Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Αρέθουσα! Από την εγκατάλειψη στην αναστύλωση!!!





Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του φθινοπώρου που πέρασε, 
είδα την έναρξη της αναστύλωσης του κτιρίου 
"Αρέθουσα"


Με ενθουσιασμό μικρού παιδιού πήρα τις πρώτες φωτογραφίες των εργασιών


 
και τις τελευταίες από την αρχική μορφή του κτιρίου, 
όπως το θυμάμαι όλη μου την ζωή.


 
Λίγες ημέρες μετά θέλησα να αποτυπώσω 
τα πρώτα-πρώτα στάδια της επισκευής



 και πάλι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι πήγα από κοντά να δω
την υλοποίηση ενός έργου που ονειρευόμουν από παιδί.


Βλέπουμε την νότια πλευρά του κτιρίου
και στο βάθος δεξιά την καμινάδα ενός άλλου βιομηχανικού κτίσματος
το ρετσινάδικο του Κόντη,  που ελπίζω να σωθεί και αυτό.


Έχω ξαναγράψει και φωτογραφίσει την "Αρέθουσα"


εκφράζοντας την αγωνία μου να σωθεί 
από την ερήμωση και την καταστροφή η καμινάδα,
 αλλά και όλο το κτιριακό συγκρότημα όχι μόνο για ιστορικούς, 
αλλά και βαθιά συναισθηματικούς λόγους.


 Οι οικογένειες των προσφύγων το 1922 εγκαταστάθηκαν σε αυτό το κτίριο 
μέχρι να χτιστούν οι οικισμοί που θα τους υποδέχονταν.
Η προσφυγική μου καταγωγή και τα ακούσματα από την μητέρα
είναι αυτά που δημιουργούν τον συναισθηματικό δεσμό.


 
 Τώρα με ικανοποίηση βλέπω ότι θα σωθεί
και από βιομηχανική εγκαταλελειμένη κληρονομιά 
θα μετατραπεί σε ζώσα πολιτιστική
καθώς η "Αρέθουσα" θα γίνει "Διαχρονικό Μουσείο"


και έτσι τα ερείπια όχι μόνο θα σωθούν αλλά θα ζωντανέψουν.


 Λίγο πριν κάνουν κατάληψη τα μηχανήματα


και πριν αλλάξει εντελώς μορφή το αρχικό κτίριο,
αφού εδώ ακριβώς θα γίνει προσθήκη.


Φωτογραφία κόντρα στον ήλιο 
 και επισκευή κόντρα στην καταστροφή του χρόνου,
για την διατήρηση μιας ιστορικής κληρονομιάς!



Η Αρέθουσα ξαναγεννιέται !!!





Εικόνες από το αρχείο μου,  Ιανουάριος 2009.



 
 








Η Βιομηχανία στη Χαλκίδα στις αρχές του Αιώνα
Η Χαλκίδα του εικοστού αιώνα συνδύασε με τρόπο εντυπωσιακό τη 
βιομηχανική, την εμπορική αλλά κυρίως την τουριστική και πολιτιστική 
ανάπτυξη. Καθαρά βιομηχανική περιοχή, στις αρχές του αιώνα, 
ήταν εκείνη του Αγίου Στεφάνου.
Στα 1912 χτίστηκε το πυρηνελουργείο Κιαπέκου-Καράκωστα. 
Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να σταθεροποιήσει τις 
δραστηριότητές του και να προχωρήσει σε εξαγωγές στην Αίγυπτο, 
Αμερική και αλλού. Από τους 50 ανθρώπους που δούλευαν στο 
Εργοστάσιο οι περισσότεροι ήταν πρόσφυγες. 
(Γειτονιές της Χαλκίδας. Χαλκίδα 1989, 117) 
Ήταν η εποχή που ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, κυνηγημένος 
απ΄την κοιλάδα του, πλημύρισε και την Χαλκίδα.
.....Στην ίδια περιοχή υπήρχαν επίσης το πυρηνελουργείο του 
Γεωργιάδη, το βυρσοδεψείο, το ρετσινάδικο του Κόντη, 
το οινοπνευματοποιείο "Αρέθουσα".
Χτίστηκε στα 1882 και ανήκε στους Καρυστινούς στην καταγωγή 
 αδελφούς Ζάχου, που διατηρούσαν αλευρόμυλο κοντά 
στη Σχολή Πεζικού) 
Η "Αρέθουσα" δε λειτούργησε πολλά χρόνια.
Ήταν η περίοδος που οι αμπελώνες της περιοχής είχαν 
προσβληθεί από αρρώστιες.Έτσι αφού δεν υπήρχε η πρώτη ύλη, 
το εργοστάσιο έκλεισε. Το 1924 στέγασε ένα τμήμα απ΄ τους 
ταλαιπωρημένους πρόσφυγες. Στη διάρκεια της κατοχής οι Ιταλοί 
μετέτρεψαν το εργοστάσιο σε στάβλο. Κατόπιν αγοράστηκε απ΄την 
"Οινοπνευατοποιεία Πειραιώς"και λειτούργησε. Έκλεισε οριστικά το1980.
Όλο το κτίριο είναι κατασκευασμένο από τούβλο πορσελάνης 
με παρεμβολές σιδερένιων στηριγμάτων σε σχήμα - S - για να αυξηθεί 
το όριο αντοχής του κτιρίου. Στην κεντρική τριώροφη σάλα ξεχωρίζουν 
ακόμα τα κεφαλαία γράμματα της επιγραφής
ΠΟΤΟΠΟΙΕΙΟ - ΑΡΕΘΟΥΣΑ - ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟ


Σημείωση 1
Οι πληροφορίες είναι από εδώ,
όπου μπορείτε να δείτε και περισσότερες.


Σημείωση 2
Μην παραλείψετε να δείτε τον σύνδεσμο "Αρέθουσα"
όπου φαίνεται μέρος του εσωτερικού χώρου.


Σημείωση 3
Εδώ θα δείτε προοπτική του έργου 
και σχετικές πληροφορίες.












8 σχόλια:

Gina-Teta είπε...

Καλημέρα! Σε διαβάζω αλλά δεν είχα καταλάβει οτι είσαι από Χαλκίδα!Πραγματικά καιρός ήταν να γίνει κάτι με αυτό το στολίδι της πόλης!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ο χώρος μοιάζει τόσο πολύ με το κεραμοποιείο Δηλαβέρη εδώ στον Πειραιά. Ενα εργοστάσιο που έθρεψε τους κατοίκους της περιοχής μεταπολεμικά και η καμινάδα του άδειαζε την μυρωδιά της μεταβολής του πηλού σε κεραμίδια. Ο ιδιοκτήτης της άνθρωπος που έστεκε πάνω στους στους δουλεφτάδες του.Ευεργέτης που έχει μείνει στην μνήμη των παλαιοτέρων. Τώρα λειτουργεί σαν πάρκο αν και βρίσκεται σε βιομηχανική ζώνη στην "Λεύκα". Η μάνα και η γιαγιά μου είχαν διηγηθεί πολλά. Η δεύτερη είχε εργαστεί για ένα διάστημα έως ότου σταθεί στα πόδια της, ξεριζωμένη από τα Χανιά, με την κόρη της μη έχοντας συγγενείς εδώ που την ξέρασε η μοίρα της.

Ελπίζω να συχωρέσεις την πολυλογία μου μα γέμισα αναμνήσεις.
Αρχιτεκτονικά μοιάζουν τόσο πολύ!

Οι συγκινήσεις μας αντάμωσαν για διαφορετικούς λόγους μα μου φαίνεται πως πηγάζουν από την ίδια χορδή..

Σε ευχαριστώ και χάρηκα που η Αρέθουσα στέκεται και πάλι όπως της αξίζει!

Την αγάπη μου σου στέλνω να σε ανταμώσει.....

fractal είπε...

Καλημέρααααααααααααααααααααααααααααααααααα



περάστε μια βολτα από το σπίτι για καφέ


http://www.youtube.com/watch?v=AOU_MWlqsSY

Άιναφετς είπε...

Να που γίνονται και θαύματα!!!
Αυτή η ανάρτηση μου έδωσε θάρρος, πώς υπάρχει ακόμα ελπίδα να σωθεί κάτι απ΄τα παλιά...
ΑΦιλιά θαλασσινή μου φίλη! :)

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Είναι πολύ ευχάριστο όταν βλέπουμε να σώζονται αυτά τα κτίρια !! Χάρηκα που μας το έκανες γνωστό και με ωραίες φωτογραφίες !!!

ξωτικό είπε...

Ωραιότατο το αφιέρωμα Θαλασσένια μου
άντε και... στα δικά μας ;-)

φιλούδιααααααα

H.Constantinos είπε...

Η βιομηχανία στις αρχές του αιώνα...

Ηταν τότε που οι ασύδοτοι καπιταλιστές έπιναν ανεξέλεγκτοι το αίμα του εργάτη απομυζώντας και την τελευταία σταγόνα του τίμιου ιδρώτα του γιά να γεμίσουν τις τσέπες τους υπερκέρδη με τα οποία να φτιάξουν κι άλλα εργοστάσια γιά να πιούν το αίμα ακόμα περισσότερης εργατιάς.

Και αυτήν την ασυδοσία την έλεγαν ανάπτυξη.

Ηταν τότε που δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ να τους σταματήσει, να τους πολεμήσει, να βάλει επιτέλους ένα τέλος στην ασύδοτη εκμετάλευση του λαού. Να τους διώξει από αυτή την χώρα, να τσακιστούν να πάνε αλλού να εκμεταλευτούν άλλους.

Ομως, όλα τέλειωσαν γι'αυτούς! Νικήσαμε σύντροφοι! Τους πετάξαμε έξω, τους πατήσαμε από κάτω! Και όσοι έμειναν, δεν θα μείνουν γιά πολύ!


**Παρασύρθηκα ελαφρώς, αλλά δεν μπορώ να παραλείψω να παρατηρήσω: Εξαιρετικό ρεπορτάζ, εξαιρετικές φωτό!

magda είπε...

Τι εξαιρετικό ρεπορτάζ Θαλασσένια μου, για το ιστορικό κτίριο!!!
Και πόσο χαίρομαι που το ανακαινίζουν!
Προέρχομαι κι εγώ από προσφυγική οικογένεια και συγκινούμαι βαθύτατα.
Πολλά φιλιά