Ξυπολυταρία τέλος.

Κάπου στα μέσα της Άνοιξης βγαίνουν οι σαγιονάρες 

και περιφέρονται στην αυλή.

Προς το τέλος της όμως αρχίζει η ξυπολυταρία.

Τις παρκάρω στην είσοδο και χρησιμοποιούνται 

μόνο για το μποστάνι και το αυτοκίνητο.

Έτσι αρχίζει το απόλυτο καλοκαίρι.

Το καλύτερό μου να τριγυρνώ ξυπόλυτη 

στην καθαρή αυλή και στο γκαζόν.

Το πρωί και το βράδυ, ευχάριστα δροσερά.

Το μεσημέρι, πυρωμένα κάρβουνα

και το απόγευμα με τα ποτίσματα, πλατσούρισμα στα νερά.

Γνήσιο καλοκαίρι.

Όμως, στο τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου

έρχεται  πάντα η πρώτη ένδειξη αλλαγής.

Νωρίς το πρωί και μετά το σούρουπο,

η αυλή αναδίδει άρωμα παραπανίσιας δροσιάς
και η ξυπολυταρία δεν είναι τόσο ευχάριστη.
Στην αρχή αντιστέκεσαι προσπαθώντας να κρατήσεις
τις αισθήσεις του καλοκαιριού.
Ανέχεσαι το ρίγος και επιμένεις ξυπόλυτη στο ραντάκι.
Σε λίγο όμως υποκύπτεις στις σαγιονάρες και σε ένα ζακετάκι.

Αν και προτιμώ το καλοκαίρι από το χειμώνα,
μου αρέσει να αισθάνομαι αυτή τη μυρωδάτη αλλαγή
που ένοιωσα σήμερα στις 6 το πρωί,
αλλά και το βράδυ με το ζακετάκι στην πλάτη.

Χαίρομαι αυτό το φαινόμενο όπως και τον ήλιο,

που άρχισε την αντίστροφη πορεία του προς τις δύσεις του χειμώνα,
 πιο κοντά στο νοτιά.
Πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχαν οι αλλαγές.
Ας είναι όμως ευχάριστες.

Ιούλιος

Μάϊος

Μάρτιος


 

Φεβρουάριος

Δεκέμβριος

Η πορεία του γίνεται σε αυτή τη διαδρομή.




Φθινοπωρινή μελαγχολία; Πιθανόν.
Πάντως η ξυπολυταρία τελείωσε.
Το καλοκαίρι όμως όχι ακόμα.