Πρίν λίγες μέρες βρέθηκα στην Αθήνα για δουλειές. Μέσα στο μετρό ένα συμπαθητικό ζευγάρι μου τράβηξε την προσοχή. Πενηντάρηδες περίπου, συνηθισμένοι άνθρωποι.
Εκείνος με την αλογοουρά του και τα γιαλάκια του. Εκείνη όμορφη και κομψή, στεκόταν μπροστά του και κρατιόταν στην κολώνα. Φαίνονταν ήρεμοι και γαλήνιοι, λες και δεν ήταν κανείς δίπλα τους.
Εκείνος πότε-πότε έγερνε το πρόσωπό του και ακουμπούσε στο χέρι της.
Εκείνη τον χάιδευε διακριτικά και τρυφερά.
Κοίταζαν ο ένας τον άλλον βαθιά στα μάτια, χωρίς να μιλούν. Όμως έλεγαν πολλά μεταξύ τους.
Η εικόνα μου φάνηκε οικεία και γνώριμη και συνάμα τόσο σπάνια όμορφη.
Τα πρόσωπά τους και οι κινήσεις τους είχαν ευγένεια, σεβασμό, και τρυφερότητα.
Η αγάπη ξεχείλιζε από τα μάτια τους, τα χέρια τους, τα χείλη τους,
στις λίγες χαμηλόφωνες κουβέντες.
Τους παρατηρούσα χωρίς ντροπή και τους χαιρόμουν. Θα ήθελα να τους πω,
τι όμορφοι που ήταν οι δυό τους, και να δείξω το θαυμασμό μου.
Αλλά ούτε που έβλεπαν γύρω τους.
Ήταν σε ένα κόσμο δικό τους, στον παράδεισό τους, μέσα στο μετρό.
Εκείνη να κρατιέται στην κολώνα και εκείνος να την ακουμπάει,
κάθε τόσο με το μάγουλό του για να πάρει το χάδι της.
Εκείνη να το δίνει λες από δική της ανάγκη και ΄κείνος να την ευχαριστεί
κοιτώντας την βαθιά στα μάτια, κατευθείαν στην καρδιά.
Έτσι τους είδα γιατί έτσι αισθάνομαι. Έτσι τους είδα γιατι έτσι ήταν. Αλήθεια.
Τόσο όμορφοι σίγουροι και ήσυχοι μέσα στο αδιάφορο πλήθος.
Να χαίρονται ο ένας το άγγιγμα του άλλου σαν διψασμένο χόρτο.
Ο ένας το άγγιγμα του άλλου. Τόσο τρυφερό και αναγκαίο.
Εύχομαι να σας αγγίζουν με αγάπη τρυφερότητα σεβασμό και ευγένεια.
25 σχόλια:
Μια αληθινή ιστορία για την εκπομπή του epikuros
Τόσο αληθινή, που είναι σαν να την βλέπω μπροστά μου.
Να μου δημιουργεί τα όμορφα συναισθήματα, που μόνο ο έρωτας του ανθρώπου για κάποιον άλλο άνθρωπο μπορεί.
Θαλασσένια μου σ' ευχαριστώ πολύ.
Καλημέρα.
Ραντεβού λοιπόν το βράδυ.
Για την μουσική μου επιλογή διαβαζοντας την ιστορία σου, θα την ακούσεις καιθα μου πεις.
Την αγάπη μου
Οσο το διάβαζα, τρείς λέξεις έρχονταν στο μυαλό μου σαν λεζάντα για την εικόνα αυτή:
Ο ά ν θ ρ ω π ο ς μ ο υ....
(Ο ένας και μοναδικός μέσα σ΄ολόκληρο το κόσμο! Αυτός που κάνει αόρατους όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας...Αυτό που μάλλον θα σκεφτόταν Αυτός γι΄Αυτήν κι' Αυτή γι' Αυτόν...)
Ομορφη, πραγματικά εικόνα Θαλασσένια μου!
Εγώ γιατί νόμιζα, διαβάζοντας, ότι είμαι στο ίδιο λεωφορείο;
Άσχετα αν δεν εγκρίνω τέτοιου είδους συμπεριφορές, ειδικά από μεγάλους, που έχουν το ελεύθερο να δείξουν την τρυφερότητα τους σε κάπως πιο ιδιωτικό χώρο.
Η περιγραφή ζωντανότατη. Φωτογραφία, ή καλύτερα, video.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Σπάνιες τέτοιες σχέσεις.. πολύ!
Θα την ακούσουμε και το βράδυ.. πολύ όμορφα μας το μετέφερες Θαλασσένια μου..
Καλό Σαββατοκύριακο!
Πες το ιδιοτροπία, πες το σεμνοτυφία εμενα δεν μ'αρέσει να εκδηλώνονται δημοσίως. Βέβαια όπως περιγράφεις τη σκηνή, Θαλασσένια, μοιάζει πολύ τρυφερή, αλλά η τρυφερότητα μπορεί να υπάρχει και μέσα στη διακριτικότητα.
epikuros
Και εγώ στα μάτια μου τους έχω.
Ήταν πολύ ωραίοι.
Καλή επιτυχία στην εκπομπή σου, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να την ακούσω.
Σ΄ευχαριστώ που διαβάζεις ανάρτησή μου δεύτερη φορά.
Καλό βράδυ.
βιολιστης στη στέγη
Έτσι ακριβώς ήταν.
Ήθελα να δείξω πόσο ωραίος μπορεί να είναι ο έρωτας -αγάπη- σε αυτές τις ηλικίες. Γεμάτος πλούσιος.
Ναι ήταν μόνοι τους μέσα στο πλήθος.
Καλή σου νύχτα.
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ
Μα εσύ ήσουν καλέ μας Δύσπιστε.
Εσύ με την συμβία σου, καλά χωρίς αλογοουρίτσα.χαχα.
Και γιατί όχι. Μέσα σε τόση ασχήμια γύρω μας, δεν είναι κακό να βλέπουμε όμορφες εικόνες. Ήταν τόσο διακριτικοί, απλά τους έπιασε το πράσινο μάτι.
Καληνύχτα σας.
Margo
Και να φανταστείς δεν είμαι καλή στα γραπτά. Μετέφερα όμως ότι έβλεπαν τα μάτια μου από μνήμης.
Φιλιά θαλασσένια.
Καλό βράδυ.
Χρωματιστή
Φίλη μου, ακριβώς έτσι ήταν.
Τρυφεροί αλλά πολύ διακριτικοί.
Έτυχε να τους δω και ίσως έβαλα λίγο περισσότερο λυρισμό στο γεγονός.
Στα δεκαεπτά μου κι εγώ ήμουν σεμνή σεμνότυφη και ντροπαλή.
Τώρα νιώθω ικανή και σίγουρη, με αξιοπρέπεια και σεβασμό στον εαυτό μου, να αφήνω τα συναισθήματά μου ελέυθερα.
Είναι σπουδαία αίσθηση.
Γέλασα τόσο πολύ!!!
Δεν μπορούσα να μη σας το δείξω. Η φίλη και γειτόνισσα Δέσποινα που την πεθύμησα, μού έστειλε αυτό. Δέσποινα με όλο το θάρρος και την εκτίμηση.
Όπου πολλές τελίτσες το επίθετό του.
Γειά σου γειτόνισσα!
μετά από τόση ερωτική μουσική, μετά από τόσο όμορφα λόγια που σε παραπέμπουν σε εικόνες ενός ιδανικού
και ανεπανάληπτου love story, κοντεύω να ερωτευτώ ξανά τον .......
Βέβαια,... τον ιδανικό .......που είχε πλάσει η φαντασία μου τότε, πριν πολλά χρόνια, ενώ τώρα αγαπώ τον
....... όπως πραγματικά είναι και αποδέχομαι και ανέχομαι τα ελαττώματά του.
Πσιτ φιλενάδα μεταξύ μας,... μερικές φορές με εκνευρίζουν! χαχαχαχα
Πότε θα πιούμε καφέ?
Αν μια σχέση αντέχει στον χρόνο, είναι γιατί δεν υπάρχει εξάρτηση, αλλά κατανόηση, σεβασμός και τρυφερότητα...δλδ αγάπη!
Πολύ τρυφερή ανάρτηση, όπως πάντα!
Άιναφετς
Καλή μου μαγισούλα πόσο δίκιο έχεις.
Αυτά ακριβώς είναι τα στοιχεία που χρειάζονται οι άνθρωποι για να είναι αγαπημένοι - ερωτευμένοι πάντα.
Καλό βράδυ.
Πολύ τρυφερή η σκηνή που μας περιγράφεις Θαλασσένια μου, πραγματικά πολύ όμορφη.
Φαντάζομαι ότι το ζευγαράκι θα ήταν νέα παιδιά!
Θέλω να σου πω ότι πριν μερικά χρόνια, έτυχε να είμαι "μάρτυρας" μιας ανάλογης σκηνής, επίσης σε τραίνο, αλλά με ένα ζευγαράκι πολύ πιο ώριμο. Ηταν αρκετά ηλικιωμένοι και οι δυο τους, πρέπει να είχαν ζήσει πάρα πολλά χρόνια μαζί, αλλά ήταν τόσο τρυφερός ο τρόπος που κοίταζε ο ένας τον άλλον, κρατιόντουσαν από το χέρι συνέχεια, χαμογελούσαν ο ένας στον άλλον, πραγματικά χαμογέλασα κι εγώ εκείνη την ώρα, μου φάνηκε από τις πιο όμορφες σκηνές που έχω δει!
Φιλιά, καλό βράδυ!
περιγράφεις τόσο όμορφα τη σκηνή που θαρρώ πως ήμουν κι εγώ εκεί
ΕΛΕΝΑ
Ναι το ζευγαράκι ήταν νέα παιδιά, γιατί όχι, πενηντάρηδες περίπου.
Καλό απόγευμα.
ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ
Να είσαι καλά, σ΄ευχαριστώ.
Καλό απόγευμα.
όμορφες και ...νοστιμες εικόνες βρήκα εδώ. πολύ καλή δουλειά
Vaggelis
Ευχαριστώ.
Τι να πω για τις δικές σου!!
Τι πανέμορφη εικόνα!
Λένε μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις!
Αλήθεια είναι!
Πόση αγάπη!
Φιλιά Θαλασσένια μου.
Εγω να πω την αμαρτια μου με το που αρχισα να διαβαζω τις γραμμες, σκεφτηκα¨παρανομοι ειναι σίγουρα"! Γιατι τετοιες σκηνες στα 50 δεν τις βλέπεις ευκολα στα νομιμα. Νομιζω?
Nikos.Lioliopoulos
Μπορεί να κάνεις και λάθος.
Και εμείς στα πενήντα είμαστε και πολλές φορές σαν εκείνους.
Γι αυτό και τους πρόσεξα.
Δεν είναι συνηθισμένο το ξέρω, αλλά συμβαίνει και είναι πολύ ωραίο.
Αν δεν κάνω λάθος θα μεγαλώσει η οικογένειά σου.
Αυτό και αν είναι χαρά !!!!!!
Εύχομαι τα καλύτερα για εσάς και τα μωράκια που έρχονται.
υ.γ.
1. Σε διάβασα λίγο τότε με τους αγροτικούς ξεσηκωμούς στους δρόμους, αλλά δεν σχολίασα.
Μια χαρά τα έλεγες.
2.Τώρα είδα το σχόλιό σου σε μια περιήγηση που έκανα.
Ξεκινώ την μέρα με την εικόνα των ερωτευμένων που είδες!
Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα στην ζωή αυτή απο το να είναι κανείς ερωτευμένος!
Ξεπερνά τις καθημερινές δυσκολίες της χωρίς καν να αισθανθεί το βάρος τους....
Καλή σου μέρα!
Κοίτα τώρα σύμπτωση, διαβάζωντας τα σχόλια με αφορμή την παραπομπή που άφησα στο μπλογκ σου σε τούτη την ανάρτηση, σε βρήκα εδώ:)
Έτσι όπως το λες.
Ας τους έχουμε παράδειγμα.
Δημοσίευση σχολίου