Άρωμα πρωϊνής Άνοιξης.

 Οι αισθήσεις όλες  γεύονται το σκηνικό.

 Ο Τάσος ήρθε πρωί πρωί και  όργωσε.
Βαθειές αυλακιές, να γυρίσει το χώμα.

Να το δει ο ζωοδότης ήλιος και να το κάνει πάλι δυνατό, 

για να θρέψει σπόρους και φυτά.

Μέχρι να ανέβει ο ήλιος ψηλά και να το στεγνώσει, 

έδωσε τη μυρωδιά του φρεσκοργωμένου.

Μέσα στην ησυχία
ανακατεύτηκε  με της πορτοκαλιάς

  και των πρώτων τριαντάφυλλων.

 Της αγαπημένης

 και των άλλων
 και έγινε ένα άρωμα πρωινής άνοιξης, 

να το πιάσεις θαρρείς στα χέρια σου.
Τα πουλιά  καθώς κατεβαίνουν για πρωινό,
βάζουν την μουσική.

 Όι μελισσούλες που ρουφούν το νέκταρ
από τις φρέζες, τους πορτοκαλανθούς

 και ότι χρωματιστό  και μυρωδάτο 

 

 

βρούν μπροστά τους,

 

 

σιγοντάρουν ζουζουνίζοντας.
Τα χελιδόνια που ετοιμάζουν πυρετωδώς τις φωλιές τους

  τρεχοβολούν  για τα μερεμέτια και τιτιβίζουν σαν τρελά.

 

Με τον καφέ στο χέρι και το άρωμά του να προσπαθεί στον ανταγωνισμό, 

μελετάω τον χώρο και ετοιμάζομαι.

 Μόλις φρεζάρει αρχίζει το φύτεμα.  
Που θα βάλω και τι.

Δεν φυτεύουμε στο ίδιο μέρος τα ίδια φυτά. Αλλάζουμε κάθε χρόνο.

Τσάπες, φτιάρια, μέτρα, πήχεις όλα έτοιμα.

Τί τα θέλω όλα αυτά;  Μα πως θα κάνουμε ίσιες βραγιές.

Με το μάτι μόνο δεν γίνεται.

 

 Μιλάμε για ίσιες.
  Λίγο κοπριά και είναι έτοιμες να δεχθούν τα φυτά την επόμενη μέρα.

Ντομάτες αργηγός, αγγουράκια βοηθός, μελιτζάνες επιστάτης, 

πιπεριές διευθυντής, κολοκυθάκια guest star, 

φασολάκια τα ατελείωτα, 

(αυτές οι ζαργάνες ξεπερνούν το μισό μέτρο μήκος). 

Πολλαπλασιάστε τώρα επί στρογγυλά, μακρουλά, 

φλάσκες, πομοντόρο και διάφορα τέτοια, 

καταλαβαίνετε τι οργασμός επικρατεί.

Νωρίς το μεσημέρι θα είναι φυτεμένα, καλά δεν ξεκινάμε και χαράματα. 

Το κέφι μας κάνουμε γι αυτό με την ησυχία μας να το απολαύσουμε.
Τέλος, ποτίζουμε να δούμε το αποτέλεσμα
στο αλφάδιασμα δια του οφθαλμού.

Από την επόμενη αρχίζουν οι βόλτες ανάμεσα στις βραγιές.
Πρωϊνή, δεκατιανή, μεσημεριανή, απογευματινή, εκατό φορές τη μέρα.

Να δω αν χάλασε κάποια ρίζα, αν τα έβαλα ίσια, αν μεγάλωσαν;

Ε! όχι αν μεγάλωσαν, αυτό το παρατηρώ την μεθεπόμενη.

 Η ανυπόμονη!!! χαχα.

Και του χρόνου.