Πόρτα. Αρχή και τέλος.

 Οι παλιές ξύλινες πόρτες είναι αντικείμενα που μου αρέσουν 

και με συγκινούν πολύ.

 Δουλεμένες απλά ή με περίτεχνα σχέδια που μόνο η αγάπη 

και το μεράκι θα μπορούσε να αποδώσει.

Σε ξύλο, φυσικό υλικό, που τα παιχνιδίσματα των σχημάτων, 

των χρωμάτων και των αρωμάτων είναι μοναδικά,

σαν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μην αποτυπώσω σκέψεις πάνω σε αυτές, 

όπως μου αρέσει να κάνω.

Άλλο ένα κομμάτι από την συλλογή που έγινε πριν τρία χρόνια 

και οι σκέψεις που το δημιούργησαν.

Το κόσμημα είναι από έβενο με εγχάρακτες ασημένιες διακοσμήσεις, 

που έχουν τον συμβολισμό τους.

Βέβαια κόσμημα δεν θα το έλεγα, σκέψεις είπαμε, 
αφημένες σε ένα αντικείμενο.

Εδώ περισσότερο συμβολικά βαλμένες σε μία πόρτα.

Εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν όλα.

 Το άνοιγμα του σπιτιού, της καρδιάς, και του νου.

Το πρώτο καλωσόρισμα και ο τελευταίος χαιρετισμός.

Συμβολικό και σημαντικό στοιχείο του σπιτιού και δικό μας.

Σκεφτείτε σε μία "είσοδο" τι στιγμές έχουμε ζήσει.

Στιγμές γεμάτες αγκαλιές, γεμάτες χαρά, λύπη. 

Στιγμές ελπίδας και απελπισίας, χωρισμού και αντάμωσης.

Όλα αυτά μπροστά σε μία πραγματική είσοδο 
ή στην είσοδο της καρδιάς.

-Πόσο ανοίγουμε τις καρδιές μας να δώσουμε το είναι μας, 

την εμπιστοσύνη μας, την φιλία μας, την αγάπη μας. 

Να ακουμπήσουμε κάπου.

-Πόσο ανοίγουμε το μυαλό μας να δει και να δεχτεί τους άλλους 

όπως είναι. Χωρίς να επιβάλλουμε αλλαγές και επιθυμίες.

-Πόσο αφήνουμε τις αισθήσεις μας να γευτούν τη ζωή 

με όλη την απλότητα και την μεγαλοσύνη της.

-Πόσο κλείνουμε την ψυχή μας σε τέσσερεις τοίχους. 

Στην απομόνωση της καθημερινότητας.

-Πόσο κλείνουμε τα μάτια του νου και της σκέψης στο ανοιχτό ορίζοντα. 

Μας τυφλώνει το φως.

-Πόσο κλείνουμε τα θέλω μέσα στα πρέπει και τα πρέπει μέσα στα θέλω. 

Πολύ μα πάρα πολύ.

Ας αφήσουμε πόρτες ανοιχτές στο σπίτι μας, 

στην ζωή μας, στην ψυχή μας.

Έτσι βλέπω το άνοιγμα της πόρτας της ζωής μας.

 Μια πόρτα δίχως κλειδί και αφημένη πάντα ανοιχτή.

Όπως έγινε στην μακέτα.

Όπως κάνω στην ζωή μου.

 Να καλοδέχεται  ό,τι,  όσο,  όποτε....

  

Μέρος ενός συνόλου κοσμημάτων με θέμα "το σπίτι μου" ως ιδέα.