Συντροφικότητα για Χρόνια Πολλά.

Ένα κόσμημα που έφτιαξα πριν καιρό αποτυπώνοντας με χειροπιαστό τρόπο τις σκέψεις περί συντροφικότητας.

Το περίγραμμα είναι από ξύλο -τριανταφυλλιάς- όπως ένας σπόρος που τυχαία μπορεί να γίνει δένδρο και κάποτε να χαθεί και συμβολίζει τον κύκλο της ζωής.

Κύκλος ζωής με γωνίες, που κρύβουν εκπλήξεις, αλλαγή πορείας, ανατροπές όπως η ζωή.

Τα νήματα είναι από ατσάλι όπως οι άνθρωποι.
Ευαίσθητοι και αδύναμοι σαν κλωστή. Σκληροί και δυνατοί σαν ατσάλι.
Και χρώμα κόκκινο, έντασης και πάθους όπως πρέπει να είναι η ζωή.
Χρώμα της φωτιάς, δημιουργία και καταστροφή μαζί. Όπως πράττει ο άνθρωπος.


Σκεπτικό.
Όλοι ερχόμαστε σαν μοναδικά άτομα, ξεχωριστές προσωπικότητες και παίρνουμε το δρόμο μας. Χαράζουμε τη δική μας πορεία ως τη στιγμή της συνάντησης, της επαφής, της ένωσης.
Ένωση με τη χαρά, τον έρωτα, την αγάπη, την οικογένεια, τη φιλία, τη προσφορά, τη γνώση, τη δημιουργία, τη φύση, τη τέχνη, τη θεά καλή τύχη,
ένωση με τη ζωή.

Για πόσο; Όσο κρατήσει αυτή η συντροφιά των συναισθημάτων. Όσο κρατήσει η συντροφικότητα των ανθρώπων. Λίγο ή πολύ.
Ως τότε που ο καθένας θα συνεχίσει την πορεία του.
Θα πάρει πάλι το δικό του μοναχικό δρόμο προς το τέλος του κύκλου του.
Μακάρι κάθε κόκκινη ατσάλινη κλωστή, να ζήσει τη στιγμή της ένωσης για πολύ.
Είθε να χαρεί την συντροφικότητα των ανθρώπων για Χρόνια Πολλά.

Μέρος ενός συνόλου κοσμημάτων με θέμα "το σπίτι μου" ως ιδέα.