαίρομαι πολύ που το έκανα.
"Ένας Κώστας μια Ελλάδα" είναι ο τίτλος του βιβλίου που γράφει ο φίλος μας ο Piet -Βέλγος φιλέλληνας- περιγράφοντας εντυπώσεις, αναμνήσεις, στιγμές από τα ταξίδια του στην πατρίδα μας και τον θαυμασμό του για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Θεωρούσε τον παππού ευγενικό και φιλότιμο άνθρωπο, γνήσιο φίλο και έντιμο Έλληνα.


29-4-2009
Η μεγάλη του αγάπη ήταν το βουνό και τα ξύλα.
Ήταν μάστορας στο κόψιμο και στην επιλογή, έτσι τα ξύλα για το τζάκι μας
ήταν δουλειά του να τα διαλέγει και να τα πληρώνει.
Πάντα του ευχόμασταν "Άντε παππού και του χρόνου"
Έτσι έγινε το φθινόπωρο που μας πέρασε και το καταχάρηκε.


31-7-2012
 
Ήταν έθιμο να πηγαίνει στο παζάρι της Αγίας Παρασκευής κάθε χρόνο 
και μεγάλη του χαρά να μας ψωνίζει ό,τι θέλαμε:)))


31-7-2012
Πάντα κάτι είχε να πει και πάντα κάποιος ανεξαρτήτου ηλικίας 
 τον άκουγε με ενδιαφέρον.
Εδώ κάθησε να ξεκουραστεί και αμέσως βρήκε ακροατήριο:)


22-9-2012
Στην ιχθυόσκαλα σε αναζήτηση του φίλου του Αχιλλέα.
Απ΄ όπου και να περνούσε κάποιον γνωστό είχε να βρει, 
αλλά και όπου πήγαινε μία φορά μετά τον αναζητούσαν.


8-10-2012

Το σταυρόλεξο ήταν η αγαπημένη του ασχολία.


13-10-2012
Αγόραζε τόμους και προσηλωμένος έλυνε με τις ώρες.


30-9-2012
 
Η εφημερίδα της Κυριακής ήταν ορόσημο της εβδομάδας,
την περίμενε πρωί πρωί και ως το βράδυ την ξεκοκάλιζε. 
Παλαιότερα του άρεσε το διάβασμα αλλά τώρα πια δεν είχε την υπομονή.
Τα τελευταία βιβλία που ήθελε και του αγοράσαμε 
ήταν τα θεατρικά του Μολιέρου
"Ο κατά φαντασίαν ασθενής και Ο Αρχοντοχωριάτης"
όμως δεν είχε την διάθεση να τα διαβάσει.
Αλλά πάντα καμάρωνε για τα βιβλία που κράτησε διαβάζοντας όπως,
Πόλεμος και Ειρήνη... ο Ηλίθιος... Τα σταφύλια της οργής....
Λίγο μετά τον περασμένο Αύγουστο που άρχισαν τα προβλήματα υγείας,
αναλογίστηκε ότι δεν είχε προλάβει στα 84 χρόνια της ζωής του,
να κάνει αυτά που ήθελε.
Αυτό που μας παρηγορεί είναι ό,τι είχε μια καλή ζωή, 
χάρηκε παιδιά, εγγόνια, συγγενείς και φίλους
και "έφυγε" ήρεμα και αβίαστα.
Στο τελευταίο του ταξίδι τον τίμησαν πολλοί
και τους ευχαριστώ όλους.
Ξεχωριστά ευχαριστώ την Λένα που ήρθε σαν άγγελος,
μόνο για μια αγκαλιά και ήταν σαν να πήρα αγκαλιά από όλους σας.



 Από την αυλή του η λεμονιά με τα περίεργα λεμόνια.


 Στο ίδιο δένδρο μπόλιασε πορτοκαλιά και έχουμε δύο σε ένα.


Οι τριανταφυλιές του ολάνθιστες


 λες και είναι άνοιξη.


 Το αγαπημένο του φυτό το νυχτολούλουδο,
 αυτή την εποχή είναι σαν μαργαριτάρι.


Έχει γεμίσει την αυλή με δαύτο και το καλοκαίρι πεντοβολάει η γειτονιά.


Ο καλός μας Μαξ λυπημένος.........


Η αυλή του παππού χωρίς εκείνον........με ένα κεράκι στην θέση του.


Η ανάρτηση δεν είναι χαρούμενη
όμως ο παππούς ήταν χαρούμενος και αισιόδοξος άνθρωπος.
 Είχε θετικό πνεύμα γι αυτό ας τον έχουμε παράδειγμα.
Σας ευχαριστώ που τον τιμήσατε με τα σχόλιά σας.



Καλό μήνα σε όλους.





Τα γνωμικά του παππού

"Γάμος δίχως παιχνίδι
φάβα χωρίς κρεμμύδι"







Εύχομαι ό,τι η ετικέτα με τα "Γνωμικά του παππού"
που έτσι κι αλλιώς τελείωσε αφού αυτό ήταν το τελευταίο που μου είπε,
κάποια στιγμή θα συνεχιστεί με τις "Ιστορίες του παππού"










30 σχόλια:

ΦΛΩΡΑ είπε...

Υπέροχο αφιέρωμα.
Να είστε καλά να θυμάστε τον παππού και ότι άλλο συνέθετε την παρουσία του.

ξωτικό είπε...

Χάρις σε 'σένα θα ζεί για πάντα στις καρδιές μας .
Μπορώ και λίγο να τον φανταστώ να κρυφοκαμαρώνει λιγουλάκι για τους τόσους αόρατους φίλους που του χάρισες μ'αυτούς τους μοντέρνους τρόπους...εσύ το καμάρι του :-))

Καλό ταξίδι παππούλι μας .

VAD είπε...

Εχω βρεθει στη θέση σου μια φορά στα νιάτα και μια την εποχή της ξενιτιάς,σε νιώθω...
Να ειστε καλά,να θυμάστε το σπουδαιο άνθρωπο...

Kitchen Stories είπε...

Καλημέρα Θαλασσένια
Το όμορφο αφιέρωμα σε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο της ζωή σου είναι πολύ συγκινητικό και γεμάτο έντονα συναισθήματα.

Να είσαι καλά, να αποτυπώνεις εδώ ό,τι σπουδαίο έχεις από αυτόν!
Z.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Είναι όμορφο να φεύγεις για το τελικό σου προορισμό και οι άνθρωποι που σε συντρόφευσαν να σε θυμούνται με ένα χαμογελαστό δάκρυ.
Και τόσα δένδρα, τόσα λουλούδια να ευωδιάζουν το άρωμα που άφησε η ζωή σου.
Ωραίος! Ως Άνθρωπος!

Makis Del είπε...

Θαλασσένια μου τίμησες την μνήμη αυτού του, σπάνιου, όπως κατάλαβα ανθρωπου, με υπέροχο τρόπο. Εικόνες, μυρωδίες, λογια. Αυτά μένουν στο τέλος και μας θυμίζουν την ύπαρξη πολύτιμων ανθρώπων. Να είναι καλά εκεί που πήγε!

Μαρία είπε...

Συγκινήθηκα με τα λόγια σου γιατίκρύβουν μέσα τους πολλή αγάπη...Τι καλύτερη υστεροφημία για έναν άνθρωπο από την αγάπη και την εκτίμηση των ανθρώπων που τον γνώρισαν καλά...Μακάρι να πάρουμε τα χρόνια του και έστω το ένα δέκατο αυτής της αγάπης από τους δικούς μας...Εύχομαι καλή παρηγοριά σε εσάς και καλή Ανάσταση στον αξιαγάπητο παππού...

Ξανθή είπε...

Το καλύτερο αφιέρωμα, να ζήσετε να θυμάστε κάθε στιγμή του και κάθε γνωμικό του.

mia είπε...

Θαλασσένια....προσπαθώ να γράψω ...μα τα μάτια μου είναι βουρκωμένα...στο πρόσωπό μου όμως έχω ένα γλυκό χαμόγελο.....

Με τον καιρό ...θα μείνει αυτό το χαμόγελο ...και στο δικό σου πρόσωπο....να ζήσεις να τον θυμάσαι...



Μπήκα για λίγο...λείπω καιρό.......σήμερα έχω φάβα...:)

xromatisti είπε...

Βρε Θαλασσένια...τί να πω...Τί κείμενο...τί λόγια...τί σκέψεις...!
Ακόμα και απ'αυτό φαίνεται η σπουδαιότητα αυτού του ανθρώπου (αφού εκείνος σου τα δημιούργησε) αλλά και η δική σου που τα εξέφρασες και μας τα μετέφερες.
Κι αν η ύλη του απομακρύνθηκε, το πνεύμα και η ενέργειά του θα είναι πάντα κοντά σου μιας κι η κληρονομιά που σου άφησε είναι ανεκτίμητη.

eleni είπε...

Ένα υπέροχο αφιέρωμα στο γλυκύτατο παππού,που γνωρίσαμε κι αγαπήσαμε από τις διηγήσεις σου-ας αναπαυθεί η ψυχούλα του.
Να τον θυμάστε με αγάπη!
Φιλιά!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Toν τίμησες με τον πιο όμορφο τρόπο!
Καλό του ταξίδι!

Άστρια είπε...

Σίγουρα τώρα σε νιώθει, σ' ακούει, σε διαβάζει...
Κι αυτή η ανάρτηση ένα μικρό καντηλάκι αναμένο για κείνον..
Και γύρω όλα τα αγαπημένα του από την αγαπημένη του..

Σε φιλώ πολύ με μια αγκαλιά μεγάλη
Έτσι να ζεις και να θυμάσαι πάντα όλα τα ωραία του, τα ωραία σας..

Ανταίος είπε...

Ήρθα σε μια ιδιαίτερη ανάρτηση..με έκανες και βούρκωσα, όχι μόνο για τον παππού, μα και για τα νυχτολούλουδα, για τις λεμονιές και τις τριανταφυλλιές, την αυλή και τον Μαξ...
Καλώς σε βρήκα

α Κενταύρου είπε...

Είναι της γενιάς του πολέμου, το 1940 θα ήταν 11 ετών.Όλοι αυτής της γενιάς που τελειώνει είχαν να πουν παροιμίες που αντιπροσωπεύουν τις ηθικές αξίες της εποχής τους.Οι αξίες τους ήταν ξεκάθαρες ξεχωρίζω δυο τιμιότητα ,εργατικότητα.Είναι η γενιά που πάνω στο μόχθο της πατήσαμε για να φτάσουμε την Ελλάδα στο επίπεδο του 2009.
Να είσαστε καλά να τον θυμάστε.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Να είστε καλά να τον θυμόσαστε,πόσο άδεια είναι η γωνιά στην αυλή,τα γνωμικά του πάντα θα μας συντροφεύουν αναφέροντάς τα...
καλό μήνα τα συλληπτήρια μου

Ανώνυμος είπε...

θαναι πολύ περήφανος από εκεί πάνω με την αφιέρωση που του έκανες....να σαι καλά μπράβο σου

maria είπε...

Πεθαίνει αυτός που ξεχνιέται θαλασσένια μου. Και ο δικός σας παπούς και πατέρας δεν θα πεθάνει ποτέ.
Να τον θυμάστε πάντα

magda είπε...

Θερμά συλλυπητήρια Θαλασσένια μου για τον παππού σας.
Εύχομαι να αναπαύεται εν ειρήνη και εσείς να τον θυμάστε με αγάπη.
Πολύ τρυφερό αφιέρωμα!
Σου στέλνω μια ζεστή αγκαλιά και φιλιά

Άιναφετς είπε...

Σήμερα αποφάσισα να μπω στο μπλογκ σου και να διαβάσω τι έγραψες για τον αγαπημένο σου πατέρα...
Όπως ξέρεις ζω καθημερινά προφανώς τις τελευταίες μέρες των γονιών μου και δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να διαβάσω το αφιέρωμα σου...
Η λύπη σου, λύπη μου, αγαπημένη Θαλασσινή μου φίλη και θέλω να ξέρεις πως τα σοφά λόγια του πατέρα σου θα μου λείψουν πολύ, είμαι όμως σίγουρη πως κάπου τα έχεις γραμμένα...

ΑΦιλιά τρυφερά...

kariatida62 είπε...

Μόλις σήμερα σε μια απο τις καθυστερημένες βόλτες στην μπλογκογειτονά, διάβασα για τον αγαπημένο σου πατέρα και το ταξίδι του!
Να "αποχαιρετίσω" λοιπόν κι'εγώ τον αγαπημένο-γνωστό-άγνωστο "e-παππού μας" μ'ένα γνωμικό:
"Αυτό που δίνει νόημα στη ζωή, δίνει νόημα και στο θάνατο!".
Εκείνος ...είμαι σίγουρη ότι το ανακάλυψε και έτσι αποφάσισε ήρεμα και γαλήνια να τον συναντήσει...
Τα χρόνια του να πάρετε και να τον θυμάστε!

ΡΙΤΑ είπε...

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΣΟΥ ΣΤΑ ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!

Thalassenia είπε...

Καλοί μου φίλοι
Είναι εύκολο και ωραίο να μιλήσω για τους ανθρώπους που αγαπώ, το ίδιο εύκολο ωραίο και λυπηρό συνάμα είναι να μιλήσω για τους ανθρώπους που αγάπησα και τώρα δεν είναι κοντά μας.
Έτσι για τον πατέρα θα μπορούσα να πω τόσα, όσα με συνθέτουν ως άνθρωπο αφού οι γονείς πρωτίστως είναι εκείνοι που μας διαμορφώνουν.
Θα σας πω μόνο ένα που δείχνει την δική του ποιότητα.
Κάποτε ο φίλος μας Βασίλης του είπε:
"Κώστα, έχεις κάνει καλά παιδιά" και εκείνος απάντησε:
"Η μητέρα τους τα έκανε"

Τα σχόλιά σας εδώ και στο email μου, σε ένα τέτοιο γεγονός που μας σημαδεύει με συγκινούν ιδιαίτερα. Όσους γνωρίζω προσωπικά μα και όλους τους άλλους, σας ευχαριστώ θερμά.
Συγχωρέστε με που άργησα να γράψω και που δεν απαντώ στον καθένα χωριστά.

Φίλε Κένταυρε, το '43 ήταν αμούστακο δεκαπεντάχρονο, κάποια στιγμή θα γράψω την ιστορία του που αναφέρεται στην κατοχή.

maria
Είναι σωστό αυτό που λες.
23 χρόνια μετά την απώλεια της μητέρας, νοσοκόμες στην καρδιολογική ακόμα την θυμούνται. Είναι συγκινητικό ότι ζει στην μνήμη και μάλιστα ξένων.

Άιναφετς
Το γνωρίζω και σκέφτομαι συχνά τα συναισθήματα που θα νοιώσεις.


Ευχαριστώ πολύ όλους σας που σταθήκατε κοντά μου.

nikiplos είπε...

Που πάνε άραγε οι άνθρωποι όταν φεύγουν? Είναι τόσο έντονο το πέρασμά τους εδώ από τούτον τον κόσμο που αποτυπώνεται στις ψυχές και στα πρόσωπα των κατιόντων τους ή είναι και τα ίδια τα έργα τους όπως εδώ στην περίπτωση του παππού ο υπέροχος κήπος που μέστωσε και πλούτισε μαζί του με τα χρόνια του? Ίσως να γίνονται εικόνες, φως, χιόνι γκρεμνών, τρεχούμενο καθάριο νάμα της ψυχής... αλλά εκείνο που είναι βέβαιο είναι η αισθητή απουσία τους...

να είστε καλά, να μακροημερεύετε, να τον θυμόσαστε, ώστε να συνεχίζει να ζει μέσω εσάς...

Thalassenia είπε...

Αυτό αναρωτιέμαι όταν τριγυρίζω στο σπίτι του όπου αλληλοσυγκρούονται η απουσία του με τις αναμνήσεις, η έλειψη με την πληρότητα, το γιατί με την αποδοχή...
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.

Epicuros είπε...

Τυχερός ο παππούς που έφυγε ήσυχα και ανώδυνα. Μεγάλη τύχη αυτό, πράγματι! Να ζήσετε να τον θυμάστε.

Κατια Μαρκουϊζου είπε...

Κωστας λοιπόν θαλασσενια μου και ο δικός μου , Κώστας και ο δικός μου και να σου πω επειδή ήταν όλος μου ο κόσμος όταν ήμουνα πολυ μικρή νομιζα πως εκείνη την μερα Κωνσταντίνου και Ελενης γιορτάζει όλη η γη !!!!

Πόσα μου θύμησες με το αφιερωμα σου !!! Σε ευχαριστώ παρα πολύ Ενοιωθα σαν να με αγγιζε και ο δικός μου που λείπει τωρα χρόνια μακρια μου

Υ.Γ Ο δικός μου πάλι έλεγε
'Σε γαμο και ταξίδι ούτε λαδι ούτε ξύδι " δηλαδή ότι έιναι να γενεί δεν θα το επηρεάσει κανείς !!!!

Side21 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Side21 είπε...

Έστω κι αργοπορημένα πέρασα
για το "Καλό κατευόδιο" ...
Αν κι ένας άνθρωπος που αφίνει πίσω του τόσες ευχάριστες αναμνήσεις ποτέ δεν φεύγει !!! Κυκλοφορεί σαν σκιά ανάμεσα στα λουλούδια και στις λέξεις ...

Thalassenia είπε...

Epicuros
Ευχαριστώ κι εσύ να είσαι καλά.


marilise
Θυμάμαι την αυλή 21 Μάη.......η ασβεστωμένη αλτάνα τύφλωνε με την λευκάδα της,τα πελαργόνια και οι μολόχες έλαμπαν με τα φανταχτερά τους χρώματα, τα γιασεμιά και τα αγιοκλήματα μοσχοβολούσαν σε όλη την γειτονιά και ένα τραπέζι μέχρι πέρα για να γιορτάσουμε το όνομα...
Eγώ ευχαριστώ γιατί είμαι σίγουρη ότι μοιράστηκες τα συναισθήματά μου.


Side21
Έτσι ακριβώς, "σαν σκιά ανάμεσα στα λουλούδια και στις λέξεις ..."
Λες και είναι πίσω από το νυχτολούλουδο...λες και ακούω τις χιλιοειπωμένες ιστορίες του.
Σε ευχαριστώ πολύ.