ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ
Συναντηθήκαμε και ήπιαμε καφέ....
Περπατήσαμε παρέα
και ευγενικά περίμενες να φωτογραφίσω εδώ και εκεί.
Είδαμε το ηλιοβασίλεμα
και φθάσαμε ως εδώ συζητώντας.
Στην επιστροφή είδαμε το ζευγάρι να χορεύει.
Σου είπα ότι θα ήθελα να γνωρίζω τανγκό
και μου είπες "ποτέ δεν είναι αργά"
Μετά ανεβήκαμε στους φίλους σου στα κάστρα.
Ήπιαμε κρασί, κουβεντιάσαμε, γελάσαμε........τι όμορφα που ήταν.
"Πώς καταφέρνει να με θυμώνει......" μου είπες.
Φίλε μου Γκιώνη, μου φαίνεται απίστευτο.
Το είδα πριν λίγο σε ένα "τοίχο" και δεν το πίστευα.
Δεν ήθελα να το πιστέψω, έψαχνα να βεβαιωθώ ότι δεν ήσουν εσύ.
Μάταια.
Δεν πρόλαβες να κάνεις την έκπληξη στον συμφοιτητή σου εδώ.
Τώρα θα του κάνεις την πιο μεγάλη έκπληξη με τον χαμό σου.
Τώρα θα του μιλήσω, θα του πω πόσο μικρός είναι ο κόσμος,
μέσα στον αχανή κόσμο των bloggers να πέσω πάνω σου.
Θα του πω πόσο συγκινήθηκες όταν σου μίλησα γι αυτόν.
Όπως συγκινημένη είμαι κι εγώ τώρα, αλλά από βαθειά λύπη.
Τα έχω χαμένα, δεν το πιστεύω.
Ήσουν ο μόνος που θυμάμαι το πρώτο μου σχόλιο στο blog του
και έμελε αργότερα να σφίξουμε τα χέρια.
Εκείνη η φλοκάτη με μάγεψε.
Στην όμορφη κόρη σου μια αγκαλιά και μια φροντίδα,
όπως ήθελες και εσύ να φροντίζεις και να βοηθάς τους άλλους.
Τρυφερέ ευγενικέ αγαπημένε μου φίλε Γκιώνη
Σε αποχαιρετώ με ένα λουλούδι και ένα δάκρυ.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
23 σχόλια:
Λυπάμαι Θαλασσένια μου που έχασες ένα φίλο. Συλλυπητήρια και κυρίως στην οικογένειά του.
κρίμα θαλασσένια μου κρίμα!!
καλό Παράδεισο να έχει..
καλημέρα
Ο Γκιώνης; Ο Γιώργος;;;;;;
Τι μαντάτο είναι αυτό θαλασσένια μου;
Δεν το χωράει ο νους μου..
:-((((((((
Δύσκολο πράγμα η απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου...Αναπόφευκτη,αλλά δύσκολη...Κι όταν είναι ξαφνική γίνεται ακόμη δυσκολότερη... Εύχομαι να ήταν έτοιμος...Καλημέρα,Θαλασσένια...
Η ζωή λέει παραμύθια με άσχημο τέλος...
Θαλασσένια μας ας είναι ο φίλος σας καλά εκεί που πάει.....
Θαλασσένια,μεγάλη η απώλεια ενός φίλου
καλό του ταξίδι...
Καλό του ταξίδι Θαλασσένια μου!
Να τον θυμάσαι πάντα όμορφα, μέσα από ταγκό και ηλιοβασιλέματα και όμορφες στιγμές!
Καλό του ταξίδι.
Όμορφη τρυφερή ανάρτηση.
Κωστής
Η καρδιά μου πάει να σπάσει ,ο νούς έχει σταματήσει
Καλό ταξίδι αγαπημένε Γκιώνη , γνωστέ άγνωστε φίλε ,
θα σ'ευγνομονώ πάντα για τις μοναδικές δημιουργικές στιγμές μιας πρωτόγνωρης πνευματικής αγάπης που μας χάρισες
Λυπάμαι για την απώλεια.
Μια αγκαλιά
Aγαπητή μυο Θαλασσένια.
Λυπάμαι για τον χαμό του φίλου σου.
Ο θάνατος είναι κάτι που το έζησα πολύ τραγικά πριν ένα χρόνο στο ίδιο μου το παιδί..
Λυπάμαι
δεν μπορεί να λες για τον Γιώργο δεν μπορεί
αρνουμαι να το πιστέψω
Nαι Μargo, o Γκιώνης......
Ο γελαστός Γιώργος με την χρυσή καρδιά.
Τον κλαίω από χθες και δεν το πιστεύω.
ξωτικό μου, δεν του άρεσε αυτός ο κόσμος και μας άφησε.
Μεγάλη θλίψη....
Dennis Kontarinis
Ό,τι πιο τραγικό...
Συλλυπητήρια.
Φίλοι μου σας ευχαριστώ.
Ήταν αληθινός φίλος, συγχωρέστε με δεν έχω λόγια.
logia
Στο δικό σου blog τον βρήκα και με κέρδισαν τα λόγια και οι εικόνες του, γεμάτες ευαισθησία και αγάπη για τον άνθρωπο, τη φύση, τη ζωή.
Ο κόσμος που είναι τόσο μικρός μας έφερε κοντά και έγινε το καλό μου φιλαράκι.
Ο Γιώργος έφυγε και εγώ αρνούμαι να το πιστέψω......
Πραγματικά λυπάμαι.
Καλό του ταξίδι, πολύ δύναμη στους αγαπημένους του :(
Τα συλλυπητήριά μου για τον φίλο σου καλή μου! Να έχετε όλοι οι υπόλοιποι υγεία να τον θυμάστε με αγάπη...έτσι ο Γκιώνης σας θα μείνει αθάνατος!
Θαλασσένια μου,
μόλις καταλαβα ποιος ήταν ο Γκιώνης...
Σοκαριστηκα.
Ξερεις, είχα την τυχη να είμαστε καποτε συναδελφοι.
Πώς τα εφερε η ζωη και συναντηθηκατε.
πώς το εγραψε να χωριστείτε.
Καλό ταξίδι Γιώργο...
Σε φιλω Θαλασσενια μου
roadartist
kariatida
Σας ευχαριστώ.
καλημέρα
Μου είχε πει ότι σε γνώριζε, στο ίδιο ταξίδι μου εκεί πρωτοσυνάντησα και τους δυο σας.
Τι να πω Αναστασία μου... δεν έχω λόγια.
Σ΄ευχαριστώ
Ένας κόμπος δέθηκε η ψυχή μου. Σε καταλαβαίνω γιατί αγάπη και ενδιαφέρον αισθάνομαι για πολλούς φίλους που γνώρισα εδώ μέσα, και αγωνιώ για την υγεία τους. Και είναι πιο δύσκολα που δεν τους έχω συναντήσει ποτέ, ή μόνο μια φορά. Λυπάμαι γιατί νοιώθω οτι με αυτούς θα μπορούσα να επικοινωνήσω, αυτούς θα μπορούσα να εμπιστευτώ.
Καλή μου ΑΜΑΝΤΑ
Είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν έχεις σφίξει τα χέρια και έχεις τσουγκρίσει ένα ποτήρι κρασί.
Αλλά και χωρίς αυτά, όταν έχεις επικοινωνήσει ουσιαστικά είναι οδυνηρό.
Είναι απίστευτο πόσο όμορφες αγκαλιές ανοίγονται εδώ μέσα.
Σ΄ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις.
Δύσκολο πράγμα οι αποχαιρετισμοί... ακόμη πιο δύσκολο για εμάς που μένουμε πίσω... να σηκώσουμε στις βαρυφορτωμένες μνήμες μας αναμνήσεις... ψάχνουμε, ανιχνεύουμε ζυγιάζουμε... ήταν τότε? ή μήπως άλλη φορά?... τα χνάρια στο χιόνι πατημένα από τις πολλές διαπεράσεις των συνεικόνων της μνήμης... ψάχνουμε εκείνα που έμειναν ανέπαφα... κι ύστερα προσπαθούμε να μετρήσουμε το ίχνος τους επάνω μας... πόσο ζυγιάζεις την ανθρώπινη οπτασία? μετά σιωπές... την πιο ωραία ευχή για τέτοια κατευόδια την διάβασα πιο πάνω στη Φούλη: καλή παράδεισο
Έτσι είναι καλέ μου νίκιπλε, τώρα προσπαθώ να καθαρογράψω στο μυαλό μου τα λόγια, τις στιγμές, τα νοήματα και ό,τι άλλο από το φιλαράκι μου που έγινε οπτασία.
Στο μυαλό γιατί στην καρδιά είναι ζωγραφισμένη ανεξίτηλα η εκτίμηση.
Μετά από αυτό το γεγονός είναι κανόνας για μένα, ότι το πιο ωραίο δώρο μεταξύ φίλων, είναι οι αναμνήσεις.
Όπως βλέπεις τριγυρίζω σε μέρη όπου αναφέρεται, μιας και δεν τον βρίσκω πουθενά αλλού, μα δυσκολεύομαι ακόμα να το δεχτώ...
Τα σχόλιά σου είναι πάντα γεμάτα νοήματα, αλλά τώρα είναι σαν καταπραϋντικό πόνου.
Σ΄ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου