Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Αναφορά σε ένα δάκρυ!




"Η ζωή λέει παραμύθια με άσχημο τέλος"
έγραψε η σοφή γιαγιά Αντιγόνη και είναι αλήθεια.
Θέλω να πω μια ιστορία εδώ και πολύ καιρό,
που μέχρι χθες διασκέδαζε η ψυχή μου όταν τη σκεφτόμουν,
σήμερα όμως είναι μαύρη.
Όλα ξεκίνησαν από ένα σχόλιο σε μία ανάρτηση 
και μία διαδικτυακή επαφή εξελίχθηκε σε πραγματική φιλία.


Αγαπημένε μας Γκιώνη!
 Σε συνάντησα στο blog της logia  
και μετά από σχετική αναδρομή στις αναρτήσεις σου, 
μία εικόνα σου ήταν αφορμή να σε βάλω στα αγαπημένα.
Ξέρεις πώς γίνεται, ψάχνεις να δεις αν οι κύκλοι μπορούν να ακουμπήσουν.
Μέχρι τότε τα σχόλια στα blogs ήταν η μόνη επαφή μας.
Όταν  βρέθηκε ο γιος μου στο νοσοκομείο.......και το διάβασες,
μου έγραψες σαν στοργικός πατέρας που ήσουν:


"Γκιωνης είπε...
    . Με πρόλαβε η "καλημέρα".
    . Όταν έβγαζες την φωτογραφία τής λουομένης σού είπα ήμουν σε απόσταση το πολύ 100 - 200 μέτρων. Για ό τι χρειαστείς από εδώ επάνω, στείλε ένα μήνυμα. Μπορεί αυτό που θέλεις να είναι πολύ πιό εύκολο, και να δώσει περισσότερη χαρά σε μένα από όσο "υποχρέωση" σε σένα ! ! !
    . Έτσι κι αλλοιώς σού χρωστάω ήδη, από όσα μού δίνεις με τις αναρτήσεις σου ! ! !
    . Σε ένα e-χωριό είμαστε, μπορούμε κάπου κάπου να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο
    . Σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνονται, ( και το απολαμβάνουν ) οι e-φίλοι !
    9 Ιουνίου 2010 10:00 π.μ."



Έτσι ήθελες και εσύ κάποιος να προσέχει την λατρεμένη σου κόρη
που σπούδαζε μακριά σου.
 Αργότερα στην απονομή της κόρης μου συμμετείχες με χαρά στη χαρά μας


και κουβάλησες του κόσμου τα καλά
με προσμονή και όνειρα για την πολυαγαπημένη σου κόρη.
Εκεί, κουβέντα στη κουβέντα..........


-Είχα ένα φίλο συμφοιτητή από τη Χαλκίδα, είπες, 
θυμάμαι έτρωγε κάτι περίεργο. Σαρδέλες με ..........
-Αποκλείεται........!!!!!!!      Ο Γιώργος;;;;;;;;;;;
Είναι κουμπάρος μας....... κάτι παραπάνω.  Είναι αδελφικός μας φίλος!!!!!!!!!!!



Μείναμε όλοι άφωνοι............τέτοια σύμπτωση!!!!!!!
Έβγαλες τα γυαλιά σου και σκούπισες ένα δάκρυ,
από την έκπληξη, τη σύμπτωση, την ανάμνηση των φοιτητικών σας χρόνων.
Από εκείνη τη στιγμή ισχυροποιήθηκε ένας φιλικός δεσμός
και σε κάθε μας συνάντηση όπου καμαρώναμε τα παιδιά μας,


 -ας φώναζε ο φύλακας απαγορεύεται η φωτογραφία-
στήναμε σενάρια πώς θα κάνουμε την έκπληξη στο Γιώργο,
τον συνονόματο συμφοιτητή σου,
να σε δει μπροστά του ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια.


Εχθές πήγα στον φίλο μας, του μίλησα για σένα και πίνοντας τσικουδιές,
του είπα ένα παραμύθι με άσχημο τέλος.


 Βαθειά συναισθηματικός και υπεύθυνος.
Πρόθυμος και αλληλέγγυος.
Πρόσχαρος και γελαστός.
Δοτικός και γενναιόδωρος.
Ευαίσθητος και ευσυγκίνητος.
Οραματιστής και ονειροπόλος.
Μαχητής και αγωνιστής.
Ευγενική ψυχή.
Ακέραιος άνθρωπος.
Στοργικός πατέρας.
Γνήσιος φίλος.
 Αυτά διέκρινα σε σένα και ήταν σε όλο τους το μεγαλείο.




Δεν θέλω να δεχτώ ότι έφυγες από τη γειτονιά μας.
 Ότι μετακόμισες τόσο..................αλλού.















8 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Θαλασσένια μου όταν καλό έχει δώσει ο φίλος..ο αδελφός αυτό είναι που θρηνείς... που σε θυμώνει!
Οταν έφυγε ο μεγάλος αδελφός μας σε μικρή ηλικία θυμώσαμε τόσο πολύ που ακόμα και σήμερα 19 χρόνια μετά θυμάμαι όλες τις αρετές του και με όλα τα επίθετα που απόθεσες στον φίλο σου..

Καλή μου δεν μπορείς ακόμα...

Συγνώμη για τον παραλληλισμό αλλά μου τον θύμησες τόσο πολύ....

mia είπε...

Πονάει τόσο πολύ.....αδειάζει την ψυχή το φευγιό...
Θέλει το χρόνο του ...να μαλακώσει ...γιατί η ζωή τρέχει ...και δεν σε περιμένει...οι άνθρωποί σου σε χρειάζονται...καλημέρα Θαλασσένια μου...

eleni είπε...

Θαλασσένια,όσο περνάει ο καιρός,νομίζω,ότι πανάς ακόμη περισσότερο.Τότε καταλαβαίνεις το κενό.
Το αφιέρωμά σου σε ένα φίλο,που έφυγε, τιμή σ΄εκείνον και σε σένα.
Να είσαι καλά!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Παραμύθια με άσχημο τέλος .... υπάρχουν κι αυτά Θαλασσένια μου, δυστυχώς!
Καλό ταξίδι στον φίλο σου!

ξωτικό είπε...

Tριγυρνάω σαν το χαμένο στο σπίτι σου στο σπίτι του ,σαν να προσπαθώ να κρατήσω ένα μυρωμένο αγέρι στη χούφτα....
εκείνο που μου είπες "δεν του άρεσε αυτός ο κόσμος και μας άφησε"
πονάει πιο πολύ απ'όλα......
ψάχνω παρηγοριές και βρίσκω μόνο ένα ευχαριστώ για το άρωμα της όμορφης ψυχής που μας άφησε για να φωτίζει τα μπερδεμένα βήματά μας

Margo είπε...

Θαλασσένια μου ένας άλλος φίλος έγραψε το παρακάτω άρθρο σήμερα..

http://nekthl.blogspot.com/2012/05/blog-post_27.html

Μέσα από την απώλεια που πονά τόσο, συμβαίνουν πολλά μέσα μας που συχνά δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε.

Όσο περνούν οι μέρες και με το ίδιο σφίξιμο πάντα στη καρδιά, νιώθω αυτό που τόσο όμορφα είπε το ξωτικό. "ένα ευχαριστώ για το άρωμα της όμορφης ψυχής που μας άφησε για να φωτίζει τα μπερδεμένα βήματά μας"
Καληνύχτα θαλασσένια μου...

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Πολύ αργά μας τον γνώρισες και πολύ άσχημα.
ΛΥΠΑΜΑΙ ειλικρινά, γιατί εκτός οτι φαίνεται μέσα απο την ευαισθησία των αναρτήσεών του,οτι είχε τα χαρίσματα που περιγράφεις,δε παύει να λυπάσαι για έναν άνθρωπο που έφυγε.
Σου εύχομαι καλή δύναμη και νάναι το τελευταίο δάκρυ που χύνεις.

Thalassenia είπε...

Έχουμε δύο ζυγαριές να μετράμε μια τέτοια απώλεια.
Η μία ζυγίζει αυτά που χάνει εκείνος που φεύγει.
Την ομορφιά της ζωής, την αγάπη φίλων και συγγενών, τη χαρά της δημιουργίας, της επιτυχίας, της γνώσης....
Η άλλη ζυγίζει εκείνα που χάνει ο κύκλος του.
Στην περίπτωση του Γιώργου και οι δύο ζυγαριές βαρύνουν αταλάντευτα στη μία πλευρά.
Έχασα ένα φίλο που με εκτιμούσε πολύ και λυπάμαι αφάνταστα για εκείνα που έχασε.

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.