Τα εννιάμερα του θείου...

Του αγαπημένου θείου Αριστείδη.
Ο τελευταίος από την γενιά της μητέρας, 
έφυγε στην αρχή της όγδοης δεκαετίας της ζωής του,
με ζωντανά ενδιαφέροντα ως το τέλος.

Ο θείος Αριστείδης
 άνθρωπος έντιμος, ειλικρινής, 
ευαίσθητος, φιλότιμος πέραν του δέοντος. 

Γενναιόδωρος μέχρι εκμετάλευσης
  από επιλογή δούλος της εργασίας και εραστής της γνώσης.
 Ο χαρακτηρισμός καλίφωνος είναι πολύ λίγος,
 οι κορώνες ήταν παιχνιδάκι για τις μαγικές χορδές του.

Κουβαρντάς, νοικοκύρης, υπερήφανος,

άριστος τεχνίτης με ταλέντο στις πατέντες.
Μόλις έβλεπε το πρόβλημα αμέσως το μυαλό του
γεννούσε την λύση. 

 Αυτοδημιούργητος, γλεντζές μέχρι τρέλας,

ανύπανδρος εκ πεποιθήσεως μα λάτρης του ωραίου φύλλου.

"Η ζωή μας ομορφαίνει δια του περιττού"
είπε κάποτε και αυτό ήταν τρόπος ζωής.

 Ένα έργο από τα χέρια του,

"το προπελάκι" όπως έλεγε.

Αξέχαστε και αγαπημένε θείε

ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.