Κατιμέρια για φίλους.

Κλείνοντας προς το παρόν το μικρό αφιέρωμα σε φαγώσιμα, δεν θα μπορούσα να μη πω για τα περίφημα "κατιμέρια".
Είναι και αυτά μικρασιτική συνταγή. Γίνονται εύκολα, γρήγορα και αααν περισσέψουν, τρώγονται και κρύα.
Ο Νίκος Θέμελης τα αναφέρει στην εκπληκτική τριλογία,
"ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ - ΑΝΑΤΡΟΠΉ - ΑΝΑΛΑΜΠΉ". Δεν θυμάμαι σε πιο απ΄όλα, μα αξίζει να διαβάσετε και τα τρία.

Σε χειροποίητο φύλλο λοιπόν, με το οποίο γίνονται σαφώς καλύτερα,
ή σε έτοιμο χωριάτικο κατά προτίμηση, χαράζουμε φαρδιές λωρίδες. Βάζουμε λίγη γέμιση που έχουμε φτιάξει ως εξής.


Τριμμένη φέτα ανακατεμένη με αυγό, μπόλικο φρέσκο δυόσμο και πιπεράκι όσο καυτερό αντέχει ο ουρανίσκος.


Τα διπλώνουμε σε φακελάκια και...


...τηγανίζουμε σε μπόλικο ελαιόλαδο. Θέλουν τρυφερό τηγάνισμα για να μην αρπάξουν.

Μετά όμως δεν αντέχουμε να τα φάμε τρυφερά ... αλλά τα καταβροχθίζουμε. Με κρασάκι και παρέα είναι πολύ νόστιμα.
Αν σας πήρε και πάλι μυρωδιά ορίστε για μεζέ.

Επίσης αν μας περισσέψει φύλλο φτιάχνοντας κάτι άλλο, μπορούμε να ετοιμάσουμε μερικά για την κατάψυξη και τα τηγανίζουμε όποτε θέλουμε. Είναι ιεροσυλία αλλά και ευκολία.