Αρέθουσα! Από την εγκατάλειψη στην αναστύλωση!!!

Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του φθινοπώρου που πέρασε, 

είδα την έναρξη της αναστύλωσης του κτιρίου 

"Αρέθουσα"

Με ενθουσιασμό μικρού παιδιού πήρα τις πρώτες φωτογραφίες των εργασιών

 

και τις τελευταίες από την αρχική μορφή του κτιρίου, 

όπως το θυμάμαι όλη μου την ζωή.

 

Λίγες ημέρες μετά θέλησα να αποτυπώσω 

τα πρώτα-πρώτα στάδια της επισκευής



 και πάλι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι πήγα από κοντά να δω

την υλοποίηση ενός έργου που ονειρευόμουν από παιδί.

Βλέπουμε την νότια πλευρά του κτιρίου

και στο βάθος δεξιά την καμινάδα ενός άλλου βιομηχανικού κτίσματος
το ρετσινάδικο του Κόντη,  που ελπίζω να σωθεί και αυτό.

Έχω ξαναγράψει και φωτογραφίσει την "Αρέθουσα"

εκφράζοντας την αγωνία μου να σωθεί 
από την ερήμωση και την καταστροφή η καμινάδα,
 αλλά και όλο το κτιριακό συγκρότημα όχι μόνο για ιστορικούς, 
αλλά και βαθιά συναισθηματικούς λόγους.

 Οι οικογένειες των προσφύγων το 1922 εγκαταστάθηκαν σε αυτό το κτίριο 

μέχρι να χτιστούν οι οικισμοί που θα τους υποδέχονταν.

Η προσφυγική μου καταγωγή και τα ακούσματα από την μητέρα

είναι αυτά που δημιουργούν τον συναισθηματικό δεσμό.

 

 Τώρα με ικανοποίηση βλέπω ότι θα σωθεί
και από βιομηχανική εγκαταλελειμένη κληρονομιά 
θα μετατραπεί σε ζώσα πολιτιστική

καθώς η "Αρέθουσα" θα γίνει "Διαχρονικό Μουσείο"

και έτσι τα ερείπια όχι μόνο θα σωθούν αλλά θα ζωντανέψουν.

 Λίγο πριν κάνουν κατάληψη τα μηχανήματα

και πριν αλλάξει εντελώς μορφή το αρχικό κτίριο,

αφού εδώ ακριβώς θα γίνει προσθήκη.

Φωτογραφία κόντρα στον ήλιο 
 και επισκευή κόντρα στην καταστροφή του χρόνου,
για την διατήρηση μιας ιστορικής κληρονομιάς!



Η Αρέθουσα ξαναγεννιέται !!!

Εικόνες από το αρχείο μου,  Ιανουάριος 2009.

 

 

Η Βιομηχανία στη Χαλκίδα στις αρχές του Αιώνα

Η Χαλκίδα του εικοστού αιώνα συνδύασε με τρόπο εντυπωσιακό τη 

βιομηχανική, την εμπορική αλλά κυρίως την τουριστική και πολιτιστική 

ανάπτυξη. Καθαρά βιομηχανική περιοχή, στις αρχές του αιώνα, 

ήταν εκείνη του Αγίου Στεφάνου.

Στα 1912 χτίστηκε το πυρηνελουργείο Κιαπέκου-Καράκωστα. 

Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να σταθεροποιήσει τις 

δραστηριότητές του και να προχωρήσει σε εξαγωγές στην Αίγυπτο, 

Αμερική και αλλού. Από τους 50 ανθρώπους που δούλευαν στο 

Εργοστάσιο οι περισσότεροι ήταν πρόσφυγες. 

(Γειτονιές της Χαλκίδας. Χαλκίδα 1989, 117) 

Ήταν η εποχή που ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, κυνηγημένος 

απ΄την κοιλάδα του, πλημύρισε και την Χαλκίδα.

.....Στην ίδια περιοχή υπήρχαν επίσης το πυρηνελουργείο του 

Γεωργιάδη, το βυρσοδεψείο, το ρετσινάδικο του Κόντη, 

το οινοπνευματοποιείο "Αρέθουσα".

Χτίστηκε στα 1882 και ανήκε στους Καρυστινούς στην καταγωγή 

 αδελφούς Ζάχου, που διατηρούσαν αλευρόμυλο κοντά 

στη Σχολή Πεζικού) 

Η "Αρέθουσα" δε λειτούργησε πολλά χρόνια.

Ήταν η περίοδος που οι αμπελώνες της περιοχής είχαν 

προσβληθεί από αρρώστιες.Έτσι αφού δεν υπήρχε η πρώτη ύλη, 

το εργοστάσιο έκλεισε. Το 1924 στέγασε ένα τμήμα απ΄ τους 

ταλαιπωρημένους πρόσφυγες. Στη διάρκεια της κατοχής οι Ιταλοί 

μετέτρεψαν το εργοστάσιο σε στάβλο. Κατόπιν αγοράστηκε απ΄την 

"Οινοπνευατοποιεία Πειραιώς"και λειτούργησε. Έκλεισε οριστικά το1980.

Όλο το κτίριο είναι κατασκευασμένο από τούβλο πορσελάνης 

με παρεμβολές σιδερένιων στηριγμάτων σε σχήμα - S - για να αυξηθεί 

το όριο αντοχής του κτιρίου. Στην κεντρική τριώροφη σάλα ξεχωρίζουν 

ακόμα τα κεφαλαία γράμματα της επιγραφής

ΠΟΤΟΠΟΙΕΙΟ - ΑΡΕΘΟΥΣΑ - ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟ

Σημείωση 1

Οι πληροφορίες είναι από εδώ,
όπου μπορείτε να δείτε και περισσότερες.

Σημείωση 2

Μην παραλείψετε να δείτε τον σύνδεσμο "Αρέθουσα" , 
όπου φαίνεται μέρος του εσωτερικού χώρου.

Σημείωση 3
Εδώ θα δείτε προοπτική του έργου 
και σχετικές πληροφορίες.