Που οδηγούν οι γέφυρες.

  

 Περνώντας πολλές φορές από δίπλα, βράδυ πάντα πηγαίνοντας 

για...κρασοκατάνυξη, χαζεύω ετούτη την παλιά και διατηρητέα γέφυρα.

Είπα μια φορά να την δώ με το φως της μέρας.

 Από κάτω είδα τις κολώνες στήριξης και τις θαύμασα.

Άσχετη βέβαια αλλά μου άρεσε που δεν είναι από σκέτο μπετόν.

Αφέθηκα στη ροή του Λήλαντα, που ξεκινάει από το όρος Δίρφυς 

και καταλήγει στον νότιο Ευβοϊκό.

Πάντα ήθελα να δω τις πηγές ενός ποταμού.

 

 Πίσω μου είδα τους δυό πύργους που ποτέ δεν είχα επισκεφτεί,

αν και φωτισμένοι, φαίνονται ακόμα και τη νύχτα  σε μεγάλη ακτίνα.

Ανέβηκα στο λόφο να τους δω από κοντά.

Δεν έγινε τόσα χρόνια, τι μου ήρθε τώρα;

Για κάποια πράγματα έρχεται η ώρα τους να γίνουν. 

Ανατολικά το Δ.Δ.των Φύλλων και στην κορυφή το Καστέλι.

Λέτε να έρθει και γι αυτό κάποτε η ώρα του;

Απέναντι ο άλλος, με τα περιστέρια στις επάλξεις, 

νομίζω λίγο μεγαλύτερος.

Δεν ξέρω αν έχουν όνομα, 

 πάντα τους ονομάζαμε "οι δυο πύργοι" 

 

Στο βάθος το Ληλάντιο πεδίο και κάτω αριστερά 

το γεφυράκι και ο Λήλας ποταμός.

 

Πάνω είδα τα τελευταία άνθη της αμυγδαλιάς

που σώθηκαν στα μέρη μας, αφού δεν χιόνισε.

Κάτω, μέσα στην βλάστηση που αρχίζει 

είδα πινελιές με χρώμα αγαπημένο.

 Μακριά είδα τη Δίρφυ χιονισμένη και πανέμορφη.

Μήπως η γέφυρα με οδηγήσει εκεί;

Μμμμ, νομίζω ήρθε η ώρα να τη δω από κοντά.