Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Αποσπάσματα.




...............
Χωρίς να μπορεί να φανταστεί ότι το φαγητό, 
το κάθε φαγητό που τρώμε, 
μας φέρνει στο νου ένα σπίτι, μια αυλή, 
μια μάνα σκυμμένη πάνω από τηγάνια και κατσαρόλες, 
την ευτυχία ενός καλοκαιρινού μεσημεριού με γεμιστά, 
τη ζεστασιά ενός χειμωνιάτικου τραχανά 
με φίλους γύρω απ΄το τραπέζι, 
μια υπαινικτική φράση που έμεινε στη μέση 
μαζί με τα χόρτα του βουνού, 
ένα ερωτικό βλέμμα πάνω από το καυτερό σπετζοφάι στο Πήλιο. 
Άνθρωποι, τόποι, εποχές και στιγμές 
που μπορούν να συνδυαστούν με αφορμή μια γεύση.



.................
Μια μυρωδιά καπνού απλωνόταν στον αέρα.
Όπως μυρίζουν τα ξερά φύλλα 
όταν οι αγρότες τα κάνουν μικρούς σωρούς και τα καίνε.
Το θυμίαμα της φύσης.



..................
Τώρα όμως από προστατευόμενος είχε μετατραπεί σε προστατεύοντα,
κι αυτό του είχε δώσει πόντους στους εσωτερικούς ισολογισμούς.
Του είχε ανεβάσει την αυτοεκτίμησή του.
Ναι, θα βοηθούσε την γυναίκα όσο περνούσε από το χέρι του.
"Γιατί έτσι πρέπει να πηγαίνει η αγάπη, από χέρι σε χέρι"



.................
Η σκηνή με το μάστορα που της φιλούσε τα χέρια
δεν έφευγε από το μυαλό της.
Περισσότερο την παραξένευε η δύναμη της ανάμνησης.
Πώς από ένα φαγητό ο μάστορας
καταδύθηκε σχεδόν γέρος και αναδύθηκε παιδί.



....................
Να τους πηγαίνει πίσω, πολύ πίσω,
σε ορεινά χωριά με φασολάδες και ξινό τραχανά,
σε πάμφτωχα καμπίσια χωριά
με ταπεινές χορτόπιτες και κατσαμάκια, 
σε νησιά με κακαβιές από πετρόψαρα
και ρύζι μαγειρεμένο με πεταλίδες και μύδια.
Και την ίδια στιγμή ν΄ανακατεύει παππούδες, γιαγιάδες,
θείους, θείες, σόγια από καιρό ξεχασμένα.
Δηλαδή δεν είναι μόνο η γεύση του φαγητού που κάποτε φάγαμε
αλλά και η ανάμνηση μικρών στιγμών.
Μια μάνα που βάζει φακές σ΄όλα τα πιάτα
και περιμένει να δει αν θα μείνει και γι αυτήν. 
Ένας πατέρας που θα ήθελε περίσσεμα
αλλά κρατιέται για χάρη των παιδιών του.
Ο μικρός αδελφός που ζηλεύει το πιάτο του μεγαλύτερου
και ζητάει κι άλλο, πριν καν αγγίξει το δικό του.



................
Αλλά η ζαχαροπλαστική δεν είναι σαν τη μαγειρική, 
που μπορείς ν΄αυτοσχεδιάσεις.
Τα γλυκά χρειάζονται σωστές και ακριβείς αναλογίες.
Θυμόταν το 1,2,3,4 του χαλβά, 
το αγγλικό κέικ με τις ίδιες αναλογίες ζάχαρης,
αλευριού και βούτυρου, ένα αβγό και ξύσμα πορτοκαλιού.
Και σάμαλι. Εύκολο γλυκό.
Τρία γιαούρτια, τέσσερα κεσεδάκια σιμιγδάλι, ένα ζάχαρη,
σόδα και μαστίχα. Και το σιρόπι. Εύκολο.



................
Τα πλατάνια διαγράφονται ωραία με τα λευκά κλαριά τους.
Η σιωπή του χιονιού. Όχι σιωπή.
Το χιόνι ακούγεται όταν πέφτει.
Νιώθει ένα χέρι στον ώμο της. Δεν ξαφνιάζεται.
Το περίμενε αυτό το χέρι.
Με μια κίνηση αποδοχής πλησιάζει περισσότερο στο κορμί του άντρα.
Εκείνος γυρίζει προς το μέρος της και την αγκαλιάζει.
Κοιτάζονται σιωπηλοί, ενώ το χιόνι πέφτει πάνω τους.
Λευκό στα σκούρα παλτά τους.
Τα μαλλιά του άντρα γκριζάρουν πρόωρα από τις νιφάδες του χιονιού.
Και γέρος θα είναι όμορφος, σκέφτεται παράλογα η γυναίκα.
Ο άντρας σκύβει και αγγίζει απαλά με τα χείλη του το μέτωπό της,
τα μάτια της, τα μάγουλα, την άκρη του στόματος.
Διερευνητικά. Και μετά τη φιλά στα χείλη.
Υπέροχη αίσθηση που έφτανε ως την άκρη των δακτύλων της.
Λες και γνωρίζονται χρόνια.



...............
Πόσους καφέδες δεν είχε ψήσει;
Όμως σήμερα το πρωί είχε σταθεί και παρακολουθούσε,
σα να ήταν η πρώτη φορά, τις φουσκάλες που αναδύθηκαν
στην περιφέρεια του μπρικιού κι έπειτα παρέσυραν,
εντελώς ερωτικά, τις κεντρικές φουσκαλίτσες.
Όλες μαζί, παραδομένες σ΄ενα βαθύ κι ανεξέλεγκτο πάθος,
ανέβηκαν γρήγορα στα χείλη του μπρικιού
και μόλις που πρόλαβε να το τραβήξει από τη φωτιά.
Έγλειψε τα δάχτυλά της
που κάηκαν από την επαφή με το καυτό χερούλι
και αφέθηκε να μυρίζει το άρωμα του καφέ.



...................
Η βροχή άρχισε τα χαράματα.
Την άκουγε να πέφτει με ορμή στα κεραμίδια.
Ωραίος ήχος, αρχαίος, χαμένος πια από τις πόλεις.



..................
Μακρόστενα, καφετιά και βρεγμένα ακόμα από τη θάλασσα.
Πού βρέθηκαν τα φύκια στα βουνά; Και μάλιστα βρεγμένα;
 "Η γιαγιά μου μου είπε ότι ο Άγιος, τις νύχτες με κακοκαιρία,
τρέχει πάνω απ΄τα κύματα,
τ΄ακουμπάει με το δάχτυλο κι αυτά ησυχάζουν.
Αλλά γεμίζουν τα ρούχα του φύκια,
κι έρχεται στο εκκλησάκι του και τα τινάζει.
Και μετά κουρασμένος αλλά ευτυχισμένος
που έσωσε τόσες ζωές και καΐκια,
μπαίνει πάλι στην εικόνα του και παριστάνει τον ξύλινο".



.....................
Φυσούσε ένας ανατολικός άνεμος, καθαρός απηλιώτης,
κατευθείαν από την καρδιά του Αιγαίου.
Σήκωνε την άμμο και της τρυπούσε το κορμί με χιλιάδες κόκκους.
Έσπρωχνε ξερά φυτά και φλούδια αγκυλωτά και κάστανα.
Διπλώθηκε στα δύο, κι έκατσε στα πόδια της
σε ιερατική στάση αναμονής, όπως του γραφέα της Αιγύπτου.
Κοιτούσε τον ήλιο που ανέβαινε από τη θάλασσα.
Απαλός, πλάγιος, φωτεινός ήλιος, ανοιξιάτικος.



............
Το απόγευμα που έπιναν τον καφέ τους, η γυναίκα είπε του Ρούλα
ότι πλησίαζε η ώρα να φύγει. Να επιστρέψει στο σπίτι της.
Του εξήγησε πια ότι θυμόταν. Κι ότι οι αναμνήσεις έρχονταν αβίαστα.
Χωρίς τη βοήθεια της γεύσης.





Από το βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου
"Για να δει τη θάλασσα"


***********


Ποιος δεν είδε τον εαυτό του σε κάποιο απόσπασμα.
Ποιος δεν θυμήθηκε ανθρώπους, τόπους, εποχές και στιγμές.











20 σχόλια:

lena_zip είπε...

Από τις 3-4 πρώτες γραμμές κατάλαβα κι ας μην το έχω διαβάσει... και λίγο συγκινήθηκα ή γλυκάθηκα ή δεν ξέρω πώς να το πω.
Μάλλον σου άρεσε απ' ότι καταλαβαίνω και μου έχεις εξάψει την περιέργεια να το διαβάσω.
Τα πλατάνια διαγράφονται ωραία... Και γέρος θα είναι όμορφος...


Σε φιλώ, καλό Σαββατοκύριακο.

VAD είπε...

Ενα ακόμη αριστούργημα της καλής μας Φακίνου...
Απ'τις καλύτερες συγχρονες ελληνκές πένες...
Υποψία:-Η ηρωίδα του αποσπάσματος μήπως μοιάζει με την καλή μας οικοδέσποινα;Πέτυχα διάνα,ε;:))

Καλό Σαββατοκύριακο...

magda είπε...

Συγκλονιστικά αποσπάσματα ! Πολύ συγκινήθηκα, πολλές θύμησες...

Thalassenia είπε...

lena_zip

Σ΄ευχαριστώ και πάλι, είναι όμορφο βιβλίο.
..έτσι όπως το λες κι εγώ, γλυκάθηκα από τις "γεύσεις μνήμης"

Να είσαι καλά όμορφη Λένα.

Thalassenia είπε...

VAD

Αν οικοδέσποινα εννοείς εμένα, χαχα, σίγουρα μοιάζω στη μάννα που βάζει φακές. Όχι γιατί δεν φτάνουν αλλά γιατί μου αρέσουν.
Και στο θυμίαμα της φύσης όταν φτάνει ως τον Αποσπερίτη.
Και όταν μυρίζω το άρωμα του πρωϊνού καφέ...
Λες να της μοιάζω;;;
Εκείνη είχε απώλεια μνήμης.
Σ΄αυτό σίγουρα.

Καλό βράδυ δάσκαλε.

Thalassenia είπε...

magda

Είμαι σίγουρη ότι όλοι κάτι θα βρούμε να μας ταιριάζει.
Όπως ο αρχαίος ήχος της βροχής.

Να είσαι καλά.

Dimos είπε...

Καλημέρα.

Οι πιο όμορφες αναμνήσεις είναι εκείνες που διαγράφονται σαν πορτραίτα με διάφανα χρώματα, όπου μπορεί κανείς να δει και το σκίτσο, το προσχέδιο κάτω από την τελική στρώση. Μπορεί, μέσα από την επεξεργασία του μυαλού που ονειρεύεται, να μην είναι πλέον τόσο ρεαλιστικές, αλλά μόνο τότε γίνονται αντιληπτές στην κάθε μικρή τους λεπτομέρεια. Αν δε συνοδεύονται και από μυρωδιές και γεύσεις...

Αυτήν την εντύπωση μου έδωσαν τα αποσπάσματα που παραθέτεις. Πολύ όμορφα.

Και λοιπόν;E allora? είπε...

2 βιβλια της έχω διαβάσει και μου άρεσαν πολύ.Να σου πω την αλήθεια δε μου αρέσει να διαβάζω αποσπάσματα,προτιμώ να μου το προτείνει κάποιος που το έχει διαβασει ή να διαβάζω την περίληψη....χαχαχ ο καθένας με τα περίεργά του!!

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Το ερχόμενο Σάββατο στον Ιανό (Αρστοτέλους), παρουσίαση το "Οδυσσέας και μπλουζ" της Φακίνου, στις 12 το μεσημέρι.
__________
ΥΓ: Γιατί η ανάρτηση σου έκανε μέρες να εμφανιστεί;

Thalassenia είπε...

Dimos

Όταν σου λέω ότι έχεις το χάρισμα του "γράφειν"!!!!

Να είσαι καλά αγόρι μου.

Thalassenia είπε...

Και λοιπόν;Ε allora?


Η περίληψη για σένα από το οπισθόφυλλο.
Δε θυμάται ποια είναι ούτε πώς τη λένε. Θυμάται όμως να μαγειρεύει. Στην κουζίνα ενός ταβερνείου του Κολωνού, ανάμεσα σε μυρωδιές μπαχαρικών και συνταγές ξεχασμένων φαγητών θα προσπαθήσει να πυροδοτήσει τις αναμνήσεις της και να ξαναβρεί τη βιωματική της μνήμη.
Η γεύση της μνήμης ή η μνήμη της γεύσης.
Μάστορες και τσιράκια, η θεία Αχτίτσα και ο Μαρσέλο Μαστρογιάνι, ο ζωγράφος Θεόφιλος, ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου και ο "Χριστός ξανασταυρώνεται", ο μυστηριώδης Μιχαήλ και ο φύλακας άγγελος Ρούλα, όλοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, θα της "χαρίσουν" αναμνήσεις και θα τη βοηθήσουν να ξαναβρεί ή να εφεύρει εκ νέου τη μνήμη της.

Αυτοβιογραφική μυθοπλασία, όπου το πραγματικό συγχέεται με το φανταστικό, το "εγώ" γίνεται "αυτή", ενώ οι μικρές καθημερινές χαρές οδηγούν στην ελπίδα και τη λύτρωση.

Thalassenia είπε...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ

Αν ήταν λίγο αργότερα θα ήμουν εκεί.

Τα αποσπάσματα έγραφα την Τετάρτη, όταν πάτησα κάποιο κουμπί κατά λάθος και βγήκε στον αέρα. Πήρα πίσω την ημιτελή ανάρτηση στα πρόχειρα ως προσχέδιο.
Εχθές που την ανέβασα από εκεί και όχι σαν "νέα ανάρτηση", βγήκε με την ημερομηνία της Τετάρτης.
Αργότερα το είδα κι εγώ.

Αυτή η παρατηρητικότητά σου!!!!
Καλή εβδομάδα.

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Ναι μεν έφυγε κατά λάθος, αλλά μετά έπρεπε να αλλάξεις ημέρα και ώρα, για να είναι πιο πραγματική και να μη πάει βαθειά στις "παρακολουθήσεις" στο side-bar.
Το κόλπο, πολύ πρόσφατα, μου το είπε η Zoyzoy από το Armenaki.
Είχα την απορία γιατί όταν κάνω 1-2 ώρες να μοντάρω ποστ, μου το βγάζει στην ώρα που το ξεκίνησα.
Λίγο πριν πατήσεις δημοσίευση, πατάς επιλογές και πας στην ημέρα/ώρα και διορθώνεις.
Μπορείς να βάλεις και μελλοντική! να δημοσιεύσει την άνάρτηση και εσύ να είσαι όπου θες, στην Αμερική πχ.

Thalassenia είπε...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ

Αχ αυτό το τελευταίο πολύ μου άρεσε,χαχαχα.
Δεν πρόσεξα με τι ημ/νια βγήκε και αργότερα εκτός υπολογιστή αναρωτήθηκα.
Αν και μειώνεται η επισκεψιμότητα αφού δεν φαίνεται, δεν έδωσα σημασία.
Για λόγους τάξης όμως θα το προσέχω και σ΄ευχαριστώ.

Καλό βράδυ.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Να είναι καλά ο Δύσπιστος.Τώρα θυμήθηκα ότι έκανα click και μου έβγαζε ο blogger ότι η σελίδα του ιστολογίου σου δεν υπάρχει!Μα λέω και εγώ!Με τόση καθυστέρηση δε σου έχω ξαναγράψει.

Άριστη η πένα της Φακίνου και αναμοχλεύει μνήμες.Είμαι εξάλλου "παιδί" της Τενεκεδούπολης (τον δίσκο τον έχω ακόμα).

Thanx για την βιβλιοπρόταση αλλά δε ξέρω αν έχω αναφερθεί στο αδιάβαστο απόθεμά μου.Ανησυχώ βεβαίως για πόσο καιρο θα παραμίνει αδιάβαστο...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!

Άστρια είπε...

Όμορφα τα αποσπάσματα του βιβλίου που διάλεξες, τόσο κοντά στη ζωή.

Και πράγματι η αγάπη μεταγγίζεται από χέρι σε χέρι σαν το αίμα που χαρίζει πνοή στη ζωή.

Σε φιλώ καλή εβδομάδα!

Άιναφετς είπε...

Έχω πάρα πολλά χρόνια να διαβάσω την Φακίνου...γιαυτό και μου άρεσε που έβαλες αποσπάσματα του βιβλίου της...έτσι πήρα το άρωμα!
Φιλιά...άντε και έρχονται χιόνια στο βουνό μου! :)

Thalassenia είπε...

Παπαστρατής

Ναι η ανάρτηση ήταν παραπλανητική ημερολογιακά.

Αφού όλο εδώ μέσα τριγυρνάς που να προλάβεις να διαβάσεις το απόθεμα.

Καλό απόγευμα.

Thalassenia είπε...

Άστρια

Νιώθω να έχω ζήσει κάτι από τα αποσπάσματα και ήταν σαν δικές μου στιγμές.

Να είσαι καλά.

Thalassenia είπε...

Άιναφετς

Αν μάθω ότι εκεί χιόνισε, θα σκάσω από τη ζήλια.

Φιλιά θαλασσένια χειμωνιάτικα.